(“พี่ภูมินอนหรือยัง”) พิมพ์ลภัสนอนไม่หลับเพราะคิดถึงแต่เรื่องของภัครภูมิและออสติน
(“กำลังจะนอนแล้ว ว่าไงพิมพ์”) ภัครภูมิถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงที่ต่างออกไปจากครั้งล่าสุดที่ได้เจอกับเธอ
(“ไม่มีอะไรหรอก พิมพ์แค่คิดถึงพี่ภูมิเฉยๆ”)
(“จะอ้อนอะไรพี่หะ? อยากฟังนิทานไหมล่ะ”)
(“โตแล้วใครเค้าจะให้พี่ชายมาเล่านิทานให้ฟังเล่า น่าอายจะตาย”)
(“ถ้าคิดถึงพี่ก็อย่าดื้อ แล้วก็ไปนอนได้แล้ว เข้าใจไหมไอ้แสบ”)
(“พี่ภูมิสบายดีไหม”)
(“...สบายดี ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บอะไร”) ภัครภูมิเว้นคำตอบชั่วขณะ ซึ่งนั่นทำให้พิมพ์ลภัสรู้สึกได้ว่าเขากำลังโกหก
(“สบายดีก็ดีแล้ว พิมพ์ไปนอนก่อนนะ”)
(“โอเค พี่ก็จะนอนเหมือนกัน”)
(“อ้าว! ไอ้ภูมิ ตามไปที่โต๊ะดิวะ เจ้ามือกำลังเสียเลย มายืนทำไรเงียบๆ”) เสียงใครสักคนดังแทรกเข้ามาในโทรศัพท์
(“พิมพ์ แค่นี้ก่อนนะ”) แล้วพี่ชายของเธอก็ตัดสายทันที
“ช่วยพี่ภูมิ... ตัวเองก็เดือดร้อน”
“ไม่
