08

1729 คำ

ขณะที่เขากำลังถอดกางเกงค้างไว้ที่ใต้สะโพก แท่งร้อนก็ดีดผึ่งออกมาตั้งตระหง่านขยายตัวเต็มกำลังรบ แทบไม่ต้องกระตุ้นอะไรอีกแล้ว จากนั้นเขาจึงล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูท เพื่อหยิบบางอย่างออกมา ใช้เวลาเพียงน้อยนิด เสร็จแล้วก็ถอดเสื้อสูทแล้วโยนทิ้ง ก่อนจะหันมาฉีกซองสีเหลี่ยมขนาดเล็ก พร้อมกับหยิบถุงยางใสนั่นสวมเข้าไปที่อาวุธร้าย “เซดริก ได้โปรด อื้อ” เธอเรียกเขาเสียงพร่าเพราะอารมณ์กำลังเตลิด ร่างกายร้อนรุ่มและกำลังจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เขาเห็นสายตาเว้าวอนแล้วทนไม่ไหว จึงขยับขึ้นไปหาแทรกสะโพกแกร่งเข้าไปอยู่ระหว่างขาทั้งสองข้างและจูบที่ปากอิ่มอีกครั้ง “ผมต้องการคุณเหลือเกินเม ทำไมคุณทำให้ผมมีอารมณ์ขนาดนี้” เขาพูดพลางเอื้อมมือลงไปกอบกุมแท่งร้อน พร้อมกับถูไถกลีบเสียวให้เธอเสียวซ่านไม่หยุดหย่อน “เซดริก อื้อ! ได้โปรด” เธออ้อนวอนอีกครั้ง “คุณเมามากเลยที่รัก แต่ผมชอบ อ่า ผมอยากเข้าไปในตัวคุณ ผมขอนะ” เขาก้มกระซิบเสียงกระเส่า และจูบปิดปากอิ่มเพราะจะได้ไม่ต้องกรีดร้องดังนัก “อืม” ทั้งคู่ครางในลำคอด้วยความเสียวซ่านและเจ็บสลับกัน ขณะที่เขาค่อยๆ กดแท่งร้อนจมลึกเข้าสู่ทางรัก มันรีบรัด คับแน่น อึดอัดจนเธอเจ็บและบิดตัวหนี ทว่าน้ำกุหลาบฉ่ำหวานยังคงหลั่งไหลออกมาเพื่อให้เส้นทางสะดวกง่าย เขาจึงไม่รอช้าเพราะไม่อยากอ้อยอิ่ง จึงกดสะโพกหนักๆ นำพาแท่งร้อนเข้าไปแรงๆ จนรู้สึกว่ากุหลาบช่องามถูกฉีกเฉือนเป็นครั้งแรก “อืม” เธอครางพลางขมวดคิ้วเพราะความเจ็บ อึดอัดและก็เสียวซ่านระคนกัน ทว่าได้แต่กัดฟันแน่นจนกระทั่งอาวุธร้ายกาจจมหายเข้าไปจนสุดทาง กลางกายแนบแน่นเป็นหนึ่งเดียว จากนั้นเขาก็เริ่มต้นขยับสะโพกเพื่อให้ทางรักสะดวกขึ้น “ซี๊ด! อ่า เรามีความสุขด้วยกันเพื่อให้ลืมความทุกข์นะที่รัก” เขาถอนจูบออกมากระซิบบอก ก่อนจะขยับสะโพกเข้าออกเร็วขึ้น จังหวะรักเริ่มเร่าร้อนรุนแรง ท่ามกลางการขับเคลื่อนของรถหรูที่ตรงดิ่งไปจุดหมาย และแน่นอน มันยังไม่ถึงเขามีเวลาเล่นบทรักเร่าร้อนอีกนาน และจะทำให้เธอลืมไม่ลง จนคิดถึงเซ็กส์ครั้งแรกนี้ทุกวินาที “ซี๊ด! อื้อ! เซด อ่า” เธอพยายามที่จะกดกลั้นเสียงครางหวานแล้ว แต่ห้ามไม่ได้จริงๆ ยิ่งเขาขยับสะโพกกระแทกกระทั้นหนักหน่วง ก็ยิ่งเร่าร้อนเสียวซ่าน ขณะที่เธอเคลื่อนไหวสะโพกยกรับจังหวะรักที่กดลงเพื่อนำพาให้ตัวเองไปถึงจุดหมาย ซึ่งไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไรแต่อยากไปเหลือเกิน “ซี๊ด! อ่า ดีเหลือเกินเมจ๋า อืม ซี๊ด เสียว อ่า” เขาครางต่ำพลางซุกไซ้ใบหน้าตรงซอกคอและดูดเม้มไม่แรงนัก เสียงหายใจของทั้งคู่ดังสลับกับเสียงคราง สะโพกแกร่งก็กระแทกเข้าออกหนักหน่วง ทว่าดีที่ห้องโดยสารเก็บเสียงได้ จะรู้สึกก็แต่การขย่มอันหนักหน่วงของคนตัวโต ขณะที่จังหวะรักบรรเลงระรัวเร่งกระแทกเข้าหากันอย่างเร่าร้อน คล้ายกับจะถึงจุดหมาย “ซี๊ด! อ๊ะ! อ๊ะ! เซด” เธอครางออกมาอีกครั้งด้วยความทรมาน และหายใจหอบ พลางกอดเขาไว้แน่น ยกสะโพกขั้นลงรับเร่าร้อน สองขายกเกี่ยวเอวหนาเอาไว้ กระทั่งทนไม่ไหวอีกต่อไป “อื้อ! อ๊ะ! อ่า อืม” เธอครางอย่างสุขสม เมื่อความปรารถนาพุ่งขึ้นถึงขีดสุด อารมณ์โลดแล่นไปสู่ขอบฟ้า ล่องลอยและปลดปล่อยความสุขให้หลั่งไหลพรั่งพรูออกมา พร้อมกับร่างกายกระตุกเกร็ง หายใจหอบ ไม่เคยคิดว่ามันจะเสียวซ่านสุขสมได้ถึงเพียงนี้ “อ่า ผมกำลังตามคุณไปนะที่รัก” เมื่อรู้ว่าเธอถึงที่หมายเขาก็เร่งจังหวะรัก กระแทกกระทั้นสะโพกแกร่งหนักหน่วง รุนแรงเพื่อให้ไปถึงที่เดียวกับเธอ “ซี๊ด! โอ้ว! โอ้วเมจ๋า มายก๊อต” เขาครางด้วยความพอใจพลางถูไถจมูกกับซอกคอกรุ่น สุดท้ายแล้วจึงกดสะโพกแนบไปกับกลางกายสาว และเปล่งปล่อยพุ่งพ่นลาวาอันร้อนระอุออกมาใส่ปราการจนเต็มล้น เขากอดเธอเอาไว้แน่น และหายใจหอบกระชั้น ปล่อยใจและกายให้ล่องลอยอยู่นานกว่าทุกอย่างจะกลับมาปกติ เขาจึงขยับกายแกร่งออกและดึงถุงยางอนามัยทิ้งลงถังขยะ จังหวะเดียวกันเขาก็ก้มลงจูบที่ปากอิ่มเพื่อปลอบโยน พลางใส่กางเกงให้ตัวเอง ส่วนเธอยังคงล่องลอยเคลิบเคลิ้มคล้ายจะหมดแรงและอ่อนเพลียเพราะบทรัก ดวงตาเธอปิดลงหลังจากที่ทนกับอารมณ์เมาอยู่นาน “เมจ๋า คุณโอเคหรือเปล่า” เขากระซิบถามเสียงนุ่ม ทว่าเธอพยักหน้าเบาๆ และหลับตาอยู่ “ปวดหัวจังเลยค่ะ” เธอบอกเสียงเบาพยายามจะลืมตาแต่ไม่ไหว “คงดื่มมากไป” เขาพูดพลางเอามือลูบศีรษะเธอแผ่วเบา พยายามมองใบหน้าเธอให้ชัดเจนที่สุด เก็บทุกรายละเอียด เผื่อถึงเวลาที่สร่างเมาแล้วจะได้ไม่ลืมหน้าเธอ “เรากำลังฝันใช่ไหม” เธอยังคงตกอยู่ในภวังค์ “ใช่ คงเป็นฝันดีของเรา” “คุณ ทำแบบนี้ทำไม” เมรินทร์ถามราวกับเพ้อ “ผมชอบคุณมากนะเม ผมต้องการคุณจนทนไม่ไหว” “ไม่ ไม่ได้เรียกว่าชอบ เรียกว่าเมา คุณเมาและฉันก็...” เธอลืมตาขึ้นมามองหน้าเขาและสังเกตให้ทั่ว “ได้โปรดอย่าพูดอีกเลยนะผมกลัว” “กลัวอะไรคะ” “กลัวมันแค่ฝัน กลัวตื่นขึ้นมาแล้วจะลืมทุกอย่าง” “เราก็แค่ฝันค่ะเซดริก” พูดจบเธอก็หลับตาด้วยความอ่อนเพลียและน่าจะหมดแรง เหล้ากับไวน์ที่เธอดื่มไปคงตีกันให้วุ่นกระมัง เขาคิดและด้วยความสงสารจึงขยับตัวออก แล้วเป็นคนจัดระเบียบเสื้อผ้าให้กับเธอ ก่อนที่จะจัดให้ตัวเองอีกครั้ง เสร็จแล้วจึงหันไปหาเธอซึ่งหลับไปแล้ว เขาขยับไปเปิดหน้าทางอีกครั้งเพื่อถามคนขับรถ “ใกล้จะถึงหมู่บ้านคุณเมหรือยัง” เขาถามเสียงเรียบ “หากตามจีพีเอสก็ใกล้แล้วครับ” คนขับรถตอบ จากนั้นเซดริกจึงปิดหน้าต่างแล้วหันมาให้ความสนใจเธออีกครั้ง พลางประคองให้เธอมาซบที่ไหล่ของเขาแทน “ถึงบ้านแล้วคุณจะมีแรงเดินหรือเปล่าเนี่ย” เขาบอกด้วยความเป็นห่วง ก่อนที่จะหลับตาลงเพราะความอ่อนเพลียเช่นกัน เขาเองก็ปวดหัวหนึบ เมาแต่ไม่มากเท่าเธอ ยังประคองอารมณ์และสติได้ ทว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเหมือนเขาขืนใจคนเมาเลย ให้ตายสิ ตื่นมาเธอจะจำอะไรได้ไหมนะ เขาคิด แต่ต่อมาไม่นานนักรถก็จอดรถสนิท น่าจะถึงหน้าบ้านที่มีนามสกุลตัวโตเขียนเอาไว้ว่า บ้านศิริยวัฒน์ เขาปลุกเธอทันที “เม เมครับ ถึงบ้านแล้ว” เขาเขย่าตัวและกระซิบใกล้ๆ หู ทำให้เมรินทร์ลืมตา งัวเงีย แต่ปวดหัวแทบจะระเบิดกันเลยทีเดียว “อื้อ! ปวดหัวจัง” ดวงตาเธอพร่าเลือนและโงนเงนเหลือเกิน “ถึงบ้านแล้วครับ” เขาบอกอย่างอาวรณ์ “เหรอคะงั้น ขอบคุณนะคะ” เธอบอกและเอี้ยวตัวจะหันไปเปิดประตูแต่เขาเรียกเอาไว้เสียก่อน “เมครับ เดี๋ยวก่อน” เขาเรียกและรั้งแขนเธอเอาไว้ แต่ไม่ได้พูดอะไรต่อ พอเธอหันมามอง