กริ้ง! กริ้ง! กริ้ง! ระหว่างนี้เสียงโทรศัพท์มือถือของเมรินทร์ก็ดังขึ้น เธอจึงหยิบจากกระเป๋ากางเกงแล้วกดรับทันที
“อื้อ ว่าไง” เมรินทร์แทบจะไม่ได้ทักทายเลยเพราะเป็นเพื่อนที่โทรมา
“เมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง ถึงบ้านอย่างปลอดภัยไหม” มุกดาเป็นคนโทรมานั่นเอง
“อืม ก็... ถึงอย่างปลอดภัย” เมรินทร์ตอบแบบไม่เต็มใจนัก
“ดีแล้วๆ นึกเป็นห่วงทีหลัง กลัวเขาจะลากเข้าโรงแรมซะก่อน”
“ตอนยัดเยียดเพื่อนให้ไปนี่ไม่คิดเนอะ”
“แหมก็อยากให้มีคนคุยด้วย ว่าแต่เขาเป็นยังไงบ้างดีไหม”
“ไม่รู้สิ เมาไม่รู้เรื่อง ดีเท่าไหร่แล้วที่ตื่นมาแล้วอยู่บนเตียงที่บ้านน่ะ อันตรายมากเลยที่เมาแล้วออกไปกับคนแปลกหน้า” มารู้สึกตัวทีหลังก็กลัวอยู่ไม่น้อย
“เห็นคุยกันถูกคอ แต่เขามีเสน่ห์น่าหลงใหลจะตาย หล่อมากด้วย”
“แล้วแกล่ะยัยมุก เมื่อคืนไปถึงไหนกัน”
“ก็... ไปต่อนิดหน่อย ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น” มุกดาตอบและยิ้มเล็กน้อยมีนัยยะแอบแฝง
