ดวงใจมาเฟีย

Ep.6[ผู้ชายในความฝัน]

Ep.6

''ยัยน้องตื่นๆ''มือหนาของผู้เป็นพี่ดึงเอาผ้าห่มผืนใหญ่ลงไปกองอยูที่ปลายเท้าของคนที่ทำหน้างัวเงียอยู่บนเตียง

''พี่ชายอะ น้องขออีก10นาทีไม่ได้เหรอ''

''ไม่ค่ะตื่นๆ วันนี้พี่มีอะไรจะให้เราด้วยนะ''ร่างใหญ่นั่งลงข้างน้องสาวพร้อมมือหนายกขึ้นลูบหัวอย่างอ่อนโยน

ร่างเล็กพยุงตัวลุกขึ้นช้าๆแล้วก็ส่งยิ้มหวานในพี่ชาย

''ว้าว!!!สวยจัง''รถยนต์จากัวร์สีส้มคันงามจอดโชว์เด่นอยู่ตรงบริเวณหน้าบ้าน ร่างหนาก็คนเป็นพี่ก็เดินเข้ามาหาน้องสาวพร้อมกับกุญแจรถ

''สุขสันต์วันเกิดครับคนสวย''พร้อมกับยื่นกุญแจรถให้น้องสาวสุดที่รัก

ฟอดดดด

''ขอบคุณค่ะพี่ชาย''ร่างเล็กดิ่งเข้าไปหอมแก้มพี่ชายฟอดใหญ่ก่อนจะรับกุญแจจากมือหนามา

พรึ่บ!!

''ฝันอีกแล้วเหรอ...''เกวลินดีดตัวขึ้นจากเตียงนุ่ม เธอฝันแบบนี้อีกแล้วตั้งแต่กลับมาจากเขาใหญ่เธอมักจะฝันเห็นผู้ชายคนนั้น แต่ในความฝันภาพมันเบลอๆเลยทำให้ไม่เห็นหน้าเขาชัดเท่าไร...

เธอมองดูรอบๆห้องไม่พบร่างใหญที่นอนกอดเธอเมื่อคืน ส่งสังจะอยู่ห้องทำงานมั้งช่วงนี้เควิลดูเครียดๆเพราะว่าอีกสองวันข้างหน้าจะมีการชกมวยแมตช์สำคัญ

เกวลินปีนลงจากเตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องนํ้าเพื่ออาบนํ้าชำระร่างกาย พอทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยเกวลินก็เดินลงมาข้างล่างและเดินเข้าไปในครัวเหมือนเช่นเคย เธอมักจะเข้าไปทำอาหารช่วยป้าบัวแม่บ้านของที่นี้อยู่เป็นประจำ

''อรุณสวัสดิ์ค่ะนายหญิง''สาวใช้สองคนที่ช่วยป้าบัวทำอาหารอยู่เอ่ยขึ้น

''ค่ะ...มาเดี๋ยวเกวช่วยหันผัก''เกวลินเดินเข้าไปหาป้าบัวที่กำลังล้างผักเตรียมมาหัน

''ไม่ต้องก็ได้นะคะนายหญิงเดี๋ยวพวกป้าทำเอง''หล่อนรู้สึกเกรงใจ เพราะนายหญิงตัวน้อยมักจะตื่นเช้าแล้วเข้ามาช่วยงานในครัวอยู่ประจำ

''ไม่เป็นไรค่ะเกวเต็มใจ''เกวลินช่วยทุกคนทำอาหารในครัวจนเสร็จแล้วก็กลับขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะลงมาทานอาหาร

''เป็นอะไรครับอาหารไม่อร่อยเหรอ?''เควิลถามคนตัวเล็กที่เอาแต่นั่งเขี่ยอาหารในจานอยู่ไม่ยอมทานสักที

''เปล่าค่ะ''

''ถ้างั้นก็ทานเยอะๆสิ''ว่าพร้อมตักอาหารใส่จานคนตัวเล็ก

''ขอบคุณค่ะ...พี่วินค่ะ''

''ว่าไงครับ''

''ครอบครัวของหนูเป็นใครเหรอค่ะ''คำถามของหนูน้อยทำเอาเควิลถึงกับหยุดชะงัก ส่วนคนถามก็จ้องเขาอย่างไม่วางตา

''หนูถามทำไม''เขาเอ่ยถามด้วยนํ้าเสียงปกติ เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กรู้ว่าตอนนี้เขากำลังจะร้อนรุ้มในใจเมื่อได้ยินคำถามของเธอ

