“คุยกับผมสักประเดี๋ยวนะครับ... ผมมีบางอย่างสงสัยเกี่ยวกับเรื่องงานครับ”
ฉันพอจะรู้ว่ามันอาจจะเป็นแผนโน้มน้าวให้ฉันนั่งดื่มเป็นเพื่อนเขา
“ก็... แล้วเมื่อกี้ตอนที่เสี่ยหมงอยู่ทำไมคุณไม่ถามล่ะคะ สงสัยอะไรน่าจะถามในตอนนั้น เพราะฉันไม่แน่ใจว่าจะให้คำตอบคุณได้”
ไม่ใช่หยิ่งหรือไม่อยากพูดคุยกับเขา แต่ฉันเพิ่งมาทำงานได้เพียงสองอาทิตย์ กลัวจะตอบคำถามของเขาไม่ได้
“บังเอิญผมเพิ่งนึกได้ตอนเห็นหน้าคุณ เรื่องรถเครนครับ... เครนขนาดสามร้อยตันที่จะเอามายกเหล็กขึ้นทำโครงหลังคาคืบหน้าไปถึงไหนแล้วครับ”
“อ๋อ... อาทิตย์หน้ารถเครนจะมาถึงค่ะ”
เรื่องนี้ฉันรู้เพราะเป็นคนประสานงานด้วยตัวเอง
“ดีจัง... ถ้ามาทันตามกำหนดผมก็โล่งใจ”
“ค่ะ... ”
ฉันกำลังจะขอตัวกลับ แต่เควินก็ยังดื้อพยายามยื้อเอาไว้
“ดื่มด้วยกันสักครู่นะครับคุณจันทร์เจิด”
เขาทำเสียงหวาน สายตาหวานหยาด ไม่น่าเชื่อว่ามันจะทำให้ฉันยอมรับแก้วเบียร์จาก
