ตอนที่ 2

1056 คำ

ไมเคิลอุทาน เขาหันมาเห็นพอดี ตอนนั้นทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วมาก ระรินมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ร่างของหล่อนทรุดลงสู่อ้อมแขนกำยำของไมเคิล เอื้อมมารับเอาไว้ทันจากทางด้านหลัง ก่อนที่ร่างจะกลิ้งพับลงกับพื้นสะพาน “งูค่ะงู… ฮือๆ… ” ระรินละล่ำละลักบอกด้วยความตกใจ หล่อนกลัวงูที่สุด “แค่งูเขียวตัวเล็กๆ… ” ไมเคิลกล่าว ตาจังมองเจ้างูตัวเล็ก คงตกใจเสียงร้องของระรินเช่นกัน มันรีบเลื้อยหนีไปในพุ่มไม้ “ขอบคุณค่ะลุงไมค์… ” ระรินที่ยังอยู่ในอ้อมแขนของไมเคิล เงยหน้าขึ้นสบตาเขา ดวงตาสีน้ำตาลคู่นั่นดั่งมีมนตร์สะกด ทั้งสองจ้องตากัน ต่างก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกเร้นลับและเร่าร้อนอันประหลาด กำลังเต้นระยับอยู่ในแววตาที่จ้องมองกันอย่างท้าทาย “ไม่ต้องกลัวนะ… งูชนิดนี้ไม่มีพิษ… ” เขากอดหล่อนแน่น ทำเอาหญิงสาวใจเต้นแรง ยิ่งในตอนที่อกของเขาเบียดแนบกับเต้านมอวบใหญ่ของหล่อน “มันไปแล้ว… ” ไมเคิลปลอบ… ระรินรู้สึกราวกับกำลังโดนสะกดด้วยมนตร์เสน่ห์ ตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าสุดหล่อเหลา ที่คางและสันกรามของเขาเต็มไปด้วยตอเคราเขียวๆ หล่อนกวาดตาลงมาที่อกของเขา กระดุมเสื้อยีนส์ช่วงบนที่ไม่ได้กลัดเอาไว้ เผยให้เห็นเส้นขนสีดำเป็นแพแผ่กระจายไปทั่ว อกนูนแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อ ไม่ว่าจะมองตรงไหน… ผู้ชายอายุรุ่นราวคราวพ่อคนนี้ล้วนมีความเป็นชายชาตรีในทุกกระเบียดนิ้ว นี่แหละผู้ชายในแบบที่ระรินวาดฝันว่าจะเจอสักครั้งในชีวิต คิดแล้วเสียดายนัก… เขาไม่น่าอยู่ในฐานะพ่อผัวของหล่อน “เรากลับกันเถอะนะ… ” ไมเคิลประคองร่างหญิงสาวลุกขึ้นยืน จากนั้นก็พากันกลับมาหาเพ็ญพรที่รออยู่ในร้านกาแฟ ไมเคิลสั่งกาแฟปั่นมานั่งดื่ม ระรินสั่งน้ำส้มปั่น นั่งคุยกันต่อมาอีกครู่สั้นๆ ก็พากันขับรถกลับเข้าที่พัก ในเวลาต่อมา เหตุการณ์ทุกอย่างยังคงดำเนินไปอย่างปกติ จนกระทั่งถึงตอนดึก ขณะที่ระรินกำลังพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงด้วยความกระสับกระส่ายเพราะนอนไม่หลับ จู่ๆ หูของหล่อนก็ได้ยินเสียงแปลกๆ ดังมาจากห้องนอนของเพ็ญพรกับไมเคิลที่อยู่ติดกัน “คุณพระช่วย… บ้าที่สุด… ” ระรินไม่ใช่เด็กไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าเสียงที่กำลังได้ยินอยู่นี้เกิดจากอะไร หล่อนลองขยับกายมาชิดฝาผนัง แนบใบหูข้างหนึ่งเพื่อฟังเสียง… ทีนี้ชัดเลย “อูย… เอ็นใหญ่มาก เบามือหน่อยสิไมเคิลของคุณใหญ่มากที่รัก กระแทกหนักแบบนี้รูแหกหมดแล้ว” เป็นเสียงของเพ็ญพร “ใหญ่แค่ไหนคุณก็ไหว… อ่า… มันเอ็นสุดๆ ของคุณดูดลำผมมิดดุ้นเลย… อ๊าค… ” ได้ยินเสียงของไมเคิลตามมา “เบาหน่อยที่รัก… เดี๋ยวข้างห้องได้ยิน” เพ็ญพรร้องเตือนสามีฝรั่ง หารู้ไม่ว่าคนข้างห้องกำลังแนบหูกับฝาผนัง แอบฟังเสียงคนเอากันสุดระทึกใจ “ไม่ต้องกลัวน่ะ… ป่านนี้ยัยรินน์คงหลับแล้ว” “ค่อยๆ นะ… อูย… แน่นรูมากของคุณยาวใหญ่พอๆ กับท่อนแขนฉันเลยนะคะ… เบาหน่อยค่ะที่รักรูแทบฉีกแล้ว” เสียงของเพ็ญพรสั่นเครือ… คำพูดที่ได้ยินถึงกับทำให้คนที่กำลังแอบฟัง ต้องเอื้อมมือมาลูบแขนตัวเอง คุณพระ!.. ถ้าใหญ่เท่าๆ ท่อนแขนคงจะแน่นจนรูแทบฉีกดังว่า ไม่แปลกใจว่าทำไมเพ็ญพรครางลั่น “เดี๋ยวผมชักออกก่อน จะเลียให้หอยเยิ้ม… จะลงลิ้นให้น้ำทะลักแล้วใส่อีกที” จากนั้นก็ได้ยินเสียงครวญครางตามมา “อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… อ๊า… ลิ้นคุณร้ายกาจมากค่ะที่รักจ๋า… อูย… ใจจะขาดแล้วค่ะ” เสียงครางครวญของเพ็ญพร ทำเอาคนที่ไม่เคยโดนเบิร์นอย่างระริน รู้สึกใจเต้นแรงและอิจฉา ก็ยุทธลูกชายหล่อนไม่เคยลงลิ้นให้เลยสักครั้ง ฟังเอาจากเสียงครางของแม่ผัว… อู้ว… หล่อนคงเสียวมากจริงๆ “อ๊ายยยย… หอยเยิ้มหมดแล้วค่ะที่รัก… ซี้ดดด อย่าสะกิดตรงนั้น… งือออ… ไม่ไหว” เสียงยังคงดังมาจากอีกห้อง “รูลื่นแล้ว… ขอผัวกระแทกนะจ๊ะเมียจ๋า” เป็นเสียงของไมเคิลดังตามมา… ระรินรู้สึกอับอายที่จะต้องแอบฟัง ‘บ้าจริง… นี่เราทำอะไรอยู่… ’ ระรินตำหนิตัวเองในใจ รีบขยับออกมาจากฝาผนัง ตัดความอยากรู้อยากเห็นออกไปจากอารมณ์ มือเรียวเอื้อมปิดสวิทช์ไฟที่หัวเตียง ตั้งใจว่าจะเอาผ้าห่มคลุมโปงเพื่อปิดกั้นเสียงครางครวญของผัวเมียข้างห้อง ทว่าเมื่อไฟดับลง… ภายในห้องมืดมิด กลับเห็นลำแสงจากอีกห้องสาดรอดมาจากรูรั่วข้างฝา “คุณพระช่วย… ” ทั้งที่ตั้งใจว่าจะไม่แอบดู แต่รูเล็กๆ ที่ไม่รู้ว่าใครแอบเจาะเอาไว้… ก็ช่างเป็นใจเหลือเกิน “อ๊า… อ๊า… อ๊า… หอยแหกหมดแล้ว… ” เสียงร้องครางของเพ็ญพรดังแรงขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ระรินตบะแตกในที่สุด ขยับเข้ามาแนบดวงตากับรูเล็กๆ ข้างฝาผนัง ก่อนจะตะลึงกับภาพที่เห็น “คุณพระช่วย… ” ระรินยกมือขึ้นปิดปากแทบไม่ทัน ไมเคิลกับเพ็ญพรกำลังอยู่ในสภาพเปลือยเปล่าล่อนจ้อนด้วยกันทั้งคู่ เพ็ญพรนอนหงาย ถ่างขาอ้าซ่าอยู่ที่ขอบเตียงโดยมีไมเคิลแทรกกายกำยำอยู่ตรงง่ามขา โยกเอวกระเด้ารัวอย่างดุดัน ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เสียงเนื้อกับเนื้อกระทบกันสนั่น ก้นของไมเคิลสอบเข้าหากัน ต้นขาเกร็งเป็นริ้วกล้าม กระหน่ำลำเนื้อเข้าใส่ง่ามขาของเพ็ญพรไม่ยั้ง ‘โอ้ววววว… ’ ระรินร้องอุทานอยู่ในใจด้วยความตื่นเต้นสุดๆ ด้วยมุมที่มองอยู่ทางด้านหลัง จึงเห็นลำเอ็นมหึมาของไมเคิล กำลังขยับเข้าออก ตอกตำเต็มลำเต็มรูของเพ็ญพร ตั่บๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more