เขาก็ฉกจูบที่ปากอิ่มทันที เธอยังคงเคลิบเคลิ้ม เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ไม่สร่าง ได้แต่หลับตาและปล่อยให้เขาจูบจนพอใจ นานพอดู กว่าเขาจะถอนจูบออกสบตาคู่งามในระยะแสงผ่าน มือหนาเปลี่ยนมาเชยคางเธอเอาไว้ เขาหายใจหนักพลางขมวดคิ้วนิดหน่อย ก่อนจะกดจูบอีกครั้ง “พรุ่งนี้เราจะลืมกันไหม” เขาถอนจูบออกมาถาม “มันเป็นอุบัติเหตุทางอารมณ์ที่ฉันยังไม่มั่นใจเลยว่า ฝันหรือว่าจริง เหมือนคนหลับแต่ไม่ได้หลับ คุณเมา ฉันเมา” แน่นอนมันคืออาการของคนเมาที่ถูกลักลับแต่ก็ไม่ใช่เสียทีเดียว “ใช่ ผมเมา” เขายอมรับว่าเมาจริง ๆ “งั้นก็ เดินทางกลับดี ๆ นะคะ ขอให้โชคดีค่ะ ลาก่อน” ดูเหมือนเธอจะหวั่นไหวไม่แพ้เขาเลย แต่ไม่อยากจะพูดอะไรอีกแล้ว จึงหันไปเปิดประตูแล้วก้าวลงรถ แล้วค่อย ๆ เดินไปเปิดประตูบ้าน โซซัดโซเซแบบประคองสติให้มากที่สุด อีกทั้งนึกอยากจะตำหนิตัวเองเหลือเกินที่เมามายจนคุมสติและอารมณ์ไม่อยู่ ขณะที่เขาก็ได้แต่มองตาละห้อยโดยที่เธอไม่ได้หันกลับมาอีกเลย “ให้ตายสิ ทำไมต้องเป็นคุณ ที่ผมรู้สึกแบบนี้” เขาถามตัวเองเพียงเพราะทั้งคืนเจอผู้หญิงมากมาย แต่กลับไม่ยอมทำแบบนี้เหมือนที่ทำกับเมรินทร์ คนที่ใจง่ายยอมไปกับเขานั้น ก็มีเยอะแยะทำไมไม่เลือกหาความสุข “เฮ้อ” เขาถอนหายใจ แล้วก้มหน้าลง รวบรวมสติแล้วเงยหน้ามองเข้าไปในบ้านของเมรินทร์อีกครั้ง และเวลานี้เขาไม่เห็นเธออีกแล้ว ในสมองและหัวใจของเขาปั่นป่วนไปหมด มีแต่เสียงของเธอและจูบหวานๆ นั่น ทว่าเขาเสียโอกาสไปแล้วแม้แต่เบอร์โทรก็ไม่ได้ด้วยซ้ำ “บ้าจริง” เขาได้แต่สบถอยู่เพียงลำพังขณะที่คนขับรถเคลื่อนรถออกจากหมู่บ้าน เขาถอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่า ความรู้สึกแบบนี้ต้องทำอะไรสักอย่าง เขาบอกตัวเองอย่างนั้น ขณะเดียวกันเมรินทร์กลับขึ้นห้องอย่างทุลักทุเล เธออ่อนเพลียแทบลืมตาไม่ไหว “ซี๊ด อืม ปวดหัวมากเลย” เธอบ่นพลางหลับตาและเอามือบีบขมับไว้ แข้งขาก็ไร้เรี่ยวแรงเดิน พอเห็นเตียงก็คลานขึ้นไปกะจะงีบเท่านั้นแต่แล้วก็หลับไม่รู้สักตัวอีกเลย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more