จุ๊บ
“คุณ!” พิมพ์ลภัสหันไปเจอออสติน ที่ขโมยหอมแก้มเธอกลางห้าง
“ผมช่วยถือ” เขาแย่งตะกร้ามาถือไว้ และจับมือของเธอแทน
“มาได้ไงคะ”
“ก็ผมถามคุณเมื่อกี๊ไง คุณลืมเหรอ”
“เออ... ใช่”
“ผมน้อยใจนะครับ” ออสตินแกล้งทำหน้ามุ่ย
“ไม่งอนนะคะ นะ... นะ” พิมพ์ลภัสง้อเขาอย่างเอาอกเอาใจ
“ทำหน้าอย่างนี้ใครจะไม่หายงอนล่ะครับ”
“ดีมากค่ะ พิมพ์เลือกของเสร็จพอดีเลย เดี๋ยวเราไปเลือกของทำอาหารด้วยกันนะคะ”
“พิมพ์เลือกของเสร็จพอดีเลย...” ออสตินพูดตามเธอ
“ใช่ค่ะ ทำไมเหรอคะ”
“น่ารักจัง เหมือนเป็นแฟนกันจริงๆ” ออสตินยิ้มกว้าง
“อ้าว!”
“ไม่ต้องอ้าวครับ...” เขาจูงมาเธอไปจ่ายเงิน ก่อนจะเดินเลือกซื้อวัตถุดิบประกอบการทำอาหารเหมือนคู่รักทั่วไปอย่างมีความสุข พิมพ์ลภัสแอบมองเขาอยู่บ่อยๆ เพราะตอนนี้ เขาก็เหมือนผู้ชายธรรมดาทั่วไป แต่พอมองลึกลงไป เขาก็คือคนที่ซ่อนความโหดร้ายไว้ในตัวมากมายเหลือเกิน
“คุณเอาแต่มองผมแบบนี้ ผ
