บทที่ 8
แผนรักนางมารร้าย
สิบห้านาทีผ่านไป
อรุณฉัตรพลิกกายช้าๆ ชาร์ลส์ช่วยเอาเสื้อคลุมคลุมร่างให้ หญิงสาวลุกอย่างระวัง มือจับเชือกที่มัดเสื้อคลุมมามัดเป็นปมอย่างยากลำบาก เมื่อสำเร็จก็ลุกมามองดูเนื้อตัวที่เหนอะหนะไปด้วยน้ำผึ้ง ถึงแม้ว่าจะเจือจางด้วยน้ำแต่มันก็ยังเหนียวอยู่ดี
“เฮ้อ! เวรกรรมอะไรของฉันกันเนี่ย”
หญิงสาวโอดครวญ ขณะที่ชาร์ลส์เริ่มแต้มยาบนพวงแก้มให้
“อยู่เฉยๆ สิเอลลี่ เดี๋ยวฉันก็เทน้ำผึ้งราดหน้าเธอพอดี” ปรามคนที่เอียงหน้าหลบมือเขาซ้ายทีขวาทีอย่างน่ารำคาญ
อรุณฉัตรทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ ก็คนมันทั้งเขินทั้งอาย ทั้ง...
“ฉะ...ฉัน ฉันเขินนี่นา...” ตอบแล้วจ้องเข้าไปในหน่วยตาสีเทาคู่นั้น ชาร์ลส์วางถ้วยยาใส่มือคืนมาให้ อรุณฉัตรจึงเอี้ยวกายเอาถ้วยกลับไปวางไว้บนโต๊ะเตี้ยข้างหัวเตียง
“เธอต้องกินยาหรือเปล่า” เขาถามแล้วจับแขนเรียวมาดู รูดแขนเสื้อคลุมขึ้นจนถึงศอกก่อนจะเป่าลมใส่เบาๆ อย่าง
