“ฮัลโหล อีวัชวิน มึงถึง มอ. หรือยัง”
“กรี้ดดดด อีโนอึล อีลูกครึ่งเกาหลีเเค่สันดาลครึ่งเหี้ย มาเรียกกูวัชวินได้ไงกูวินนี่ค่าา เนอะ” ปลายสายพูดกับมาด้วยเสียงเเวดๆ ที่เเหลมปี้ดจนเเสบเเก้วหู โนอึลรีบยกโทรศัพท์ออกห่างเเละรอให้เสียงบ่นนั้นเงียบไปก่อนเเล้วค่อยนำกลับมาเเนบที่หูใหม่
“สรุปถึงหรือยังคุณวินนี่”
“กูถึงเเล้วค่า ชาเขียวมึงที่ฝากซื้อจะละลายเเล้วเเหม่อีดอก นัดกูมาเเต่เช้าจะมาส่องผู้ชายของมึง สรุปมึงสายค่าป่านี่พี่เขาเดินเข้าห้องเรียนเเล้วมั้ง”
“เออกูกำลังรีบไปพี่เขายังไม่มาหรอกกกูรู้เวลาเเค่นี้ ดูเเลชาเขียวกูให้ดีๆ” โนอึลวางสายเพื่อนสาวกล้ามโตอย่างวินนี่ลง ร่างเพียวบางส่วมชุดนักศึกษาให้เข้าที่เรียบร้อยเเละรีบเบิ่งออกจากคอนโดด้วยความรวดเร็วดีหน่อยที่หน้าคอนโดมีบีทีเอสสามารถขึ้นเเละไปลงหน้ามอได้เลย ไม่ต้องเปลืองค่าน้ำมันรถ ช่วงนี้บีทีเอสก็ขึ้นฟรีด้วยเช้าๆ เเบบนี้คนหล่อๆ วัยนักเรียนนักศึก
