[EP.7] พบเจอ
1278 คำ
"อืม เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันพาเข้าไป" แพทวางสายจากเพื่อนรักอย่างชาลีพร้อมกับถอนหายใจออกมาหนักๆ เมื่อได้รับคำสั่งจากคาร์ลอสให้พาเณอเบลล์เข้าไปอยู่ในคฤหานห์เพื่อให้ดูแลใครบางคนซึ่งเป็นคนสำคัญของคาร์ลอส
"มีอะไรหรือเปล่าค่ะคุณแพท" ยิหวาเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าแพทเดินหน้าเคลียดกลับเข้ามาหลังจากที่ออกไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียง
"เปล่าครับ เอ่อคุณยิหวาครับ ผมมีเรื่องจะคุยด้วย"
"เรื่องอะไรเหรอคะ"
"เชิญทางนี้ครับ" แพทพายิหวาออกมาคุยที่ระเบียงที่เขาพึ่งออกมายืนคุยโทรศัพท์เมื่อก่อนหน้านี้
....................
"ยิหวาเข้าใจค่ะ และก็ดีใจที่หนูเบลล์จะได้กลับไปอยู่กับคุณคาร์ลอส" ยิหวารู้ดีว่าเธอไม่สามารถอยู่ดูแลเณอเบลล์ได้ไปตลอด ถึงแม้จะรู้สึกใจหายแต่เธอก็รู้สึกยินดีที่เณอเบลล์จะได้ไปอยู่กับคนที่เณอเบลล์เฝ้ารอค่อยมาตลอดหลายปี
"ขอบคุณที่เข้าใจนะครับ ส่วนคอนโดนี้คุณคาร์ลอสยกมันให้คุณเป็นการตอบแทนที่คุณดูแลคุณหนูมาตลอด พร้อมกับเงินสดอีกจำนวนหนึ่งให้คุณเป็นค่าชดเชย"
"ขอบคุณค่ะ"
พอคุยธุระกับยิหวาเสร็จเรียบร้อย แพทก็เดินมาหยุดอยู่หน้าห้องของเณอเบลล์เพื่อจะบอกเรื่องสำคัญกับเด็กสาว
ก๊อก!! ก๊อก!! ก๊อก!!
"คุณหนูครับ" แพทเอ่ยเรียกเด็กสาว
"เข้ามาเลยค่ะแพท หนูเบลล์ไม่ได้ล็อก" เด็กสาวที่นอนดวํ่าหน้าอ่านหนังสืออยู่ที่เตียงเอี้ยวหน้าหันไปทางประตูตะโกนออกไปบอกแพท
แอดดดดด~
"ทำอะไรอยู่ครับ ผมมารบกวนหรือเปล่า" แพทเดินเข้ามายืนมองเด็กสาวอยู่ข้างๆเตียง
"เปล่าหรอกคะ แพทมีอะไรกับหนูเบลล์หรือเปล่าค่ะ" เด็กสาวปิดหนังสือที่อ่านอยู่ตรงหน้า ก่อนจะเด้งตัวลุกขึ้นมานั่งหย่อนขาลงข้างเตียงเผชิญหน้ากับแพท
"คือ คุณคาร์ลอสต้องการให้คุณหนูเข้าไปอยู่ในคฤหาสน์ครับ"
"ขะ เข้าไปอยู่กับพี่คาร์ลอสเหรอคะ จริงๆเหรอคะแพท" เด็กสาวกระโดดเด้งลงจากเตียงโอบกอดเอวหนาเงยหน้ายิ้มแป้นเอ่ยถามด้วยความตื่นเต้นดีใจ
"ครับ" แพทก้มตอบเด็กสาว
"แล้วหนูเบลล์ต้องไปวันไหนคะ"
"พรุ่งนี้ครับ"
.......................
"แพทคะ คุณคาร์ลอสจะให้เบลล์มาดูแลใครเหรอ" เพราะระหว่างทางที่ขับรถมาแพทบอกว่าเธอต้องมาอยู่ดูแลใครคนหนึ่งที่น่าจะมีความสำคัญมากกับคาร์ลอส
"ผมไม่ทราบครับ นายบอกแค่ว่าให้คุณหนูคอยดูแลเธอคนนั้นให้ดีที่สุด เพราะเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่" ตั้งครรภ์ ท้องอย่างงั้นเหรอ (?) แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครล่ะหรือว่าจะเป็นคนรักของเขา
"...ค่ะ" เด็กสาวตอบนํ้าเสียงเศร้าๆ
เมื่อเดินทางมาถึงคฤหาสน์ของคาร์ลอสแพทก็เดินนำเด็กสาวเฌอเบลล์มาหยุดอยู่หน้าห้องพักที่คาร์ลอสได้ให้คนจัดเตรียมไว้สำหรับเธอ ซึ่งมันไม่ได้อยู่ในตัวคฤหาสน์แต่มันกับอยู่โซนเดียวกันกับเหล่าบรรดาคนใช้
"นี้เป็นห้องของคุณหนูนะครับ" แพทเอ่ยออกมา เขานึกสงสารคุณหนูตัวน้อยของเขาเสียเหลือเกินแต่เขาก็คงทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามคำสั่งของผู้เป็นนายอย่างคาร์ลอส
