ตอนที่ 4 จูบ Past 1
1055 คำ
จนเวลาล่วงเลยมาจนถึงหกโมงเย็นของวันเดียวกัน รมิตามีสีหน้าที่อิดโรย เพราะเธอไม่เคยคิดเลยว่าการเป็นเลขาไม่ได้ง่าย ๆ อย่างที่ใคร ๆ เขาคิด มันทั้งใช้สมอง และการพูดจาหว่านล้อมให้ลูกค้าซื้อผลิตภัณฑ์ของบริษัท
“คุณตา ทานอะไรสักหน่อยมั้ย ถือซะว่าผมเลี้ยงตอบแทน ที่คุณสามารถเสนองานให้ลูกค้าตอบตกลงในราคาที่น่าพอใจ” ชัชนนท์ก้าวเท้าขึ้นมายังรถส่วนตัวของตน ที่เห็นรมิตาถอนหายใจเฮือกใหญ่ พร้อมกับสีหน้าอ่อนเพลีย
“ไม่เอาดีกว่าค่ะบอส ฉันเหนื่อย อยากพักผ่อน บอสเองเถอะ หิวหรือยัง ถ้าบอสหิว ก็ทานไปคนเดียวนะ แต่บอสต้องไปส่งฉันที่คอนโดก่อน” รมิตาพิงศีรษะลงพนักพิงของเบาะที่นั่งข้างคนขับ หันหน้ามาสบตาเขา และออกคำสั่งกับชัชนนท์ซึ่งเป็นเจ้านายของตน
“คุณตา ผมเป็นเจ้านายของคุณ ไม่ใช่คนขับรถส่วนตัว” เขาพูดทีเล่นทีจริง พลางขยับรถออกจากลานจอด เพื่อไปยังที่หมายของตน
“แล้วไงคะ ในเมื่อบอสเป็นคนพาฉันมา บอสก็ต้องไปส่งฉัน ถูกต้องมั้ยคะ” เธอกล่าวพลางในขณะที่สายตาของเธอจ้องมองออกไปนอกหน้าต่างของรถ
“ก็ได้ ๆ ผมเห็นแก่ที่เราเคยรู้จักกันมาก่อนนะ” เมื่อเขาพูดจบ ก็แสยะยิ้มที่มุมปากอีกครั้ง พร้อมกับเหลือบสายตามองคนข้าง ๆ ว่ามีปฏิกิริยายังไง
“รู้จัก? ไม่อะ ฉันไม่เคยรู้จักบอส ก็เพิ่งจะมารู้จักที่บริษัทนี้ เมื่อไม่นานมานี้เอง” ใบหน้าของหญิงสาว ขมวดคิ้วเป็นปม นี้เป็นครั้งที่สอง ที่เขาพูดเหมือนกับว่ารู้จักเธอจริง ๆ
“งั้นเหรอครับ ก็ดีนะครับ ที่คุณตาไม่รู้จักผม หึ ๆ” เขาแสยะยิ้มที่มุมปากอีกครั้งอย่างเจ้าเล่ห์ แต่ทว่ากลับเรียกความสงสัยในตัวหญิงสาวมากขึ้น
“หัวเราะเหมือนผู้ร้ายเลยนะบอส ถ้าฉันงีบหลับไป แล้วบอสข่มขืนฉัน อย่าหวังว่าบอสจะกลับไปครบสามสิบสอง” รมิตาว่าพลางก่อนจะเอาแขนกอดอก พร้อมกับหันหน้าไปหาเขา โดยที่สายตาของเธอจ้องเขาไม่กะพริบตา
“โหดจังคุณตา แบบนี้ผมควรต้องทำประกันชีวิตแล้วซินะครับ” เขากล่าวพลางขับรถไปพลาง ในขณะที่ริมฝีปากของเขากลับเผยรอยยิ้มมันออกมาอย่างไม่รู้ตัว
“เกินไปไหมบอส ฉันเป็นผู้หญิงตัวเล็ก บอบบาง หน้าตาสะสวย ร่างกายน่าทะนุถนอม” รมิตาเปิดปากชมตนเองอย่างออกนอกหน้า
“หึ ๆ ฮา ๆ คุณตาก็เป็นพวกหลงตัวเองเหมือนกันสินะ ฮา ๆ” ชัชนนท์หัวเราะดังลั่นรถ
“นี่! ไอ้บอส ทำอย่างกับบอสไม่เคยหลงตัวเองเลยซินะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้บอสยังถามฉันอยู่เลยว่า ว่าหล่อหรือไม่ เหอะ! ก็พอ ๆ กันนั่นแหละ” ว่าแล้วเธอก็ได้นำศีรษะของตนเองพิงไปที่พนักพิงของเบาะ ก่อนจะค่อย ๆ ปิดเปลือกตาลงอย่างช้า ๆ และเธอก็เข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุด โดยหารู้ไม่ว่า มีสายตาของใครบางคนจับจ้องเธออยู่ห่าง ๆ
