ระหว่างทางเป็นไปด้วยความเงียบงัน พิมพ์ลภัสขยับตัวเองมานั่งอีกฝั่งของรถ เธอคิดถึงภัครภูมิพี่ชายของเธอ สลับกับก้มมองโทรศัพท์มือถือ เขาไม่แม้แต่ส่งข้อความ หรือโทรศัพท์มาหาเธอเลยด้วยซ้ำ คำพูดของออสตินที่บอกว่าพี่ชายของเธอส่งเธอมาขัดดอก ก็คงจะเป็นจริงอย่างที่เขาพูด น้ำตาเธอไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เธอเสียใจเหลือเกินที่พี่ชายที่เธอรักทำร้ายเธอถึงเพียงนี้ และก็เสียใจยิ่งกว่าที่ตัวเองยอมตกเป็นของออสติน
“พี่ภูมิขายฉันให้คุณกี่บาท” เธอเอ่ยถามเขาโดยที่สายตายังมองออกไปนอกกระจก รถที่เคลื่อนตัวสวนผ่านไปมา ผู้คนมากมายที่เดินควักไขว่อยู่ริมถนน ไม่ได้ช่วยทำให้เธอรู้สึกมีชีวิตชีวาขึ้นมาเลยสักนิด
“เราอย่าพูดถึงเรื่องนั้นดีกว่า” ออสตินไม่อยากตอบคำถามเรื่องนี้เลยจริงๆ
“ฉันถามว่าเท่าไหร่!” พิมพ์ลภัสตะโกนทั้งน้ำตา จนมาร์คและไมค์ที่นั่งอยู่ด้านหน้าแอบมองเธอจากกระจก
“หนี้ทั้งหมดของเขา”
“แล้วทั้งหมดมันกี่บาท!
