บทที่ 4/5 บ้านใหม่กับยัยปีศาจ
1126 คำ
นิลอรเตรียมของเสร็จสรรพพอดีกับที่โจนาธานจูงลูกๆ ลงมา เขาดูดีในชุดเสื้อยืดที่เธอซื้อมาใส่ตอนตั้งท้อง มันใหญ่ขนาดที่เธอเคยสวมแทนชุดนอนในตอนนั้น
“เจคจากินไอติม” เจ้าเจคร้องบอกมารดา วันนี้หนูน้อยอยู่ในชุดเสื้อยืดลายการ์ตูนเช่นเดียวกับแฝดผู้น้อง
“เจสซี่หิว เจสซี่จาหม่ำๆ ไก่ผู้พัน” เจสสิก้าคนสวยร้องขอบ้าง
“ได้เลยลูกรัก แต่ก่อนอื่นแด็ดดีต้องโทรเรียกอาชาร์ลส์มาช่วยขับรถให้พวกเราก่อนนะ เพราะว่าวันนี้แด็ดดีจะนั่งเฉยๆ ไม่อยากเสียเวลานั่งเมื่อยอยู่หลังพวงมาลัย แด็ดดีเหนื่อยมากเพราะโดนใครบางคนสูบพลัง”
หนูน้อยทั้งสองย่นหัวคิ้วพร้อมกันเพราะไม่เข้าใจคำว่าสูบพลัง ส่วนผู้เป็นพ่อพูดแล้วยิ้มให้ผู้เป็นแม่ แต่เจ้าหล่อนเบะปากส่งกลับมา
“ตอนท้องเจ็ดเดือนนี่ฉันยังขับรถได้สบายเลย”
“นั่นมันอดีตนี่จ๊ะคนสวย ถ้าตอนนี้เธอท้องขึ้นมาอีกทีละก็ อย่าหวังว่าเท้าเธอจะได้แตะพื้นเลยที่รัก” เขาข่มขู่ด้วยสิ่งที่คิดไว้ ถ้าแม่แองจี้น้องเกิดตั้งครรภ์ขึ้นมาจริงๆ ละก็ รับรองว่าเขาจะทำอย่างที่พูดจริงๆ
“แล้วฉันจะคอยดู” นิลอรท้าทาย
“โอ้...ตายละ ฉันให้ชาร์ลส์มาช่วยขับรถให้ แต่ลืมไปเลยว่านายนั่นไม่รู้ว่าบ้านเธออยู่ที่ไหน” โจนาธานรีบควานหาสมาร์ตโฟนมาต่อสายหาชาร์ลส์ คนที่เป็นยิ่งกว่ามือขวาของเขา
“รีบๆ โทรเลยนะ แก่แล้วก็อย่างนี้แหละ” นิลอรบ่นไปเรื่อย ไม่จริงจังนัก แต่ก็ทำให้คนที่ต่อสายหาชาร์ลส์อยู่ หน้าบูดในทันใด
สิบนาทีให้หลัง
รถยนต์ของนิลอรเคลื่อนเข้ามาจอดในรั้วบ้านช้าๆ ก่อนที่มันจะดับสนิทเพราะถูกดับเครื่องยนต์ ชาร์ลส์ คิงส์ ขับรถคันดังกล่าวกลับมาคืนเจ้าของ หลังจากได้รับคำสั่งจากโจนาธาน
บุรุษหนุ่มร่างสูงโปร่ง ผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลเข้มที่ถูกจัดแต่งจนเนี๊ยบ พาร่างผึ่งผายในชุดสูทสีเดียวกับเรือนผมมายืนรอเจ้านายที่หน้าบ้าน นัยน์ตาคู่คมของเขาแลเห็นร้านกาแฟเล็กๆ น่ารักตั้งอยู่ห่างไปไม่กี่ก้าว วันนี้มันคงปิดบริการเพราะไม่ได้เปิดหน้าต่างกระจกสักบาน ไม่น่าเชื่อว่านิลอรจะอยู่ที่นี่ และไม่น่าเชื่ออีกเช่นกัน ว่าพวกเขาจะหากันจนเจอ
โจนาธานพาร่างสูงหนาในชุดเสื้อยืดลายการ์ตูนเข้ากันกับเด็กๆ มาทักทายผู้ช่วยคนดี เขาอุปการะชายหนุ่มคนนี้มานานเหลือเกิน นานตั้งแต่บิดามารดายังไม่เสียชีวิตด้วยซ้ำ ชาร์ลส์จึงเป็นเหมือนคนในครอบครัวของเขาก็ว่าได้
“เอ้าเด็กๆ สวัสดีอาชาร์ลส์ก่อนเร็ว”
สองแฝดยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ทำเอาคนที่ยืนหน้านิ่งเงียบขรึมอยู่แต่เดิมต้องหลุดเสียงครางด้วยความประหลาดใจ ริมฝีปากที่ปิดสนิทอยู่ อ้าเผยอด้วยความรู้สึกสับสนและสงสัยใคร่รู้
“ลูกๆ ฉันเอง”
คราวนี้ชาร์ลส์ต้องถอดแว่นสีชาเข้มที่ไม่เคยถอดมันต่อหน้าใครมานานหนักหนา เพื่อจะได้เพ่งสายตาพิจารณาร่างเล็กจ้อยที่หน้าตาเหมือนกันราวกับฝาแฝด และใช่! ทั้งคู่เป็นฝาแฝด เขายอมรับว่าตื่นเต้นจนหัวใจเต้นระส่ำราวกับกลองที่โดนกระหน่ำตีอย่างเร็วแรง
