Chapter 6
1324 คำ
@สนามบิน
"ทำไมต้องทำหน้างอ!!!"
ฉันบ่นเขาที่ตอนนี้ลากกระเป๋าฉันซ้ายขวา ส่วนฉันถือเป้ให้เขาใบเดียว ไงได้ฉันเป็นผู้หญิง ฉันมีของที่ต้องแบกมาเยอะจ้า ส่วนเขาเสื้อผ้าแค่นั้นแหละเป้ใบเดียว
"ง่วงนี่นา ปลุกตั้งแต่ตี3เครื่องออกตั้ง8โมงเช้า กลัวตกเครื่องไงวะ!!"
เขาสบถออกมาอย่างหงุดหงิดก่อนจะลากกระเป๋ามาวางไว้ตรงประตูทางเข้าแล้วนั่งลงอย่างเหนื่อยหอบ
"นี่ก็อีก จะเอาอะไรมานักหนา ไปซื้อเอาข้างหน้าไม่ได้ไง!!"
เขายังบ่นต่อไป นี่ถ้ามันยังไม่หยุดบ่นฉันจะตีหัวมันละนะ
"มากันนานยัง อ่าวน้องเขยนี่นา"
ฉันหันไปเจอพี่พงษ์พี่ชายฉันเดินมาพร้อมกับสาวสวยน่ารักที่ส่งยิ้มมาให้ฉัน อ่อ อย่างนี้นี่เองมันเอาฉันไปบังหน้าเพราะกลัวว่าพ่อแม่ฝ่ายหญิงจะไม่ให้ไปด้วยสินะ หึหึ พี่เลว
"สวัสดีครับพี่เมีย"
พลั๊วะ!
"เมียบ้ายป้าแกสิไอ้แบล็คลิสต์!"
มันลูบหัวตัวเองป้อยก่อนจะสะบัดหน้าใส่ฉันอย่างงอนๆ ฉันกวักมือเรียกพี่พงษ์มาใกล้ๆ
"ไอ้พี่ตอแหล แหม่นึกว่าอยากพาน้องเที่ยว ที่แท้เอาน้องมาบังหน้านี่เอง!! สารเลว!!"
ฉันกระซิบด่ามันเสียงเบาให้ได้ยินกันแค่สองคน มันบิดแขนฉันให้ฉันพูดเบาๆ
"โอ๊ย .. เจ็บนะเว้ย!!!"
"เงียบๆไว้น่า แกก็ไปอยู่กับผัวแกโน่น ฉันจะจู๋จี๋กับสาว เข้าใจป่ะ"
"สงสัยมีคนอยากโดนตบอีกคน"
ฉันมองหน้ามันอย่างเคืองๆที่บังอาจมาพูดว่าไอ้แบล็คลิสต์มันเป็นผัวฉัน เมียมันมีเป็นร้อยฉันไม่ไปเป็นเมียร่วมกับผู้หญิงพวกนั้นหรอกโว๊ยยยยยย
"แหะขอโทษค้าบบ งั้นไปรู้จักกันไว้สินั้นอนาคตพี่สะใภ้แกนะเห้ย"
พูดจบมันก็ลากฉันไปหาแฟนมันทันที ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้ฉัน แหม่ดูเป็นมิตรกว่าพี่ชายฉันเยอะเลย น่าคบหากว่าพี่ชายฉันเยอะ
"สวัสดีค่ะน้องพะแพง พี่ชื่อดาหลี ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
"เช่นกันค่ะ ไปถึงแล้วเราไปทำความรู้จักกันให้มากขึ้นด้วยการนอนห้องเดียวกันดีมั้ยคะ"
ฉันเอ่ยยิ้มๆก่อนจะเหลือบสายตามองไปยังพี่ชายฉันที่ทำตาโตเมื่อฉันบอกว่าจะนอนกับพี่ดาหลี ก้างขวางคอไงรู้จักป่ะ
"ก็ดีสิคะ มีเพื่อนผู้หญิงนอนคุยกันคงสนุก"
ฉันยกยิ้มมุมปากมองไปทางพี่ชายของฉัน เขาชักสีหน้าอย่างหงุดหงิดก่อนจะสะกิดเท้าไอ้แบล็คลิสต์ให้ช่วยลากฉันออกไป ไม่มีทางยะไอ้เพื่อนเลวแบบมันก็ห้ามฉันไม่ได้!!!
.
.
