บทที่ 26
เวลาในแต่ละวันของหนิงเหมยผ่านไปอย่างรวดเร็วเพราะเธอมีสิ่งที่ต้องทำมากมายไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ต้องแอบเข้าไปปลูกพืชอยู่ภายในพื้นที่มิติที่มีที่ดินถึงยี่สิบไร่ ซูหนิงเหมยไม่รู้ว่าทำไมอยู่ ๆ ที่ดินว่างเปล่าภายในพื้นที่มิติของเธอถึงได้เพิ่มขึ้นอีกแต่มันเป็นเรื่องดีสำหรับเธอที่สามารถปลูกข้าวและผักอื่น ๆ ได้มากขึ้น
สิ่งที่ซูหนิงเหมยรู้คือภายในพื้นที่มิติของเธอนั้นเมื่อหว่านเมล็ดพืชแล้วไม่จำเป็นต้องรดน้ำให้กับเมล็ดที่ปลูกและที่สำคัญไม่มีหญ้าเกิดขึ้นเลยเมล็ดข้าวใช้เวลาแค่ยี่สิบวันในการเก็บเกี่ยว
เมื่อต้นข้าวโตพอที่จะเก็บเกี่ยวพวกมันจะถูกพลังงานที่มองไม่เห็นภายในพื้นที่มิติทำการเก็บเกี่ยวโดยอัตโนมัติและนำข้าวสารไปเก็บไว้ภายในโกดังข้างบ้านให้อย่างเรียบร้อย
โกดังเก็บของขนาดใหญ่ก็เกิดขึ้นเองอย่างน่าอัศจรรย์เหมือนกันอย่างกับว่าพื้นที่มิติแห่งนี้มันมีความนึกคิดเป็นของตนเองเพราะบางสิ่งเกิดขึ