"...ห้องนี้หรือคะแพท" เด็กสาวเอ่ยถามเพื่อความแน่ใจเพราะห้องนี้มันเป็นห้องคนใช้ชัดๆ เธอรู้ว่าคาร์ลอสเกลียดเธอ ไม่ชอบให้เธอเข้ามาอยู่ใกล้ๆ แต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะรังเกียจเธอถึงขนาดนี้แม้ว่าเธอจะเป็นน้องสาวของเขา แต่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะเอ่ยเรียกเขาว่าพี่เลยสักครั้งเพราะเขาให้เธอเรียกเขาว่าคุณคาร์ลอสและนี้ก็เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่เธอได้กลับเข้ามาเหยียบคฤหาสน์แห่งนี้ ตั้งแต่พ่อกับแม่เสียไปตอนเธออายุได้ 4 ขวบ คาร์ลอสก็ให้เธอย้ายออกไปอยู่ที่อื่นโดยเธอเองก็ไม่รู้ถึงสาเหตุที่เขาให้เธอย้ายออกไปใช้ชีวิตตามลำพังกับพี่เลี้ยงสองคนที่คอนโดและพอตอนเธออายุได้ 15 ปี ก็มีแพทเพิ่มเข้ามายุ่งเกี่ยวกับชีวิตเธอคอยดูแลเธอ ส่วนคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายอย่างคาร์ลอส เธอไม่ได้เจอหน้าเขาอีกเลยตั้งแต่วันนั้น ถึงแม้มีช่วงเวลาหนึ่งที่เธอเกือบได้เจอกับเขา เหตุการณ์ในวันนั้นเธอยังจำมันได้ดี และนี่ก็ผ่านมา10กว่าปีแล้ว ที่เธอได้แต่มองดูเขาผ่านสื่อโทรทันศ์หรือตามหน้าหนังสือพิมพ์ต่างๆ
"ครับ" แพทตอบอย่างไม่เต็มเสียงนัก เขาเองก็ไม่ได้รู้เบื้องลึกเบื้องหลังเกี่ยวกับเจ้านายและคุณหนูตัวน้อยที่เขาได้ทำหน้าที่คอยตามเฝ้าดูแลว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"ค่ะ" ถึงแม้จะน้อยใจในตัวผู้เป็นพี่ชายแต่เธอก็ดีใจที่ได้เข้ามาอยู่ใกล้ๆเขา มันทำให้รู้ว่าเธอยังมีครวบครัวเหมือนคนอื่นๆเขา ไม่ใช่คนไร้ญาติขาดมิตร ถึงแม้จะมาอยู่ในสถานะใดก็ตาม
ตกเย็น
"ไปตามเฌอเบลล์มาหาฉัน" ร่างสูงใหญ่ที่นั่งสง่าอยู่บนโซฟาตัวหรูตัวใหญ่กลางห้องนั่งเล่นออกคำสั่ง
"ครับนาย" แพทก้มศีรษะลงเล็กน้อยตอบรับคำสั่งของผู้เป็นนาย ก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปตามเณอเบลล์ตามคำสั่ง
"ใครเหรอคะ?" พัดชาที่นั่งอยู่ข้างๆ ร่างใหญ่ของคาร์ลอสเอ่ยถามอย่างสงสัยและใคร่รู้ เพราะเธอไม่คุ้นชื่อของคนที่คาร์ลอสเอ่ยถึงเมื่อสักครู่เลย
"คนที่ผมจะให้มาอยู่คอยดูแลพัด ระหว่างอยู่ที่นี่จนกว่าพัดจะคลอด" พัดชาพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ ก่อนจะหันไปมองร่างเล็กของเด็กสาวคนหนึ่งที่มีใบหน้าที่น่ารักและดูไร้เดียงสาเดินเคียงข้างร่างสูงใหญ่ของแพทเข้ามา แล้วเดินเข้ามานั่งลงที่พื้นพรมด้านหน้าของเธอและคาร์ลอส
"สวัสดีค่ะ" นํ้าเสียงแสนไพเราะของเด็กสาวทำให้พัดชาคลี่ยิ้มออกมา เธอรู้สึกถูกชะตากับเด็กสาวตรงหน้าอย่างบอกไม่ถูก
"สวัสดีจ้ะ สาวน้อย พี่ชื่อพัดชานะ เรียกพี่ว่าพี่พัดเฉยๆก็ได้" เฌอเบลล์ส่งยิ้มหวานกลับให้พัดชาอย่างน่ารักก่อนที่จะเอ่ย
"ค่ะ พี่พัด หนูชื่อเฌอเบลล์นะคะ เรียกหนูว่าเบลล์เฉยๆก็ได้" เด็กสาวตอบกลับเสียงใสแจ๋ว
"จ๊ะ น้องเบลล์" พัดชายิ้มรับอย่างเอ็นดูในความน่ารักสดใสของเด็กสาว
"แต่ผมว่ามันคงดูไม่เหมาะนะ ถ้าจะให้คนใช้เรียกเจ้านายแบบนั้น ให้เธอเรียกพัด ว่าคุณพัดชาดีกว่านะ" หลังจากที่นั่งเงียบไปนานคาร์ลอสก็พูดแทรกขึ้นพร้อมนํ้าคำเย้ยหยันดูถูกจนทำให้เด็กสาวถึงกับหน้าเสีย นํ้าใสๆเริ่มรั่งไหลออกมาคลอเบ้า เด็กสาวเงยหน้าขึ้นหันหน้าไปมองหน้าของชายที่เธอแสนคิดถึงแต่เขากลับไม่แม้แต่จะชายตาหันมามองเธอแม้นแต่น้อย ท่าทางแสนเย็นชามองเธอเป็นอากาศธาตุมันทำให้หัวใจดวงน้อยๆของเด็กสาวเจ็บปวดเหลือเกิน
"ไม่เป็นไรหรอก พัดไม่ถือ น้องเบลล์เรียกพี่ว่าพี่พัดนั่นแหละดีแล้ว" เธอหันไปพูดกับคาร์ลอสก่อนจะหันกลับมาบอกกับเฌอเบลล์
"ไม่ได้!!"

- ผู้เขียน
