11
807 คำ
คุณหมอสาวตื่นแต่เช้าเหมือนทุกวันคืนนี้เธอเริ่มงานสองทุ่มเลิกแปดโมงเช้า บ่ายนี้เธอจึงต้องนอนกลางวันเสียหน่อย วันนี้มีเพียงเธอกับคุณย่าเท่านั้นที่ทานมื้อเช้าด้วยกัน เพราะคนอื่นๆยังไม่ลงมา
"บ่ายนี้นอนพักให้เต็มที่นะลูก จะได้มีแรงทำงาน" เสียงคุณย่าบอกในขณะที่นั่งดูเครื่องประดับต่างๆที่นำมาทำความสะอาดอย่างที่เคยทำเป็นประจำ
เธียรวิทย์มองกรุสมบัติของคุณย่าแล้วก็มองคนข้างตัวที่นั่งก้มหน้าก้มตาไม่สนใจเค้าเลย
"ขอบ้างได้ไหมครับ" หลานชายถามออกมาตามตรง คนเป็นย่าส่ายหน้าแทนคำตอบ
"ย่าให้พ่อแกไปหมดแล้ว อันนี้ย่าจะเอาไว้เอง" เสียงคุณย่าบอกด้วยความจริง เครื่องประดับชุดเล็กๆราคาไม่เท่าไหร่เป็นของสะสมที่ช่วยลูกหลานซื้อเวลาไปเปิดงานต่างๆเท่านั้น กำไลเพชร ต่างหูเม็ดเล็กราคาไม่กี่หมื่นบาทเหล่านี้จะเอาไว้ให้คุณหมอเค้าใส่ติดตัว คุณย่าคิดในใจแต่ไม่พูดอะไรออกมา
"ชุดใหญ่หลายชุด ย่าให้พ่อแกไปหมดแล้ว อยากได้ไปขอแม่แกไปตาเธียร" เสียงคุณย่าบอกย้ำอีกครั้ง ก่อนที่ชายหนุ่มจะหยิบสร้อยเส้นเล็กขึ้นมาแล้วถามด้วยความสนใจ
"คุณย่ามีทิฟฟานี่ด้วยหรอครับ" คนเป็นย่าค้อนอย่างหมั่นไส้หลานชายนัก ยี่ห้อทิฟฟานี่เป็นแบรนด์ที่ราคาสูงกว่าแบรนด์วัยทำงานเพราะขายดีไซน์และเอกลักษณ์แต่เหมาะกับวัยรุ่นวัยทำงานมากกว่า
"ย่าเห็นหนูลินเค้าใส่ หนูลินเมียหมอเตนะ จำได้ไหม" คนเป็นย่าท้าวความถึงหมอประจำตัวของตัวเองที่เป็นเขยเจ้าของห้างBeนั่นเอง
"หนูลินใส่แล้วน่ารักย่าเลยอยากได้บ้างเท่านั้น" คุณย่าบอกออกมา
"ผมขอละกันนะครับ" พูดจบก็ก้มลงกราบตักคุณย่าอย่างดีใจก่อนจะขยับไปใก้ลคนตัวเล็กที่นั่งไม่พูดไม่จาอยู่ มือหนารวบผมยาวเอาไว้ข้างแก้ม ก่อนจะคล้องสายสร้อยเส้นเล็กลงไปที่คอขาว ธีรนุชตกใจกับการกระทำของเค้าเหลือเกิน เสียงนุ่มกระซิบบอกไม่เบานักจับใจความได้ว่า
"คุณย่ากับพี่เอ็นดูนุชเหลือเกิน สร้อยเส้นนี้เป็นของแทนใจจากคุณย่าและพี่ นุชรักษาให้ดีนะคะ"
คนเจ้าเล่ห์จัดการโมเมเองเสร็จสรรพแถมด้วยการอ้างคุณย่าอีกคนเพื่อให้เธอไม่กล้าปฎิเสธ คุณหญิงทิพย์ขำหลานชายตัวเองนักจะง้อสาวทั้งทียังมีมาด ดึงย่าเข้ามาเอี่ยวด้วย หมอนุชหน้าแดงก่ำด้วยความอายเธอทำหน้าไม่ถูกได้แต่ก้มลงกราบที่ตักคุณย่าอย่างตื้นตันใจ
"แล้วพี่ละ นุชจะไม่ขอบคุณพี่หรอ" คนตัวโตอ้อนขอคำขอบคุณ ธีรนุชเงยหน้ามองเค้าก่อนจะยกมือไห้วอย่างสมควรทำ มือบางถูกรวบเอาไว้ไปจับเอาไว้ตรงหัวใจเค้าก่อนที่เธียรวิทย์จะบอกเสียงนุ่มให้หญิงทั้งสองวัยได้ยินว่า
"หัวใจพี่อยู่ในมือนุชแล้วนะคะ"
รถสปอร์ตคันหรูเลี้ยวเข้ามาจอดหน้าตึกอำนวยการในเวลาหัวค่ำ คนในร.พเงียบไปมากคนไข้ในตอนเช้าทยอยกลับไปเกือบหมดแล้ว มีเพียงคนไข้ในและญาติที่มาเฝ้าไข้เท่านั้น รถตรงที่จอดรถโล่งไปมาก ยามโบกรถหรูให้จอดที่ช่องจอดรถวีไอพีทันที "นุชเดินเข้าไปเองค่ะ" เธอเขินจะแย่อยู่แล้ว ระหว่างทางที่มาคนขับรถคอยแต่จะจูบมือหอมแก้มเธอไม่ห่าง
ร่างสูงใหญ่สวมเสื้อยืดกางเกงยีนส์เดินเคียงคู่เข้ามาในตึกท่ามกลางสายตาคนไข้ที่รอตรวจและบุคคลากรในโรงพยาบาล ในที่นี้น้อยคนนักที่จะไม่รู้จักไฮโซหนุ่มรูปหล่อที่มีข่าวคราวกับดาราสาวหลายคนมาแล้ว มือที่จับจูงคุณหมอสาวน้อยเข้ามาบอกความสัมพันธ์ได้อย่างดีแต่ความสัมพันธ์นี้จะเนิ่นนานหรือยืนยาวเพียงใดเป็นเรื่องที่ยากจะคาดเดา
"ตั้งใจทำงานนะคะ คิดถึงพี่บ้าง เพราะพี่คงนอนไม่หลับแน่เลย " เสียงเธียรวิทย์อ้อนออกไป คุณหมอสาวทำหน้างอนน้อยๆก่อนจะบอกเสียงเบา
"นุชก็เข้าเวรมานานละ เมื่อก่อนพี่เธียรไม่เห็นจะสนใจ"
"ตอนนี้นุชเป็นแฟนพี่แล้ว พี่ก็ต้องห่วง ตอนนั้นยังไม่ได้เป็นแฟน พี่ก็เลยไม่ห่วงเข้าใจไหมคะ" มือหนาลูบผมอย่างเอ็นดูแล้วปล่อยเธอให้เข้าไปในห้องทำงาน ก่อนจะบอกเสียงไม่เบานัก
"พรุ่งนี้เช้าพี่จะให้คนรถมารับแฟนพี่นะคะ"
- ผู้เขียน
