ร้อนหัวใจเจ้าสาววัยกระเตาะ

เป็นของพี่เถอะ

ริมฝีปากของตั้นครอบครองริมฝีปากของเธอเอาไว้ทั้งหมด ก่อนจะส่งปลายลิ้นเข้าไปริมรสชาติที่คุ้นเคย เธอก็จูบตอบเขาด้วยความสิเน่หา ได้ยินเสียงภาวินีสะอื้นนิด ๆ ทั้งคู่จุมพิตกันแบบดูดดื่มเหมือนอยากจะให้คืนนี้เป็นคืนที่น่าจดจำ

สองมือหนาลูบไล้เรือนกายของหญิงคนรัก คนเคย ๆ กัน เธอเป็นของเขาด้วยความเต็มใจในวันหนึ่งที่ได้อยู่กันตามลำพัง วิมานรักและความฝันถูกขีดเขียนเอาไว้ด้วยกัน สัญญาที่ต่างบอกกันว่าจะรักกันไปตลอดชีวิตแม้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น จะสร้างครอบครัวและมีลูกน้อยเป็นโซ่ทองคล้องใจ แต่วันนี้เหมือนโลกถล่มฟ้าทลาย ทุกอย่างกำลังจะดับสลาย

ภายในห้องจึงไร้เสียงพูด มีแต่เสียงคำรามในลำคอของชายหนุ่มเบา ๆ บ่งบอกถึงความสมปรารถนาที่กำลังได้ครอบครองและเป็นเจ้าของร่างกายนวลเนียนนี้อีกครั้ง

ภาวินีปล่อยตัวปล่อยใจ ในหัวใจเจ็บร้าว เธอคิดแค่ว่า คืนนี้อาจจะเป็นคืนสุดท้ายที่ทั้งคู่จะได้สุขสมอยู่ด้วยกัน ริมฝีปากบางเริ่มรุกรานบนกายกำยำที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ เธอทำเหมือนกับเขาเป็นประติมากรรมชิ้นงามที่ต้องได้รับการเชยชม สองฝ่ามือลูบไล้ไล่รุกปลดอาภรณ์ที่กำลังบดบังกายให้เปลือยเปล่าล่อนจ้อน บทรักที่ตั้นเคยสอน สองคนเรียนรู้ที่จะเป็นของกันและกัน ตอนนี้กำลังเริ่มขึ้นใหม่อีกครั้งในห้องนอนของภาวินีในเรือนไทยของคุณตา

ความปรารถนาในรักที่ร้อนแรง ทั้งเธอและเขากำลังช่วยกันแสดงออกให้อีกฝ่ายรับรู้ ฝ่ายหนึ่งรุกฝ่ายหนึ่งเด้งรับกันอย่างสนุก สายตาที่จดจ้องมองกันและกันมากด้วยความหมายเต็มไปด้วยกลกามสิเน่หา คนเคย ๆ กันแล้ว ต่างสร้างความเร่าร้อนระอุท่วมเตียงประหนึ่งสมรภูมิรบ

ชนวีย์ตอกอัดตัวเองลงไปในรอยแยกอย่างรวดเร็ว สายธารเอ่อล้นริมฝั่งสร้างเหมาะที่จะให้ท่อนซุงใหญ่มุดเข้ามุดออก เสียงกายมนุษย์กระทบกันดังสนั่นลั่นไปทั้งห้อง มีเสียงร้องครางกระเส่าบอกอารมณ์ที่กำลังอิ่มเอม เวลาแห่งความหฤหรรษ์ไม่มีเสียงพูดคุย ได้ยินแต่เสียงครางแผ่วของร่างบาง และเสียงคำรามทุ้ม ๆ ในลำคอของเขาเท่านั้น

ชายหนุ่มสอดแขนรวบสองขาของหญิงสาวพาดไว้กลางลำตัว ยกสะโพกสอบเด้งขึ้นส่งตัวเองกระแทกส่งเข้าไปอย่างสุดแรง เสียงหายใจหอบกระเส่า รัวเร่งจังหวะหนักหน่วง หญิงสาวก็แอ่นร่างรับความสุขที่แน่นอัดนั้นอย่างเต็มใจ ชนวีย์อัดโยกท่อนใหญ่เข้าไปอย่างสุดตัวพร้อมกับฉีดส่งลาวาอุ่น ๆ เข้าไปในรังเพลิงร้อน ๆ ของภาวินีจนหมดแม็ก ทั้งเขาและเธอก่ายกอดกันเอาไว้แน่น แนบสนิทยิ่งกว่าครั้งไหน ต่างหายใจโกยเอาอากาศเข้าปอดอย่างกับไปวิ่งมาราธอนมาอย่างไรอย่างนั้น

