“ใช่...ฉันแกล้งตกบันไดจริงๆ นั่นแหละ เอาสิ! มีใครจะประณามฉันไหม เอาสิเอาเลย! ยังไงฉันก็เป็นนางมารร้ายอยู่แล้วนี่!” ริมฝีปากของคุณแม่ลูกสองสั่นระริก หยาดน้ำตาพลันร่วงกราวอาบสองแก้ม
“ขึ้นไปพักเถอะแองจี้ อย่าสร้างความวุ่นวายต่อไปเลย ฉันเหนื่อยกับงานมากพอแล้วนะ” โจนาธานปรามภรรยา ผลักมือหล่อนออกจากท่อนแขน
“ไปส่งหน่อยไม่ได้หรือคะ” นิลอรเสียงอ่อนลงในทันที เอื้อมมือไปเกาะแขนเขาอีกครั้ง รู้สึกผิดที่ทำให้สามีต้องเหน็ดเหนื่อยเพราะแผนการตื้นเขินของตัวเอง เลยอยากไถ่โทษด้วยการออดอ้อนเขา และอีกอย่างก็คือ เธอไม่มีแรงจริงๆ มันวูบๆ โหวงๆ เหมือนจะเป็นลมเสียอย่างนั้น
“เดินขึ้นไปเองเถอะแองจี้ ฉันจะไปเคลียร์งานกับชาร์ลส์” โจนาธานบอกปัด แล้วแกะมือของภรรยาที่รักออกอีกหน แต่เจ้าหล่อนก็เลื่อนมาจับเขาอีก “แองจี้...อย่าดื้อ ฉันขอร้อง” เขาเตือนหล่อนด้วยเสียงเรียบสนิท
“ฉันไม่มีแรงเดิน” เธอบอกเบาๆ ก้มหน้าหลบสายตาของ