“ยินดีที่ได้รู้จัก ฉันชื่อชาร์ลส์” บุรุษหนุ่มผู้มีใบหน้าเรียบเฉย ย่อกายลงทักทายคุณหนูตัวน้อยๆ พวกเขาน่ารักมาก ทั้งใบหน้าและสีผมช่างคล้ายกับบิดามารดาของเจ้านายเขาเหลือเกิน
“หนูชื่อเจสซี่ / ผมชื่อเจค” สองแฝดพูดขึ้นพร้อมกันและทักทายอาชาร์ลส์ด้วยการหอมแก้มชายหนุ่มคนละข้าง
ชาร์ลส์เขินจนหน้าแดง ต้องรีบสวมแว่นสีชากลับเข้าที่เดิม
“ฉันว่าเด็กๆ คงชอบนายนะชาร์ลส์ เพราะขนาดฉันเป็นพ่อยังไม่ได้รับจูบต้อนรับอย่างนั้นเลย” หนุ่มใหญ่พูดพลางยิ้ม แต่ถึงแม้เขาจะยิ้มจนปากฉีกถึงติ่งหู ก็ไม่สามารถชวนเจ้าชาร์ลส์หน้านิ่งให้เผยยิ้มได้
“ขอบคุณครับนาย เอ่อ...นี่กุญแจรถคันโน้นครับ แล้วก็...ผมขอกุญแจรถของนายด้วยครับ” ชาร์ลส์ยื่นกุญแจรถคันขาวให้เจ้านาย แล้วทวงขอสิ่งแลกเปลี่ยน เขาได้กุญแจรถของโจนาธานมาในทันที ก่อนจะเดินเร็วๆ ไปเอารถที่จอดอยู่ใต้ถุนร้านกาแฟ ถอยมันออกจากที่จอดช้าๆ ก่อนจะลงมาเปิดประตูให้สองแฝดผู้น่ารัก “เชิญขึ้นรถครับคุณหนู”
ชาร์ลส์เปิดประตูให้เด็กๆ และเจ้านายของเขาขึ้นไปนั่งรอ และราวนาทีเศษ หญิงสาวคนที่เคยครอบครอง ‘หัวใจ’ เขา ก็มายืนอยู่ต่อหน้า หล่อนยังงดงามเช่นวันวาน แม้ว่าเวลาจะผ่านไปหลายปีก็ตาม
“สวัสดีค่ะชาร์ลส์ ขอโทษด้วยที่เมื่อวานไม่ได้ทักทายคุณ” นิลอรทักทายคนสนิทของสามี เธอกับชาร์ลส์เคยพบกันเมื่อสี่ปีที่แล้ว และดูเหมือนว่าเวลาไม่นานนักที่เธอผูกติดอยู่บนเตียงของโจนาธาน ชาร์ลส์คือเพื่อนเพียงหนึ่งเดียวของเธอ
ชาร์ลส์ก้มศีรษะให้นายหญิงคนใหม่ แม้จะรู้แก่ใจว่าเจ้าหล่อนตัดขาดจากเจ้านายที่เคารพไปแล้ว กินเวลาสามสี่ปีด้วยซ้ำ และทั้งๆ ที่หัวใจแสนเย็นชาของเขาบอกว่าให้แย่งชิงหล่อนมา แต่เขาก็ไม่ได้ทำ แต่มันคงดีแล้ว เขาคงไม่อกตัญญูถึงขนาดใช้ผู้หญิงร่วมกันกับเจ้านายหรอก และวันนี้เขาก็ดีใจที่ตอนนั้นตัดสินใจได้ถูกต้อง เพราะเห็นได้ชัดแล้วว่าทั้งโจนาธานและนิลอร กำลังจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ด้วยกันอีกครั้ง
“ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะตั้งท้อง แต่มันก็เป็นความจริง” ชาร์ลส์เอ่ยเบาๆ ขณะเปิดประตูรถให้นายสาวก้าวขึ้นไปนั่ง
“ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อค่ะชาร์ลส์ จนกระทั่งเสียงร้องของเด็กแฝดดังเข้าหูฉัน ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะคะ” นิลอรยิ้มให้เพื่อนผู้แสนดี ก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ
โจนาธานสั่งความกับชาร์ลส์เรื่องจุดหมายปลายทางที่ต้องการ ก่อนจะหันมากระซิบข้างหูแม่แองจี้แสนซนของเขา
“ฉันจะ ‘ลงโทษ’ เธอที่กล้ายิ้มให้เจ้าชาร์ลส์” หนุ่มใหญ่ไม่ได้ล้อเล่นแม้แต่น้อย ดวงตาสีฟ้าครามเข้มขึ้นเมื่อเอ่ยคำว่า ลงโทษ
- ผู้เขียน