เครื่องปรับอากาศในรถในช่วงค่ำ ๆ มันทำให้ร่างกายของเธอได้รับความเย็นมากจนเกินไป สายตาของชัชนนท์เหลือบไปเห็นร่างกายของเธอห่อตัวขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับมือบางลูบไล้ไปที่ลำแขนของตน เพื่อบรรเทาความเย็นที่เข้ามาสู่ร่างกายของเธอ
เขาไม่รีรอถอดเสื้อกั๊กสีน้ำตาลอ่อนที่ตนสวมใส่ เพื่อนำไปห่อหุ้มร่างกายของคนตัวเล็ก ในระหว่างที่ชัชนนท์เอื้อมแขนเพื่อที่จะนำเสื้อกั๊กไปคลุมร่างกายของเธอเอาไว้ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีรถด้านหลังบีบแตรใส่เขา เพื่อบอกกับเขาซึ่งเป็นคนขับว่า ตอนนี้ไฟจราจรเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้ว จึงทำให้เขาต้องรีบทะยานรถออกจากตรงนั้น โดยที่แขนข้างซ้ายของเขายังจับเสื้อกั๊กของตนให้เข้าที่เข้าทาง
แต่เหมือนโชคช่วยเขา เมื่อไฟจราจรกลับมาเป็นสีแดงอีกครั้ง พร้อมกับที่เขา โน้มตัวไปใกล้ ๆ หญิงสาวเพื่อต้องการคลุมร่างกายของเธอให้เรียบร้อย
ทว่าสายตาของเขากลับจับจ้องไปที่ใบหน้าอันคุ้นเคย ที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง คิ้วเรียวสีดำที่ตกแต่งด้วยดินสอเขียนคิ้ว ที่เธอบรรจงแต่งแต้มอย่างดิบดี พวงแก้มปัดเป็นสีชมพูอ่อน ริมฝีปากแต้มด้วยลิปสติกสีชมพูมุก
เขากลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างฝืดคอ เมื่อเพ่งสายตามองลงไปที่ริมฝีปากบางของรมิตา และชุดที่เธอสวมใส่ มันเป็นชุดเซทแบบกระโปรงสีครีมสุดเซ็กซี่ที่ยาวเกือบถึงหัวเข่า เป็นชุดเซทคอเว้าเผยให้เห็นทรวดทรงองเอวของเธอได้อย่างชัดเจน
ชัชนนท์ต้องเก็บความรู้สึกนี้เอาไว้แค่เพียงในใจ ก่อนจะค่อย ๆ ขยับร่างกายถอยห่างออกจากเธอ เพื่อขับรถไปถึงที่หมาย
“พี่ตานะ พี่ตา แล้วแบบนี้ผมจะไปส่งพี่ได้ที่ไหนกัน” ชัชนนท์ได้แต่พึมพำกับตนเอง พลางสะบัดศีรษะไปมาเพียงเล็กน้อยอย่างอ่อนใจ
.. 20 : 30 นาที ..
อาหารที่เขาเพิ่งได้สั่งมา ตอนนี้มันอยู่ในภาชนะเรียบร้อยแล้ว ทำให้อาหารน่ามองและน่ากิน มีสีสันสดใส แต่ทว่ารมิตาก็ไม่มีท่าทีที่จะตื่นขึ้นจากการหลับใหลได้เลย
ก่อนหน้านี้ชายหนุ่มได้อุ้มหญิงสาวตั้งแต่ลานจอดรถ จนมาถึงห้องพักในคอนโดหรูของเขา ซึ่งในขณะนี้หญิงสาวนอนเอกเขนกอยู่บนโซฟาห้องรับแขกของชัชนนท์
เมื่อชายหนุ่มจัดแจงอาหารลงภาชนะเรียบร้อยแล้ว เขาจึงสาวเท้าไปยังห้องรับแขก พลางหย่อนก้นลงบนเก้าอี้โซฟาอีกตัว สายตาของชายหนุ่มพินิจพิเคราะห์หญิงสาวตรงหน้าอย่างเสน่หา แต่แล้วเขากลับเอื้อมแขนของตนไปปัดปอยผมที่ปิดบริเวณบนใบหน้าของเธอให้หลุดออก
- ผู้เขียน