''หนูอยากรู้ เพราะหลังเรากลับมาจากเขาใหญ่หนูก็ฝันเห็นผู้ชายคนหนึ่งตลอดเลย''คนตัวเล็กไม่รู้เลยว่าคำพูดของเธอทำให้คนฟังเดือดอยู่ไม่น้อย

เควิลได้แต่คิดไปต่างๆนาๆว่าผู้ชายคนที่เธอฝันถึงเป็นใครเป็นคนรักของเธอหรือเปล่า?แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาไม่ยอมแน่เพราะเธอเป็นเมียเขาแล้วก็ต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียวคนอื่นไม่มีสิทธิ์ที่จะแตะต้องตัวเธอ

''มันก็แค่ความฝันหนูอย่าใส่ใจเลย''เควิลพยายามครอบคุมอารมณ์ในเย็นลงเขาไม่อยากให้คนตัวเล็กต้องเห็นด้านมืดของเขาเวลาเขาโกรธหรือไม่พอใจออกมา

''แต่หนูว่ามันมี...คนคนนั้นต้องสำคัญกับหนูมากแน่เพราะความรู้สึกหนูมันบอกว่าอย่างนั้น''คนตัวเล็กก็ไม่วายหาเรื่องใส่ตัวเอง กรามแกร่งขบเข้าหากันแน่นจนนูนเป็นสัน

เพล้ง!!

เควิลวางช้อนซ้อมลงกระทบที่จานเสียงดังลั้นคนที่อยู่บริเวณนั้นสะดุ้งตกใจรวมถึงคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆด้วย

เควิลจ้องมองคนตัวเล็กด้วยแววตาที่แข็งกร้านแบบไม่เคยมองมาก่อน จนทำให้คนที่ถูกมองใจเสีย ร่างหนาลุกออกจากโต๊ะอาหารขึ้นไปด้านบนโดยไม่พูดอะไร ปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งหน้าเศร้าอยู่ที่โต๊ะอาหาร...เธอทำอะไรให้เขาพอใจเหรอ เธอได้แต่คิดใจใจแล้วมองคนที่เดินออกไปจากห้องอาหาร

เธอก็แค่อยากรู้ว่าเธอเป็นใครมาจากไหนพ่อแม่ของเธอเป็นใครหน้าตาแบบไหนแล้วเธอมีพี่น้องหรือเปล่า?การที่จำอะไรไม่ได้มันเหมือนเราอยู่บนโลกนี้คนเดียวโดยไม่มีคนรู้จักใครสักคน=__=

2 วันต่อมา

หลังจากวันนั้นที่โต๊ะอาหารเกวลินก็ไม่เจอเควิลอีกเลย คีย์บอกว่างานมันยุ่งเควิลเลยต้องไปเคลียร์เลยนอนที่ค่ายมวยเลยแต่ก็น่าจะบอกกันสักคำไม่ใช่หายไปเลยแบบนี้ แต่ก็มีอย่างหนึ่งที่เกวลินอดที่จะสงสัยไม่ได้คือความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเควิล เพราะคืนนั้นที่เขาใหญ่มันเป็นครั้งแรกของเธอซึ่งเธอกับเควินเป็นสามีภรรยากันแต่ทำไมพึ่งจะมีความสัมพันธ์แบบนั้นหลังจากที่เธอความจำเสื่อม แล้วทำไมก่อนหน้านั้นถึง

ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดหัวเกวลินเลือกที่จะหยุดความคิดไว้เพียงแค่นั้น

........

''ว่าไงเพื่อนรักไม่เจอกันซะนานสบายดีนะ''เพทายเดินเข้าไปเอ่ยถามอดีตเพื่อนรัก

''หึ...''เควิลไม่ตอบแต่ยกยิ้มที่มุมปากแล้วเดินเข้าไปในงานโดยไม่สนใจอดีตเพื่อนรัก

เพทายมองหลังเควิลด้วยสายตาที่คับแค้นใจก่อนจะเดินเข้าไปที่งาน

''นี่ก็มาถึงยกสุดท้ายแล้วนะครับคู่เอกของวันนี้ดุเดือดมาเลย เพราะเป็นศึกระหว่างค่ายเพทายและเควิลศัตรูคู่อริในแมตช์นี้ดูสูสีมากเลยนะครับ''เสียงพิธีกรประกาศผ่านไมค์ ศึกครั้งนี้มันคือศึกแห่งศักดิ์ศรี