"แบล็คลิสต์เอาเมียมึงไปนอนด้วยเด่"
พี่พงษ์สะกิดขาผมยิกๆ ผมได้ยินแล้วโว๊ยแต่ผมเฉยๆ ผมรู้ว่าพะแพงพูดยั่วพี่ชายไปงั้นแหละยังไงยัยนี่ก็ต้องนอนกับผมอยู่แล้วก็เลยปล่อยไป
"ได้อยู่แล้วไม่มีปัญหา ปล่อยซ่าไปก่อนถึงโรงแรมเมื่อไหร่เดี๋ยวผมปราบพยศเอง"
ผมยกยิ้มมุมปากมองไปทางคนตัวเล็กที่ตอนนี้เหมือนจะคุยถูกคอกับว่าที่พี่สะใภ้
"เออให้มันจริง กูพาสาวมาสวีทกันทำความรู้จักกันมากขึ้นโว๊ย ไม่ได้พามาให้น้องเป็นก้าง ว่าแต่มึงอ่ะเมื่อไหร่จะเอามันทำเมียให้รู้แล้วรู้รอดวะ ถ้าพ่อแม่รู้ว่ามึงไปกกลูกสาวเค้าเกือบทุกคืนมึงได้ตายคาลูกปืนพ่อกูแน่นอน"
ผมกลืนน้ำลายลงคอดังอึก บอกเลยว่าพ่อพะแพงน่ากลัว อึ่ยยย แต่คุณแม่ใจดีนะเรียกลูกเขยทุกคำเลย เอาจริงๆก็นั้นแหละผมชอบพะแพงมากกว่าเพื่อนคือเพิ่งรู้ใจตัวเองได้ไม่นานหรอกก่อนหน้านี้สักพัก แต่ด้วยเธอปฏิเสธผมมาตลอดบอกว่าเป็นเพื่อนกันแบบนี้เรื่อยๆก็มีความสุขดี แล้วจะให้ผมทำยังไงอ่ะ ทุกวันนี้ผู้หญิงที่ผมคบเอาจริงๆผมคบบังหน้าอ่ะ พาไปเที่ยวเดินเล่นซื้อของ กินข้าว แล้วก็พาไปส่งแค่นั้นแหละ ถ้าให้ผมไปนอนด้วยผมทำไม่ลงรู้สึกผิดกับพะแพงอ่ะ ก็เลยดราม่าอกหักบ้าง เศร้าบ้าง เหงาบ้าง แล้วก็เนียนไปหาไปนอนด้วยตลอด แต่ผมไม่ได้ทำอะไรเธอนะก็มีเนียนจูบบ้าง หอมแก้มบ้าง กอดบ้างแค่นั้นแหละทำมากกว่านั้นกลัวโดนกระทืบตาย
"ผมไม่ได้ล่วงเกินน้องสาวพี่เลยนะเห้ย!"
"ก็นอนห้องเดียวกันถึงไม่ทำไรกันมันก็เสียหาย ถ้าไอ้พะแพงจะมีผัวขึ้นมาผัวมันจะรับได้ป่ะที่เพื่อนผู้ชายมานอนด้วยทุกคืน"
ผมหันขวับไปมองหน้าพี่พงษ์อย่างเคืองๆ
"ถ้าไม่ได้ผมเป็นผัว ก็อย่าหวังใครจะได้เป็นเลย ผมเนี่ยแหละผัวพะแพงในอนาคตเข้าใจป่ะพี่เมีย หึ"
ผมยกยิ้มมุมปากมองไปยังพะแพงที่กำลังคุยสนุกกับพี่ดาหลี พี่พงษ์เดินมานั่งลงข้างๆผมก่อนจะตบไหล่ผมเบาๆ
"อายุอานามก็ไม่ใช่น้อยๆกันแล้ว ตัดสินใจกันได้แล้วเข้าใจว่าเป็นเพื่อนกันมานาน แต่ถ้าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งคิดไม่ซื่อขึ้นมา มันก็ไม่เรียกว่าเพื่อนกันแล้ว"
"แล้วพี่ว่าผมควรทำยังไงดีอ่ะ พะแพงเอาแต่พูดว่าเป็นเพื่อนๆๆๆๆๆ เพื่อน เพื่อน!! เพื่อนทุกคำอ่ะ"
พี่พงษ์ยกยิ้มมุมปากก่อนจะขยับมาใกล้ผมแล้วกระซิบเบาๆ
"จับปล้ำเลยสิ ถึงโรงแรมมึงจับไอ้พะแพงทำเมียไปเลย ดูซิว่ามันจะเรียกแกว่าเพื่อนอยู่อีกมั้ย"
ผมมองหน้าพี่พงษ์แล้วยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์สุดๆ ว่าที่พี่เมียเปิดทางขนาดนี้แล้วสงสัยต้องคิดแผนดีๆเคลมเพื่อนซะแล้วหละมั่ง
"ความคิดดีนะเนี่ย พี่อ่ะ"
.
.
@บนเครื่อง..
"แบล็คลิสต์เค้าอยากไปห้องน้ำ"
พะแพงเอ่ยออกมาก่อนจะเริ่มบิดตัวไปมา ผมหันไปมองหน้ามันแล้วยื่นมือไปบีบแก้มมันแรงๆจนมันร้องครางออกมา
"โอ๊ย!! ไอ่แบล็คลิสต์เจ็บนะเห้ย!!"
"ใครให้กลั้นฉี่ไม่ทราบ ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าห้ามกลั้นฉี่ ปวดก็ต้องรีบไปห้องน้ำ"
พะแพงยิ้มแห้งๆก่อนจะจับมือผมแน่น
"ขอโทษก็เค้ารอมันปวดสุดๆก่อนนี่นา ไปส่งที น้าาาาาาาาา"
ผมถอยหายใจออกมาอยากจะจับกดจริงๆคนดื้อๆแบบนี้อ่ะต้องสั่นสอน ผมพาพะแพงไปเข้าห้องน้ำเสร็จเราสองคนก็กลับมานั่งที่เดิม นี่ก็นั่งมาเปลี่ยนเครื่องเรียบร้อยคงใกล้จะถึงแล้วหละ พะแพงนอนพิงหลังแล้วหลังตาลงคงจะง่วงแล้วหละมั่งเห็นนั่งดูหนังนานละ
หมับ!!!!
"แบล็คลิสต์ฉันจะนอนแล้วนะ ห้ามปล่อยมือนะ"
ผมบีบมือพะแพงเบาๆก่อนจะดึงมาไว้ที่หน้าอกผม ผมจับหัวพะแพงให้มานอนหนุนไหล่ผม เธอนั่งเครื่องบินนานๆแล้วอาการไม่ค่อยดี ปวดหูแล้วก็มึนๆถ้าเธอนั่งเกิน6ชั่วโมง แถมกลั้นฉี่อีกน่าตีจริงๆ ผมมาด้วยคงเพราะเหตุผลนี้ด้วยแหละ ผมเป็นห่วงพะแพง... และไม่อยากห่างเธอ แค่นั้นจริงๆ......
- ผู้เขียน
