ตอนที่ 5
1012 คำ
“คุณต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ นิโคลัส มันเป็นข้อเสนอที่บ้าที่สุดเท่าที่ฉันเคยได้ยินมา รู้ไว้ด้วยนะว่าถึงจะไม่มีเงินค่ารักษาน้องชายฉันก็จะไม่มีวันยอมรับข้อเสนอของคุณ”
“คุณมีสองทางเลือกเท่านั้น...เลือก...ว่าจะให้น้องของคุณอยู่หรือตาย ถ้าไม่มีเงินโรงพยาบาลที่ไหนก็ไม่รับรักษาถึงผู้ป่วยอาการโคม่าร์ก็ตาม แค่รับข้อเสนอของผมทุกอย่างก็จบ”
“ฉันไม่รับข้อเสนอบ้าบอของคุณ! หมอจะช่วยชีวิตเขาและฉันก็จะหาเงินค่ารักษาพิทย์ด้วยตัวฉันเอง”
“ข้อเสนอของผมคือทางเลือกที่ดีที่สุดสำหรับคุณต่างหาก หลังผ่าตัดแล้วน้องชายของคุณก็ยังต้องพักรักษาตัวในโรงพยาบาลอีกนาน คุณไม่มีปัญญาจ่ายค่ารักษาที่สูงขนาดนั้นได้แน่”
“ฉันจะจัดการทุกอย่างด้วยตัวฉันเอง...ปล่อยนะคะ”
ภิณไลย์ญาแหวใส่แต่นิโคลัสกลับยิ่งกอดร่างน้อยไว้แนบแน่นขึ้น ระยะห่างระหว่างเธอกับเขาแค่ลมหายใจเป่ารด ปลายจมูกโด่งยาวบนใบหน้าคร้ามคมเบียดชิดใบหน้าหวานหยดของหญิงสาว กลิ่นหอมอ่อน ๆ เหมือนแป้งเด็กรบกวนสมาธิของชายหนุ่มชั่วขณะความคิด และสำหรับภิณไลย์ญามันเป็นยิ่งกว่าการคุกคาม ถึงจะทำงานอวดหน้าตาและรูปร่างแต่หญิงสาวไม่เคยยอมให้ผู้ชายคนไหนเข้าใกล้หรือจับเนื้อต้องตัวเลยสักหน นิโคลัส ซาเวียร์ทำเกินไปแล้วจริงๆ เธอพยายามขืนตัวอีกครั้งหากได้ยินเสียงของเขาเค้นออกมาชิดใบหูเล็ก
“อย่าทำเป็นเล่นตัวหน่อยเลยมิสภิณไลย์ญา แค่รับข้อเสนอเป็นผู้หญิงของผมมันยากตรงไหนในเมื่องานที่คุณทำอยู่มันก็แวดล้อมด้วยไอ้พวกผู้ชายหิวหื่นอยู่แล้ว”
“แต่ฉันไม่...”
เสียงค้านขาดหายเมื่อกลีบปากบางที่อ้าออกถูกประกบปิดไว้แน่นด้วยปากร้อนบนใบหน้าคมเข้มที่ฉกวูบลงมาอย่างอุกอาจ หญิงสาวไม่ทันได้หุบปากทำให้นิโคลัสฉกลิ้นเข้าไปจนเต็มอุ้งปากเล็ก ภิณไลย์ญาหน้าตื่นตัวสั่นเทิ้มไปหมด ไม่เคยมีใครทำอย่างนี้! ขนาดคบกับน้องชายของเขาแต่คริสต์ไม่เคยล่วงเกินด้วยการจูบเธอสักหน
“อื๊อ...อื๊อ”
เสียงประท้วงอื้ออึงในลำคอขณะนิโคลัสบดเบียดปากของเขาบนกลีบปากนุ่มอย่างย่ามใจ ลิ้นหนาจ้วงลึกรุกรานเข้าไปไร้ซึ่งความอ่อนหวานมีแต่คุกคามจาบจ้วง ภิณไลย์ญาแข็งใจดันอกแกร่งด้วยฝ่ามือแต่ร่างกายของเธอกลับอ่อนเปลี้ยลงอย่างไร้เหตุผล และเมื่อเขาเลื่อนปากออกหญิงสาวจึงรวบรวมสติกลับมาอีกครั้ง ด้วยความโกรธจัดเธอเง้อมือขึ้นจะฟาดลงบนหน้าเข้มแต่กลับถูกเขาคว้าข้อมือไว้
“นิโคลัส!”