''ที่ฉันสั่งเรียบร้อยดีนะ''เพทายเอ่ยถามลูกน้องคนสนิท

''เรียบร้อยครับนาย''

''ดีมาก มึงเตรียมรับความพ่ายแพ้ได้เลยไอ้เควิล''

ยกสุดท้ายเริ่มขึ้นอย่างดุเดือดระหว่างคนของเควิลและเพทาย พร้อมกับเสียงกองเชียร์ที่ดังสนั่น ชกได้สักพักดูเหมือนคนของเควิลเริ่มมีอาการแปลกๆเลยทำให้เสียท่าในกับคนของเพทายจนทำให้คนของเพทายชนะในแมตช์นี้

''เสียใจด้วยนะเพื่อนรัก''เพทายเดินเข้าไปหาเควิลแล้วแสร้งเอ่ยแสดงความเสียใจ

''หึ...ถ้ามึงไม่ใช่วิธีสกปรกมึงก็ไม่มีวันชนะกูหรอก''เควิลว่าขึ้นอย่างรู้ทัน คนอย่างมันถ้าไม่เล่นนอกกติกามันไม่มีทางชนะคนอย่างเขาหรอก

''วิธีสกปรกเหรอว่ะ กูไม่รู้ว่ามึงพูดเรื่องอะไรนะ''เพทายก็แสร้งเหมือนไม่รู้อะไร

''ชนะแบบนี้มันหน้าภูมิใจตรงไหนว่ะ''เควิลถามออกไป

''อย่างน้อยก็หักหน้ามึงได้แล้วกัน''ว่าจบก็เดินออกไปแต่ก็ไม่ลืมเอ่ยทิ้งท้ายกับประโยคที่เควิลต้องยืนขบกรามแน่นด้วยความโมโห

''ระหว่างของรักมึงไว้ดีๆนะ''หันมาส่งยิ้มเย้ยให้ก่อนจะเดินออกไป

''นายครับ''คีย์เดินเข้ามาหาผู้เป็นนาย

''กลับ''เขาบอกเสียงเรียบ

เควิลกลับมาที่คฤหาสน์ของตัวเองแต่ก็ยังขุกตัวอยู่แต่ในห้องทำงานแล้วก็ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปหาความตายจากเขาเพราะทุกคนรู้ดีถ้าเควิลโกรธมันเป็นยังไง

''พี่คีย์กลับมาแล้วเหรอค่ะ''เกวลินที่เดินลงมาเห็นคีย์ยืนอยู่ด้านล่างเลยเอ่ยถามขึ้น

''ครับนายหญิง''คีย์ตอบอย่างสุภาพ

''แล้วพี่วินล่ะค่ะ''ถามพร้อมกับมองหาคนที่เธอเฝ้าคิดถึงแต่ก็ไม่เห็น เธอมีเรื่องอยากจะคุยกับเขาอยู่หลายเรื่องเลย

''อยู่ในห้องทำงานครับ''คีย์บอกออกไป

''เหรอค่ะถ้างั้นเกวไปหาพี่วินก่อนนะ''ว่าแล้วก็จะเดินไปยังห้องทำงานของเควิลแต่ถูกคีย์เรียกไว้ซะก่อน

''เดี๋ยวครับนายหญิง''

''มีอะไรค่ะ''ถามกลับอย่างงงๆ

''ผมว่าปล่อยให้นายอยู่คนเดียวก่อนดีกว่าครับ''เขารู้ว่าเควิลอยู่ในอารมณ์ไหนเขาไม่อยากให้นายหญิงต้องเห็นเจ้านายในโหมดนั้น

''ทำไมล่ะค่ะ''เธอไม่เข้าใจ

''รอให้นายออกมาเองดีกว่าครับ''ถ้าเควิลออกมาจากห้องนั้นก็แสดงว่าอารมณ์เขาเย็นลงแล้ว

''แต่พี่วินยังไม่ทานอะไรเลยนะคะ เดี๋ยวเกวเอาเข้าไปให้ดีกว่า''ไม่รอให้คีย์ต้องพูดอะไรอีกเกวลินก็เข้าครัวไปเตรียมของว่างแล้วเอาไปให้เควิลในห้องทำงาน

คีย์ได้แต่ภาวนาให้เจ้านายอารมณ์เย็นลงก่อนที่นายหญิงตัวน้อยจะเข้าไปหานะ ไม่อย่างนั้นแย่แน่

เขาไม่อยากจะคิดเลยจริงๆถ้าด้านมืดของผู้เป็นนายเผยให้นายหญิงตัวน้อยเห็นมันจะเป็นยังไง...