ตอนที่1 หมากในเกมแค้น
837 คำ
แค้นซ่อนสวาท
ตอนที่1 หมากในเกมแค้น
____________________
ช่วงเช้าของฤดูใบไม้ผลิหรือเรียกอีกอย่างคือ วสันตฤดู สภาพอากาศค่อนข้างปลอดโปร่ง ไม่ว่าจะมองไปทางไหนใบไม้สีเหลืองออกไปทางสีน้ำตาลเข้มที่ลู่ไปตามแรงลม ค่อยๆร่วงโรยผลัดใบลงก่อนเข้าสู่ฤดูหนาว
ร่างสูงโปร่งที่อยู่ในชุดสูทสีเข้ม เรียบหรู ดูแพง สมกับฐานะนักธุรกิจหมื่นล้าน ที่มีบริษัททั้งในประเทศและต่างประเทศ ทว่าใบหน้ากลับเคร่งขรึมจนดูน่าเกรงขาม แม้ไร้รอยยิ้มผูกมิตรแต่กลับไม่ได้บดบังความหล่อเหลาของชายหนุ่มให้ลดน้อยลง สาวๆหลายคนกลับมองว่าเขาดูแบดในสายตา
แว่นกันแดดสีดำราคาแพงถูกสวมเพื่อบดบังความรู้สึกในแววตาคู่คมที่เจ็บปวดทุกครั้ง เมื่อชายหนุ่มย่างกรายมาเหยียบที่นี่ ความแค้นสูงขึ้นเป็นทวี ยากที่จะห้ามความรู้สึกในอารมณ์ โกรธ แค้น ที่สุมอยู่ภายในอกแกร่งเป็นเวลาสองปีเต็ม
"อยู่บนสวรรค์กับบุรินทร์สบายดีใช่ไหมครับ?คุณพ่อคุณแม่"ดอกกุหลาบสีขาวช่อโตถูกวางที่หน้าหลุมศพของคุณหญิงดาหวันผู้เป็นแม่ ท่านเสียชีวิตลงด้วยการถูกฆาตกรรมจากผู้หญิงเลือดเย็นที่ชื่อ อัญญาวี ปกรณ์พิจิตร ผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นลูกสะใภ้ และเป็นภรรยาของน้องชายอันเป็นที่รักของเขา
บุรินทร์สิ้นลมหายใจลงด้วยการลั่นไกอย่างไม่เสียดายชีวิต ปลิดชีพตัวเองเพราะหญิงผู้เป็นที่รักปันใจให้ชายอื่น เธอมอบร่างกายที่เคยร่วมรักกับน้องชายของเขาให้ชายชู้ได้เชยชม เมื่อความรักที่เทิดทูน บูชาอย่างสุดหัวใจถูกเหยียบย่ำเพราะคนรัก บุรินทร์จึงไม่ขอทนมีชีวิตอยู่ให้อายผู้คน หนทางเดียวที่คิดได้ในตอนนั้นคือความตายที่จะทำให้เขาหลุดพ้นกับความรู้ที่เจ็บปวดและความอับอายในวงสังคมที่เขาแคร์
แม้ อัญญาวี จะเป็นต้นเหตุให้ทั้งคุณหญิงดาหวันและบุรินทร์จบชีวิต แต่เธอได้ลาโลกนี้ไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์พร้อมกับชายชู้อย่างไม่มีวันหวนกลับ เธอสิ้นลงก็จริงแต่กลับทิ้งความคับแค้นจนมันสุมอกคีย์รินทร์ให้ปะทุขึ้นมาเป็นระลอกครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อหวนนึกถึงวันวานที่ต้องสูญเสีย และหมากเกมตัวสำคัญในการแก้แค้น คือ อัยวา ปกรณ์พิจิตร น้องสาวสุดที่รักของผู้หญิงเลือดเย็นที่ชื่อ อัญญาวี ปกรณ์พิจิตร ที่คีย์รินทร์รู้สึกรังเกียจเป็นที่สุด
"ฝากดูแลคุณแม่ด้วยนะบุรินทร์ พี่จะเป็นศาลเตี้ยให้แกกับคุณแม่เอง"คีย์รินทร์ยิ้มให้กับป้ายชื่อของน้องชายที่ไร้ตัวตนบนโลกใบใหญ่ โลกใบนี้โหดร้ายเกินไปสำหรับคนจิตใจอ่อนโยนอย่างบุรินทร์
เขาพลาดเองที่ทำตามคำร้องขอของบุรินทร์และคุณแม่ เพราะทั้งสองไม่ต้องการให้มีการ์ดร่างหนาคอยเฝ้ารักษาความปลอดภัย ท่านรู้สึกเหมือนเป็นนักโทษที่ถูกคุมขัง จึงให้เขาพาลูกน้องกลับไปอย่างไม่นึกถึงความปลอดภัย
คีย์รินทร์ตัดสินใจกลับหลังหันเพื่อมุ่งไปยังรถยุโรปราคาแสนแพง ใบหน้าที่เคยเปื้อนยิ้มเข้มขึ้นจนดูน่ากลัว สองชีวิตอันเป็นที่รัก พรากรอยยิ้มของคีย์รินทร์ไปกับความตายสองปีเต็ม
เขามีเพียงใบหน้าดุดันที่ไร้ความรู้สึก มีลมหายใจอยู่ได้จนถึงทุกวันนี้ก็เพราะมีความแค้นเป็นตัวขับเคลื่อนเข้ามาหล่อเลี้ยงหัวใจให้มีชีวิตอยากต่อ
"นายครับเรื่องที่ให้ไปสืบได้เรื่องแล้วครับ"เดฟรีบรายงานผู้เป็นนายเมื่อได้รับข้อมูลข่าวสารจากนักสืบลับๆ ที่ให้ไปจัดการ
"พูดมา"ร่างหนาแทรกตัวขึ้นไปนั่งบนรถยุโรป ความเย็นของเครื่องปรับอากาศยังไม่สามารถช่วยทุเลาอารมณ์เดือดเหมือนไฟนรกของชายหนุ่มได้สักนิด
เสียงเข้มออกคำสั่งลูกน้องคนสนิทประจำที่พลขับ เขาอยากรู้เรื่องราวทั้งหมด ซองสีน้ำตาลที่มีข้อมูลอย่างละเอียดครบถ้วนถูกยื่นให้ผู้เป็นนาย คีย์รินทร์ปรายตามอง ก่อนปัดมันทิ้งแล้วเหยียบด้วยเท้าอย่างไม่ต้องการแตะต้อง ไม่ว่าจะเป็นภาพถ่ายหรือรายละเอียดเขาก็รู้สึกรังเกียจ จากที่คิดว่าจะดูกลับกลายเป็นเหยียบย่ำมันแทน
"อาทิตย์หน้าเธอจะกลับมาอยู่ที่เมืองไทยอย่างถาวรครับนาย"เดฟบึ่งตัวรถไปยังท้องถนนเบื้องหน้า ถึงแม้จะรู้ดีว่าเด็กผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เกี่ยวอะไรด้วย แต่เดฟก็ไม่กล้าออกความคิดเห็นหรือแม้แต่จะปริปากพูด รับเงินเดือนจากนาย และนายคือผู้มีพระคุณ ได้แต่รับฟังและปฏิบัติตามคำสั่งเพียงเท่านั้น
"เตรียมตัวต้อนรับหมากในเกมแค้นของกูให้ดี กูจะล้างแค้นด้วยมือของกูเอง"
- ผู้เขียน