ภาวินีสะอื้นไห้เบา ๆ อยู่ในอ้อมกอดของเขา

“หนีไปกับพี่นะเค้ก พี่จะไม่ยอมให้เค้กแต่งงานกับคุณโหน่งแน่ ๆ” เสียงเขาสั่นเครือ

“ค่ะ” เธอรับปากเขาอย่างง่ายดาย เพราะหัวใจและร่างกายของเค้ก ต้องเป็นของพี่ตั้นคนเดียวเท่านั้น เธอยอมตายเสียดีกว่าเป็นของผู้ชายคนอื่น

ชนวีย์จึงยิ้มออกมาได้ เขารีบช้อนปลายคางของเธอขึ้น ก่อนจะจุมพิตตรงกลางกระหม่อมของภาวินีด้วยความรัก

เธอสวมกอดเขาไว้ยึดไว้แน่น ทั้งหัวใจของเธอเป็นของพี่ตั้น และไม่มีวันเป็นของใคร ภาวินีมั่นใจแล้ว เธอตัดสินใจแล้วจะหนีไปกับพี่ตั้นแล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่กับเขา เพราะเธอเองก็ไม่อยากทำร้ายหัวใจตัวเองและชนวีย์ และต้องทนอยู่กับคนที่เธอไม่ได้รักไปตลอดชีวิต

ภายนอกห้องช่างเงียบสงัด ทุกคนต่างแยกย้ายกันเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง แต่มีน้องนางคนสวย ภาวนาเดินไปเดินมาอยู่หน้าห้องของพี่สาว เธอเห็นหลังของตั้นและพี่เค้กไว ๆ ทั้งคู่หายเข้าไปอยู่ในนั้นเกือบสองชั่วโมงแล้ว

‘จะให้ใครมาเจอว่าพี่ตั้นอยู่ในห้องของพี่เค้กไม่ได้’

 ‘ทำไมสองคนนั้นทำแบบนี้นะ มันไม่ใช่เรื่องดีเลย แล้วถ้าใครมาเจอ’

‘ไม่นะ ไม่มีวัน’

ครีมสอดสายตามองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวัง

“ยังไม่เข้าห้องนอนอีกหรือยายครีม” เสียงป้าแววดังมาจากด้านหลัง ภาวนาสะดุ้งโหยงสุดตัว

“กำลังจะไปนอนแล้วค่ะ เพิ่งออกมาจากห้องของพี่เค้ก” เธอกำลังช่วยพี่สาวของตัวเองทำความผิด

“อะ...ป้ากำลังจะมาคุยกับเค้กอยู่พอดี” ภาวนาสีหน้าตกใจ รีบโบกมือห้าม

“ทำไม” ป้ายืนเท้าสะเอว

“โอ๊ะ... ไม่ได้ค่ะป้า พี่เค้กบ่นว่าปวดหัว เมื่อกี้หนูครีมให้กินยา สั่งให้พี่เค้กเข้านอนเลย แล้วป่านนี้คงหลับครอกฟี้ ๆ ไปแล้ว” เธอทำมือสองข้างประกบกันแล้วทำท่าว่าเค้กนอนอยู่

“อะไรเพิ่งจะสามทุ่มเอง”

“ป้าขา อยากให้ครีมนวดให้ไหมคะวันนี้ คันไม้คันมือจัง” เธอหักนิ้วตัวเองดังก๊อบแก๊บ ก่อนจะเดินเข้าไปหาป้า วางมือบนไหล่แล้วนวดคลึงให้อย่างชำนาญ

 “โอ้...ดี ๆ ดี ๆ” นางเอ่ยชม ป้าแววรีบหมุนคอไปตามแรงมือของเด็กสาว

“ไปที่ห้องป้าดีกว่าค่ะ ครีมจะนวดให้สบายไปทั้งตัวเลย”

“จะเอากี่บาทละ” ป้าแววดักคอ

“เอ่อ...ชั่วโมงละร้อยห้าสิบ แต่วันนี้ลดให้พิเศษแล้วกัน สองชั่วโมงสองร้อยละกัน” เธอรับจ้างคุณป้าเป็นประจำอยู่แล้ว

“โอเค...อิอิ ประหยัดไปอีก ร้อนเงินหรือเรา” ป้าชี้หน้ากระแทกนิ้วจิ้มไปที่หน้าผากของเธอเบา ๆ

“ค่ะ ร้อนเงินมาก สั่งซื้อขนมเอาไว้แล้ว หนูสัญญากับเด็ก ๆ ไว้ว่าจะเลี้ยงนะสิ ไม่อยากใช้เงินตัวเองเลย เอาเงินป้าดีกว่า”

“แหม...ช่างนักนะ” ป้าว่าให้ แต่ก็ยิ้ม ภาวนารีบดันหลังป้าให้ออกไปจากบริเวณหน้าห้องของพี่เค้กอย่างรวดเร็ว

“ไปค่ะป้า คันมือเต็มทนแล้ว จะนวดให้ป้าหลับคามือไปเลย”

“นวดไม่ดี ป้าไม่จ่ายนะ”