“...”
ความหวังดีของฉันทำให้รุ้งนั้นได้แต่ยืนเม้มริมฝีปากแน่นราวกับคับแค้นใจเป็นอย่างมากที่ฉันคนนี้ไม่ได้มีรีแอกชันในแบบที่ตัวเองคาดหวังไว้ แถมยังกล้าข่มกลับได้หน้าตาเฉยอีกด้วย
เซนส์เรื่องการมองคนของฉันเนี่ย แม่นยำมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ
ตั้งแต่วินาทีแรกที่มองหน้ารุ้ง ฉันรู้สึกแปลกกับสายตาคู่นั้นของเธอ สายตาที่ดูยังไงก็แทบจะไม่มีความเป็นมิตรเจือปน โชคดีของน้องเขานะที่มีหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดูเป็นพิเศษ ภาพลักษณ์ก็เรียบร้อยอ่อนโยน จึงทำให้คนที่พบเห็นเกิดความสับสนได้ชั่วขณะว่ารังสีชั่วร้ายนั่นอาจไม่ใช่ของจริง
ตอนแรกแอบสงสัยเหมือนกันว่าทำไมรุ้งถึงมองฉันด้วยสายตาแบบนั้น เพียงแต่เก็บเงียบ ไม่ปริปากถาม
กระทั่งรุ้งพูดเรื่องพี่สิบขึ้นมานั่นแหละ ก็เลยเข้าใจว่าอะไรคือเหตุผลที่เธอสาดความเป็นปรปักษ์ออกมาตั้งแต่วินาทีแรกที่พบหน้า
ก็นะ รูปร่างหน้าตาของพี่สิบธรรมดาที่ไหน ฐานะก็ดี การเรียนก็เด่น กีฬาก็