หญิงสาวไม่ทันได้พูดอะไรปากบวมเจ่อก็ถูกประกบปิดไว้ด้วยปากของจอมซาตานร้ายอีกครั้ง คราวนี้เขาจ้วงลิ้นเข้าไปและฉกลึกรุนแรง ปากบางถูกบดขยี้ไม่ปราณีราวกับว่าเขาต้องการลงโทษในความอวดดีของเธอ ภิณไลย์ญาพยายามส่งเสียงแต่ยิ่งขืนตัวเขาก็ยิ่งกดข้อมือของเธอไว้แน่นยิ่งกว่าคีมเหล็ก กระทั่งนิโคลัสเลื่อนใบหน้าออกร่างเล็กจึงผลักเขาออกห่างและลุกพรวดขึ้นพร้อมทั้งขยี้ปากไปมาด้วยฝ่ามือทั้งน้ำตาคลอเบ้า
“นิโคลัส นี่คุณทำบ้าอะไร...คุณจะทำเกินไปแล้วนะ!”
ภิณไลย์ญาบริภาษเขาเสียงแข็ง เธอทั้งเจ็บและอับอายอย่างที่สุด ไม่เคยมีใครจาบจ้วงกับเธอขนาดนี้มาก่อน ร่างเล็กสั่นเทิ้มด้วยโทสะแต่ดูเหมือนยิ่งเธอโกรธจัดมันยิ่งทำให้ร่างสูงที่นั่งนิ่งบนเก้าอี้สะใจ เขาลูบปากตัวเองพลางไหวไหล่
“ถือว่านี่เป็นการมัดจำ เพราะถึงยังไงเสียวันหนึ่งคุณก็ต้องเป็นผู้หญิงของผมอยู่ดี”
บทที่ 3 Incredible crisis บทเรียนของคนอวดดี
“ฉันจะไม่รับข้อเสนอใด ๆ จากคนบ้าอย่างคุณ”
“เอ...หรือว่าไม่พอใจที่โดนจูบฟรีๆ ...อืม...ผมก็ลืมไปนะว่าปกติผู้หญิงอย่างคุณคงไม่แลกตัวเองกับผู้ชายเปล่า ๆ ปลี้ๆ อย่างน้อยมันก็ต้องมีอะไรตอบแทนกลับไปบ้าง”
เขาส่งเสียงหัวเราะในลำคอขณะล้วงหยิบอะไรบางอย่างในกระเป๋าเสื้อสูทราคาแพงระยับออกมา มันเป็นสมุดเล่มเล็กบางที่เขาเปิดออกและใช้ปากกาขีดเขียนอะไรบางอย่างลงไปก่อนจะฉีกออกแล้วโยนลงตรงหน้าหญิงสาวที่มองอย่างไม่เข้าใจ
กระทั่งเธอก้มลงหยิบมันขึ้นมาแล้วเพ่งมองผ่านแสงไฟ ดวงตาคู่นั้นเบิกกว้างเมื่อเห็นว่ามันคือเช็คเงินสดที่เขาใส่ตัวเลขกลม ๆ ไว้หนึ่งล้านดอลล่าห์ มือเรียวบางที่กุมเช็คไว้สั่นระริก หญิงสาวเหลือบมองใบหน้าคร้ามคมใต้เงาแสงไฟมีรอยเหยียดยิ้มหมิ่นแคลน นิโคลัสร้ายกาจยิ่งกว่าจอมซาตาน เธออยากกรีดร้อง อยากข่วนหน้าเขาหรือทำอะไรก็ได้ที่เป็นการตอบโต้ให้ผู้ชายร้ายกาจคนนี้เจ็บปวดที่สุดหากก็ทำได้เพียงขว้างเช็คลงบนพื้นแล้วเชิดหน้าใส่
“คุณบังคับฉันไม่ได้ นิโคลัส ซาเวียร์!”
“ผมทำได้ถ้าผมอยากทำ”
“เพื่ออะไร...ในเมื่อฉันก็ทำทุกอย่างที่คุณต้องการแล้ว ฉันเลิกกับคริสต์อย่างเด็ดขาดแล้วได้ยินหรือเปล่าคะนิโคลัส”
“แต่น้องชายผมยังติดต่อกับคุณอยู่”
เขายืนยันเสียงแข็งและทำให้ภิณไลย์ญาชะงัก นิโคลัสจ้องเธออย่างค้นคว้าและดูเหมือนเขากำลังเดาใจเธอออก หญิงสาวตีบตันเพราะสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริงแต่นั่นไม่สำคัญเท่าความตั้งใจมั่นของเธอ ทว่า...เขาจะเชื่อหรือไม่เล่า และเมื่อเห็นหญิงสาวนิ่งไปเขาจึงเอ่ยขึ้นว่า
- ผู้เขียน
