“นิค! คุณพูดเกินไปแล้วนะ...อ๊ะ!”
ภิณไลย์ญาร้องเสียงหลงเมื่อผลักร่างสูงออกห่างและเงื้อมือขึ้นหวังจะตวัดลงบนหน้าของนิโคลัสแต่ไม่ทันมือหนาของเขาที่คว้ามันไว้แน่นก่อนผลักร่างน้อยให้หลังชนผนังอีกครั้งและดันตัวเข้าหา คราวนี้เขาจับคางเรียวไว้และบีบเต็มแรง หญิงสาวเจ็บจนน้ำตาซึมและทำได้แค่ส่งเสียงเจ็บปวดในลำคอ ชายหนุ่มขบกรามเสียงดังและคำรามดุดันน่ากลัว
“อย่าคิดท้าทายผมแบบนี้อีกเนเน่! ผมไม่ใช่คริสต์หรือไอ้ผู้ชายหน้าไหนที่คุณคิดว่าจะร้องขอความเห็นใจได้ ฟังผม...ฟังให้ชัดๆ”
นิโคลัสก้มหน้าลงไปใกล้ ใกล้มากเสียจนปากหยักได้รูปแทบจะแนบบนกลีบปากระริกสั่นของภิณไลย์ญาได้อยู่แล้ว เสียงลมหายใจของเขาหนักหน่วง เสียงครางลึกในลำคอสั่นไหวประสาทของหญิงสาวที่คางมนถูกบีบด้วยปลายนิ้วแกร่งดุจคีมเหล็กกล้าจนเจ็บร้าวไปถึงขมับ เขาไม่สนใจหยดน้ำที่ไหลจากหางตาคู่สวยลงอาบแก้มด้วยซ้ำนอกจากเค้นเสียงลอดไรฟัน
“จำไว้ว่าสำหรับผมผู้
