9
830 คำ
รถเก๋งคันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดในบ้านหลังใหญ่ในตอนเย็นของวันหยุด สมาชิกในบ้านทั้งหมดกำลังนั่งเล่นกันอยู่ที่บริเวณริมสระน้ำข้างบ้านอย่างสบายใจ ก่อนที่คนงานในบ้านจะเข้ามาแจ้งว่า คุณแพรดาว มากราบคุณย่าและคุณท่านทั้งสอง
คุณหมอสาวหน้าซีดเจื่อนทันทีที่ได้ยินผิดกับคุณนรีที่ยิ้มกริ่มออกมาอย่างพอใจก่อนจะสั่งให้เด็กๆไปรับรองให้ดีที่สุด คุณย่ามองดูอาการของลูกสะใภ้ก็ถอนหายใจออกมา แล้วดึงมือของหมอนุชมาจับเอาไว้ด้วยความเอ็นดู คล้ายกับจะบอกว่าย่าอยู่ตรงนี้ใครจะทำอะไรหมอได้ คุณผู้ชายสบตากับลูกชายตัวเองอย่างรู้ทันแล้วยักคิ้วน้อยๆให้เหมือนจะแซวไอ้เสือร้ายของตัวเอง
หญิงสาววัยยี่สิบนิดๆนั่งรออยู่ที่ชุดรับแขกกลางบ้าน พร้อมกับถาดขนมไทยชุดใหญ่ที่ตกแต่งอย่างสวยงาม คุณหญิงทิพย์เดินเข้ามาพร้อมกับหลานชายตัวดีและว่าที่หลานสะใภ้ด้วยท่าทางแข็งแรงเหลือเกิน
"กราบคุณหญิงย่าค่ะ" แพรดาวก้มลงกราบคุณหญิงย่าอย่างสุภาพอ่อนน้อม ก่อนจะไห้วเจ้าของบ้านทั้งคู่อีกครั้งแล้วยิ้มกว้างหันไปหาชายหนุ่มรูปหล่อที่อยู่ในชุดลำลองกว่าทุกครั้ง
"สวัสดีค่ะพี่เธียร" เธียรวิทย์รับไหว้อย่างมีมารยาทและพยายามมองหน้าหมอที่ยืนยิ้มจางๆอยู่ใกล้ๆ
"นุชไปดูยาให้คุณย่านะคะ"
ธีรนุชขยับตัวเดินออกมาทันทีอย่างรู้หน้าที่ แพรดาวมองตามหญิงสาวคนนั้นไปอย่างระแวดระวัง ใบหน้าขาวใสมีแก้มป่องๆ แต่งหน้าบางๆแต่ดูน่ามอง เสื้อผ้าที่สวมใส่ดูสวยหวานแต่ก็ไม่ได้มียี่ห้อดังเท่าไหร่ หญิงสาวแค่นยิ้มออกมา อย่ามาเทียบกับฉันเลย
แพรดาวยิ้มหวานอย่างอ่อนน้อมก่อนจะชวนญาติผู้ใหญ่ของเธียรวิทย์คุยอย่างเรียบร้อย ซักถามเรื่องต่างๆที่ไม่จำเพาะเจาะจงอะไร ก่อนจะบอกถึงของฝากที่เลือกเฟ้นมาอย่างดี
"ขนมไทยเซ็ทนี้ น้องแพรเลือกมาจากร้านลูกสะใภ้คุณวิภาวีนะคะ ภรรยาคุณวินไงคะ คุณใบปอมีฝีมือมากค่ะ แล้วขนมก็ออเดอร์ยาวเหยียดเชียวค่ะ"
คุณหญิงทิพย์พยักหน้ารับรู้แล้วยิ้มออกมา ก๊วนนี้ทั้งรักทั้งหลงเมียทุกคน ไม่ว่าจะเป็นพ่อณัฐฏ์ พ่อวิน พ่อแพท ที่กลายเป็นพ่อลูกอ่อนติดบ้านติดลูกไปหมดแล้ว เหลือก็แต่หลานชายนางนั่นแหละที่ยังล่องลอยไปมา แพรดาวอดเสียดายสามหนุ่มนี้ไม่ได้เหมือนกัน เพียงเพราะเธอโตไม่ทันพวกพี่ๆเค้าเท่านั้นเอง
คนงานนำถาดขนมมาจัดขึ้นโต้ะเป็นของหวานในช่วงเย็นระหว่างมื้อค่ำ คุณหมอสาวเดินนำยาก่อนอาหารมาส่งให้คุณท่านทานด้วยตัวเองก่อนจะคอยดูแลอย่างใก้ลชิด แพรดาวยิ้มออกมาอย่างอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใครมีความสำคัญยังไง กับผู้ชายที่เธอปักใจเท่านั้น
"หมอนุช นี่คุณแพรดาว เรียกน้องแพรก็ได้" คุณนรีให้การแนะนำผู้หญิงทั้งสอง แพรดาวยกมือไหว้ก่อนที่คุณหมอสาวจะรับไห้วแล้วส่งรอยยิ้มไปให้
"หมอนุชมาดูแลคุณย่าจ้ะ ไม่ใช่แขกพิเศษอะไร" เธียรวิทย์เขม่นตามองแม่ตัวเองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะบอกเสียงหวานใส่คุณหมอ
"นุชมียาทานก่อนอาหารหรือเปล่า กินยาหรือยังคะ" น้ำเสียงอ่อนหวานกว่าที่ใครเคยได้ยินเอ่ยออกจากปากชายหนุ่ม ธีรนุชยิ้มแล้วส่ายหน้า
"ไม่มีค่ะ นุชมีแต่ยาหลังอาหาร" แพรดาวเม้มปากอย่างขัดใจ หมอนุชไม่ใช่ธรรมดาเสียแล้ว คุณเธียรกางปีกปกป้องขนาดนี้เชียว
ธีรนุชมองแขกที่เข้ามาในบ้านด้วยการจับจูงของคุณนรีแล้วก็ยิ้มออกมา คุณเธียรวิทย์เป็นผู้ชายที่ดีที่สุดสำหรับเธอ เธอรักทุกอย่างที่เป็นเค้า
แค่เพียงรอยยิ้มที่เค้ามีมาให้ก็ทำให้เธอพอใจแล้ว รักที่อยากให้เค้ามีความสุขแม้ว่าเธอจะไม่ใช่คนที่เค้าเลือกก็ตาม คุณแพรดาว สวยหวานและแพงไปหมดทั้งตัว ด้วยฐานะ และหน้าตาทางสังคมก็เหมาะสมคู่ควรกับคุณเธียรเหลือเกิน แววตาที่เธอมีให้คุณแพรดาวจึงไม่ใช่แววตาที่มองอย่างคนไม่เป็นมิตร ธีรนุชรู้ดีว่าถ้าคุณเธียรตัดสินใจแล้ว สิ่งนั้นต่างหากที่เธอต้องยอมรับให้ได้
เธียรวิทย์เลือกที่จะเดินประคองคุณย่ากับส่งเสียงเรียกธีรนุชให้มาใก้ลตัว เค้ามองเธอที่มองเค้าแล้วยิ้มเมื่อเห็นแพรดาวเดินมาใก้ลแบบนี้แต่ธีรนุชยังยิ้มได้ ไม่หวงเค้าสักนิด น่าโมโหจัง
- ผู้เขียน
