Ep.4?NC

1263 คำ
Ep.4 "เป็นของพี่นะครับคนดี" เขาบอกกับเธอเสียงแหบพร่า เนื่องด้วยความต้องการที่มันกำลังปะทุ ปั่ก!! "อ่า จะเจ็บ"เกวลินนิ่วหน้าพร้อมจิกเล็บลงที่ท่อนแขนแกร่งเพื่อบรรเทาความเจ็บเควิลกดแช่ลำเอ็นใหญ่ของตัวเองไว้เพื่อให้หญิงสาวได้ปรับตัว เขารู้สึกภมูิใจอยู่ลึกๆที่เขาได้เป็นคนแรกที่ได้สัมผัสร่างกายอันเย้ายวนนี้ เขาไม่คิดว่าจะได้เป็นคนแรกที่ได้ครอบครองเธอแต่ถึงเธอจะเคยผ่านเรื่องพวกนี้มาเขาก็ไม่แคร์เพราะเขาเองก็ไม่ได้บริสุทธิ์อะไร...เขารักเธอและเธอก็จะเป็นผู้หญิงคนแรกและคนสุดท้ายที่เขาจะมอบหัวใจดวงนี้ให้ "พี่ขอโทษนะคนดี อดทนอีกนิดเดียวเดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว"เควิลเอ่ยพร้อมจูบซับนํ้าตาที่ไหลเอ่อออกมาอย่างปลอบโยน "อึก จะเจ็บ...พี่ วะวิน" เขาเองก็เจ็บแกนกายไม่ต่างจากเธอหรอกเพราะร่องแคบของเธอบีบตัวตนของเขาแน่นจนเจ็บไปหมด... "อ่า...พะพี่...นุหนูอึดอัดขยับหน่อย"เมื่อร่างกายเริ่มปรับตัวได้และความเจ็บเริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวเกวลินเลยเอ่ยบอกคนด้านบนให้ขยับ ปั่ก!!ปั่ก!!ปั่ก!! "อ่า โอ้ว...ซี้ดดด"เควิลสูดปากออกมาเมื่อร่องของหญิงสาวแน่นจนเขาอยากรุนแรงกับเธอแต่ก็ต้องข่มอารมณ์ดิบเถื่อนของตัวเองไว้เพราะครั้งนี้เป็นครั้งแรกของคนตัวเล็กเขาไม่อยากทำอะไรรุนแรง ปั่ก!!ปั่ก!!ปั่ก!! "อ่า อ๊ะ ซี้ด สะเสียว อ่า"เกวลินปล่อยเสียงครางไม่เป็นซับเมื่อลำเอ็นใหญ่กระแทกเข้าออกที่ร่องแคบและเริ่มหนักหน่วงขึ้นทุกที ตั่บ!!ตั่บ!!ตั่บ!! "อ่า หนูตอดพี่แน่นมากที่รัก"เควิลซอยสะโพกเข้าออกอย่างหนักหน่วง จนร่างบางของคนใต้ร่างโยกขึ้นลงตามแรงกระแทก "อ่า ป๋า..นุหนูไม่ไหวแล้ว" "อ่า พร้อมกันที่รัก" ตั่บ!! ตั่บ!! ตั่บ!! ตั่บบบบบ!! พั่บ!! พั่บ!! พั่บ!! "อ๊าสสสสสสสสสสส/อ๊ายยยยยยยยยย" เควิลเริ่มซอยสะโพกถี่ๆจนทั้งเขาและเธอกระตุกเกร่งนํ้ารักมากมายถูกฉีกพ้นเข้าไปยังร่องแคบจนหมดทุกหยดทำให้หญิงสาวรู้สึกอุ่นวูบวาบในท้องน้อย เควิลทิ้งตัวซุกหน้าลงเข้าที่ซอกคอระหงอย่างเหนื่อยหอบ ปากหนาจูบลงที่ขมับางที่ชื่นไปด้วยเหงื่ออย่างรักใคร่และหวงแหน "รักนะครับ"เควิลเอ่ยและจูบลงที่หน้าผากมนหนักๆอีกหนึ่งครั้งพร้อมส่งยิ้มหวานให้กับเมียตัวน้อยที่ส่งยิ้มให้เขาเช่นกัน "หนูนอนเถอะเดี๋ยวพี่ไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้จะได้นอนสบายๆ"คนตัวเล็กพยักหน้าเบาเบาเพราะตอนนี้เธอเหนื่อยจนจะหลับอยู่แล้ว เควิลถอดตัวตนออกช้าๆก่อนจากลุกขึ้นไปจัดการทำความสะอาดของตัวเองแล้วกลับออกมาเช็ดตัวให้คนตัวเล็กที่ตอนนี้นอนหลับปุ๋ยไปแล้ว ทางด้านเพทาย "โธ่โว้ยยยย!!ไม่ได้เรื่องสักคน"เพทายโวยวายลั่นห้องเมื่อลูกน้องยังตามหาน้องสาวเขาไม่เจอสักที ผลัก!! "นายครับนาย"แมททิวรีบวิ่งเข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มอย่างรีบร้อน "มีอะไร"เพทายถามกลับเสียงกวนด้วยความไม่สบอารมณ์ "รู้แล้วครับว่าคุณหนูอยู่ที่ไหน"แมทรีบบอกออกไป "อยู่ไหนยัยน้องอยู่ที่ไหน" "คือคุณหนูโดนรถชนครับ"แมททิวบอกตามที่เขาได้รับรายงานมา "ห๊ะ!!โดนรถชนแล้วตอนนี้ยัยน้องอยู่ที่ไหน?"เทพายหัวใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มเมื่อลูกน้องคนสนิทรายงาน "แล้วใครชน" เพทายถามต่อ "คนที่ชนคือไอ้คีย์คนของเควิลครับนายแล้วตอนนี้คุณหนูก็อยู่กับพวกมัน"เพทายขบกรามแน่น เมื่อรู้ว่าน้องสาวสุดที่รักอยู่ที่ไหนแล้วอยู่กับใคร "มันคงไม่รู้ว่ายัยน้องเป็นน้องสาวฉันเพราะถ้ามันรู้มันไม่ปล่อยยัยน้องไว้แน่"เพทายเอ่ย "เอาไงดีครับนาย"แมททิวเอ่ยถามเพราะถ้านายสั่งมาแค่คำเดียวเขาก็พร้อมจัดการให้ทันที "จับตาดูมันไว้ก่อนเพราะฉันยังไม่อยากให้มันรู้ว่ายัยน้องเป็นน้องสาวของฉัน ฉันกลัวยัยน้องจะไม่ปลอดภัย"เขารู้จักเควิลดีเท่าเท่าที่มันรู้จักเขาดีนั้นแหละ การที่มีจุดอ่อนของศัตรูอยู่ใกล้ตัวมีหรือคนอย่างมันจะไม่กำจัดจุดอ่อนหรือเอามาต่อรองเพื่อจะเล่นงานเขา "ครับนาย" "ยังไงซะฉันไม่ปล่อยให้ยัยน้องอยู่กับมันนานหรอก"เขาต้องหาโอกาศที่จะตลบหลังมันก่อนจะหาทางทำให้มันเจ็บเหมือนที่เขาเจ็บ "พวกแกแยกย้ายออกไปทำตามที่ฉันสั่งแล้วคอยรายงานความเคลื่อนไหวของมันให้ฉันฟังตลอดด้วย" "ครับนาย"ลูกนายทั้งห้าคนตอบรับก่อนพากันเดินออกจากห้องไป ตุบ!! "ไอ้เควิลกูจะทำให้มึงเจ็บยิ่งกว่ากูคอยดู"เพทายทุบกัมปั้นหนักๆลงที่โต๊ะทำงานด้วยความครียดแค้น ทางด้านเควิลกับเกวลิน จุ๊ฟ^__^ เควิลนอนมองคนที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมกอดพร้อมพรหมจูบที่แก้มนวลอย่างรักใคร่ มันอาจจะดูเร็วเกินไปสำหรับใครหลายๆคนที่จะรักใครคนหนึ่งแต่สำหรับเขามันไม่เกี่ยวกับเรื่องของเวลามันขึ้นอยู่ที่ใจ...มันอาจจะฟังดูนํ้าเน่า...คุณเชื่อในรักแรกพบหรือเปล่า?ถ้าคุณเชื่อคุณก็จะเข้าใจความรู้สึกของเขาที่มีต่อสาวน้อยในอ้อมกอดคนนี้ ''อื้ม~''คนในอ้อมกอดเริ่มขยับตัวและงัวเงียตื่นขึ้นมา มือหนาลูบไล่ไปตามเส้นผมยาวนุ้มอย่างอ่อนโยนพร้อมสั่งยิ้มหวานให้คนตัวเล็ก ''ตื่นแล้วเหรอครับ...หิวหรือยังหือ''เควิลถามคนตัวเล็กในอ้อมกอด "หิว...เจ็บด้วย"เกวลินบอกเพราะเธอรู้สึกเจ็บตรงน้องสาวเมื่อเธอขยับตัว ''เจ็บมากเหรอพี่ขอโทษนะที่ทำให้หนูเจ็บ''เขารู้ว่าเธอเจ็บตรงบริเวณน้องสาวแน่นอนว่ามันต้องเจ็บเพราะมันเป็นครั้งแรกของเธอแถมของเขาก็ใหญ่ตามมาตรฐานของคนยุโรปอีกเธอเลยยิ่งเจ็บถึงเขาจะพยายามทำเบาๆแล้วก็ตาม "ไม่เป็นไรค่ะพี่วินอย่าโทษตัวเองสิคะ" เกวลินรีบบอกออกไปเพราะกลัวว่าอีกคนจะไม่สบายใจ ''ทำไม่น่ารักแบบนี้ล่ะครับ ฟอดดด''เควิลอดที่จะหอมเข้าที่แก้มนวลหนักๆอย่างเอ็นดูไม่ได้ ''หิวแล้วว''เกวลินเอ่ยบอกเสียงใส ''ครับ ทานข้าวแล้วหนูจะได้ทานยา''เควิลว่าแล้วก็ลุกขึ้นจัดการอุ้มเมียตัวน้อยไปทานข้าว ''เราอยู่ที่นี่กี่วันค่ะ''เกวลินเอ่ยถามขึ้นระหว่างนั่งทานข้าวอยู่ที่บนตักแกร่งของเควิล โดยมีเควิลทำหน้าที่ป้อนข้าวให้คนตัวเล็ก ''3 วันครับถามทำไมหืม'' ''เปล่าค่ะหนูแค่อยากอยู่ที่นี่กับพี่วินนานๆ''ใบหน้ามนซุกลงที่ซอกคนแกร่งอย่างออดอ้อน ''เดี๋ยวพี่พามาอีกถ้าหนูอยากมา'' เควิลบอกเมียหมาดๆของเขาออกไป ''จริงนะคะพี่วินน่ารักที่สุดเลย ฟอดดด''คนตัวเล็กหอมเข้าที่แก้มสากหนักๆหนึ่งฟอดจนคนโดนหอมอดยิ้มไม่ได้ ''รักพี่นะ'' ''พี่ก็รักหนูครับรักมาก'' ไม่ต้องมีคำบรรยายไดๆสักคำให้ลึกซึ้ง~
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม