Chapter 4
1183 คำ
'โทรกลับด่วน!'
ฉันมองข้อความในโทรศัพท์ก่อนจะขมวดคิ้วเป็นปม จู่ๆพี่ชายตัวดีทักมาต้องการอะไรเอ๋ยยยย ฉันกดโทรกลับเพราะเมื่อกี้ประชุมอยู่ไม่สะดวกจะคุย
ตู๊ดดดดดดดดดดดด
(น้องร้ากกกกกก จุ๊บบบบคิดถึงที่สุดให้เลยให้ตายสิ ทำไรอยู่จ๊ะ)
หืมมมม อิพี่ตูมาแปลกเว้ยยยย อยู่ๆมาคิดถงคิดถึงอะไรของมันวะ
"เอาดีๆมีไรว่ามา ฉันไม่คิดว่าพี่จะคิดถึงฉันจนปานจะกลืนกินอ่ะ"
(ไปเที่ยวยุโรปกัน)
ฉันอ้าปากค้างทันที ยะ...ยุโรปปปป ยุโรปเหรอ กริ๊ดดดดดดดดด
"ไปเซ่ อร๊ายยยยยย เดี๋ยวนะค่าตั๋วเครื่องบินอ่ะใครจ่าย จ่ายเองไม่ไปน้า ไปกี่วัน ต้องมีพ็อคเกตมันนี่ให้น้องด้วยนะไม่งั้นก็ไม่ไป"
ต่อรองไปก่อน คือจริงๆที่ฉันมาทำงานบริษัทของไอ้แบล็คลิสต์เพราะฉันจบการตลาดมา จริงๆที่บ้านฉันทำไร่ แล้วก็เปิดรีสอร์ตด้วย คือฉันก็ไม่ได้จนหรอกก็พอมีเงิน พี่ชายก็จ่ายปันผลส่วนแบ่งให้บ้างแต่ถ้าให้ฉันไปช่วยบริหารงานก็เหมือนจะไม่ค่อยเป็นทางของฉันเท่าไหร่
(ป๋าจ่ายเองจ้าน้องรักกก ไปเป็นเพื่อนได้ป่ะ)
"ไปเซ่ เมื่อไหร่วันไหนว่ามาเลย"
ฉันยิ้มออกมาทันที เงินเก็บของฉันจะต้องไปเหมาแบรนด์เนมมาเยอะๆ ฉันจะจัดหนักจนจุกไปเลย คิคิ
(พรุ่งนี้เช้าทันป่ะ)
"โหยยย อิพี่ แม่ง! ใครมันจะทันวะงานก็ไม่ได้ลา ของก็ไม่ได้เตรียมอ่ะ"
(ก็ลาตอนนี้เดะ แกหยุดงานบ้างก็ได้บริษัทไอ้แบล็คลิสต์มันไม่เจ๊งหรอกน่า อย่าห่วงมันเยอะ ถ้าแกไม่ไปก็ตามใจฟรีทุกอย่างแบบนี้ไม่ได้ก็หาเงินไปเองแล้วกัน)
โอ้โหมันขู่ฉันจ้าาาาาา มันกล้ามากเลยนะคิดว่ามันมีเงินมีปัญญาไปคนเดียวหรือไง แต่ยังไงฉันต้องไปไหนๆมันก็เตรียมไว้หมดละ คิคิ
"เออๆ จะไปลาตอนนี้แหละ พี่มากรุงเทพตอนไหน"
(เย็นนี้ พรุ่งนี้ตี5 เจอกันสนามบิน เครื่องออกตอน8.05น. เตรียมตัวอย่าให้รอ ตื่นสายไม่รอจริงด้วย!)
"จ้าาาา จ้าพี่ชายยยย จ้าพ่อทูนหัวของน้องงงง งั้นไปจัดการลาพักร้อนก่อนหนึ่งอาทิตย์พอมั้ย"
(ประมาณนั้นแหละ แค่นี้นะ)
มันกดวางสายใส่ฉันทันที อร๊ายยยย ไปเที่ยวๆๆๆ ฟรีด้วยอ่าาา กริ๊ดดดด อีกอย่างปกติพี่ฉันมันไม่ไปทำอะไรแบบนี้นะโดยเฉพาะเที่ยวต่างประเทศ จะว่าแปลกๆมั้ยก็แปลกนะ
"ช่างมันเถอะฉันไปเขียนใบลาก่อนดีกว่า"
.
.
"ลากะทันหันไปมั้ยน้องพะแพง แล้วงานละใครจะทำต่อ มอบงานให้เพื่อนจะทันมั้ย นี่ลาเป็นอาทิตย์เลยนะ!!!"
ฉันก้มหน้าลงใบหน้าฉันตอนนี้สลดลงอย่างเห็นได้ชัดเจนมาก ฉันอยากไปยุโรปนานๆทีพี่ฉันจะละลายเงินตัวเองไปเที่ยว ฉันอยากปายยยย ฮืออออออออ
"มันด่วนมากเลยค่ะพี่เพิ่งโทรศัพท์มาบอกเมื่อกี้เองงง ฮืออออออ"
ฉันทำหน้าเศร้ากระพริบตาปริบๆขอความเห็นใจจากพี่ฝ่ายบุคคล เธอถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะมีเสียงประตูเปิดออกเจอแบล็คลิสต์เดินออกมาพร้อมกับผู้จัดการแผนกบุคคล
"มาทำไรพะแพง"
เขาเอ่ยถามฉันอย่างงงๆ ฉันหันไปมองหน้าผู้จัดการแผนกแทนที่จะตอบคำถามเขา ไม่อยากคุยไง
"คุณพีพะแพงอยากจะลาพักร้อนหนึ่งสัปดาห์ค่ะ ไปพรุ่งนี้เลยอนุมัติได้มั้ยคะ"
ฉันกระพริบตาปริบๆมองเขาตาแป๋ว น่ารักสุดๆของฉันแล้ว ไอ้แบล็คลิสต์มองฉันสลับกับคุณพีแล้วโยนแฟ้มลงโต๊ะจนคนระแวกนั้นสะดุ้งหมด
ปัง!
" เป็นอะไรคุณแบล็คลิสต์"
ผู้จัดการเอ่ยถามเขาอย่างงงๆ เขามองหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง
"จะไปไหนลาตั้งหนึ่งอาทิตย์"
"ธุระส่วนตัวค่ะท่านรอง"
ฉันบอกออกไปนั้นทำให้เขาหงุดหงิดกว่าเดิม เขาดึงแขนฉันให้เดินเข้าไปในห้องผู้จัดการแผนกเขาปิดประตูดังปังก่อนจะเดินเข้ามาจับแขนฉันไว้
"เจ็บนะปล่อย"
"ไม่ปล่อย มีอะไรทำไมไม่บอก มีปัญหาอะไรทำไมถึงลาพักร้อน ที่บ้านมีปัญหาเหรอ หรือเป็นอะไร ไหนบอกฉันสิพะแพง"
เขาถามฉันทั้งแววตาและน้ำเสียงคือดูก็รู้ว่าเขาเป็นห่วงฉันจริงๆจนฉันรู้สึกผิด ฉันดึงมือออกก่อนจะเอ่ยออกไปเสียงอ๋อย
"พี่พงษ์ชวนไปเที่ยวยุโรปอ่ะ ไปพรุ่งนี้เช้าด้วยมันด่วนมากเลย นายช่วยคุยกับคุณพีให้ที น้าๆแบล็คลิสต์จ๋า ฉันอยากไปเที่ยว น้าาา"
ฉันเริ่มเปลี่ยนเป็นอ้อนเขาแทน เพราะท่านรองอนุมัติแปปเดียวเท่านั้นแหละ นี่เป็นครั้งแรกนะเนี้ยที่ฉันอยากจะใช้อำนาจของความเป็นเพื่อน
"หึ! เที่ยวยุโรปเหรอ เธอจะทิ้งฉันไปเที่ยวยุโรปตั้งหนึ่งอาทิตย์ จิตใจทำด้วยอะไรวะ"
เขาสบถออกมาอย่างหัวเสีย ก็แค่ไปเที่ยวเองนะ
"ไปเที่ยวแปปเดียวเอง น้าอนุมัติให้ที น้าๆๆแบล็คลิสต์จ๋า"
ฉันกอดแขนเขาแน่นก่อนจะเอาแก้มถูไถแขนเขาอย่างอ้อนๆ เขาถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบ
"งั้นไปด้วย โทรไปบอกพี่เธอว่าฉันจะไปด้วย เดี๋ยวโอนเงินค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ และฉันจะนั่งกับแกแค่คนเดียวเท่านั้น แล้วก็จะนอนกับแกด้วย ว่าไงถ้าโอเคก็จะเซ็นให้"
ฉันเบะปากอย่างขัดใจ มันจะตัวติดฉันตลอดเวลาเลยหรือไง แยกกันได้ไม่เกินสองวันขนาดหนีกลับบ้านสามวัน วันที่สองมันบินมาหาฉันบอกว่าเหงาก็เลยมาหา จนพี่ฉันบอกว่าแกสองคนแต่งงานอยู่กินด้วยกันเถอะ
"ก็ได้ยังไงก็ได้ ขอแค่อนุมัติให้ที จะไปเที่ยว"
"โอเคเดี๋ยวจัดการให้ครับเมียน้อยของแบล็ค"
ฉันตีหัวมันทีหนึ่ง เมียน้อยบ้านป้าแกสิไอ้บ้า
"ใครเมียน้อยแก คนอย่างฉันไม่เป็นเมียน้อยใครโว๊ยยยย ต้องเป็นเมียคนเดียวเท่านั้น ชิ"
ฉันมองหน้าเขาที่เอาแต่ยิ้มแป้นไม่เถียงฉันต่อ ฉันผลักหน้าอกมันอย่างหมั่นไส้ก่อนจะเดินหันหลังจะออกไปมันรั้งมือฉันไว้ฉันหันไปมองอย่างงงๆ
"อะไรอีกยะ"
"จะไปไหน"
"ก็ไปโทรศัพท์บอกพี่พงษ์ไง จะไปป่ะ"
ฉันถามออกไปไอ้แบล็คลิสต์รีบปล่อยมือฉันทันทีก่อนจะเดินตรงไปยังประตู
"เชิญเลยครับเมียน้อย เดี๋ยวคืนนี้ไปค้างด้วยนะพรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าๆไปพร้อมกัน"
ผลั๊วะ!
"โอ๊ยยยย! เจ็บนะพะแพง"
"บอกว่าอย่าเรียกเมียน้อย ไอ้บ้า"
" อ่อลืมไป เมียคนเดียว"
- ผู้เขียน
