บทที่12.1

1579 คำ

“หวงไรวะ...อือ” กำลังจะปีกกล้าขาแข็งเพราะไม่ชินกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่พี่สิบกลับลากริมฝีปากมาจุดเดิม...กดจูบฉันเหมือนทดแทนความสับสนทั้งหมดที่เขามีผ่านสัมผัสนี้เพียงสัมผัสเดียว ศีรษะฉันโยกคลอนตามการเคลื่อนไหวอันนุ่มนวลทว่าแฝงความดิบเถื่อนเล็ก ๆ จนริมฝีปากเริ่มร้อนชา ความรู้สึกนี้ช่างเหมือนตอนที่เราสองคนอยู่บนเตียงไม่มีผิดเพี้ยน หากเป็นเมื่อก่อนนะ...หากเป็นตอนที่ความสัมพันธ์นั้นยังคงอยู่ ริมฝีปากฉันจะต้องบวมเจ่อและร้อนระบม ส่วนพี่สิบที่มีแรงขับเคลื่อนทางเพศสูงก็จะคลุกเคล้าฉันเหมือนสัตว์ร้ายที่ผ่านการจำศีลมาอย่างยาวนาน กว่าจะผ่านไปได้ในแต่ครั้ง...กินเวลาขั้นต่ำเหยียบสองชั่วโมงทุกที ก็ถ้าเป็นเมื่อก่อน...ฉันคงยอมให้เขาทำ คงยอมอย่างไม่มีข้อแม้ใด ๆ แต่ตอนนี้ไม่ใช่ ยังไงก็ไม่ได้ ตุ๊บ เพราะมองยังไงก็ไม่ถูกต้อง สติสัมปชัญญะที่หลงเหลืออยู่น้อยนิดจึงกระซิบบอกให้ฉันยกเท้าขึ้นยันกลางอก จัดการถีบเ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม