“มีเรื่องอะไรกันครับ! คุณแองจี้เป็นอะไร! เอ่อ...แล้วนายกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ครับ ไม่เห็นบอกให้ผมไปรับเลย”
โจนาธานถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะวางร่างของภรรยาลง เอลิซเดินเข้ามายืนใกล้กับโจนาธาน และนั่นยิ่งทำให้นิลอรหน้าตึงบูดบึ้งเป็นสองเท่า
“ฉันรีบมาน่ะ คิดถึง...ลูกๆ” โจนาธานเปลี่ยนจากคำว่าแองจี้เป็นลูกๆ ยิ่งทำให้คนที่รอฟังอย่างนิลอรแทบอยากจะร้องไห้
“ครับ แล้ว...ตกลงมีใครเป็นอะไรหรือเปล่า” ชาร์ลส์ถามพลางมองหน้าคนโน้นคนนี้ อรุณฉัตรเลยเป็นฝ่ายเอ่ยตอบ
“คุณแองจี้ตกบันไดค่ะ”
“อะไรนะ!” ผู้ช่วยหนุ่มกวาดสายตาทั่วร่างงามของภรรยาเจ้านาย เจ้าหล่อนไม่ได้มีส่วนใดบุบสลายนอกจากดวงตาที่มีหยาดน้ำตารื้นอยู่ข้างใน “คุณแองจี้เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ มาเถอะครับเราต้องไปโรงพยาบาล”
โจนาธานอยากมองไม่เห็นสายตาอ่อนโยนที่ชาร์ลส์ใช้ทอดมองเมียรัก เขาอยากให้ชาร์ลส์สวมแว่นสีชาเข้มเหลือเกิน เพราะเขารับมันไม่ได้จริงๆ
“ฉะ
