เกิดใหม่ทั้งที จะมีสามีคนเดียวได้ไง

4.ข้าจะบอกความลับให้

อ่า..ใบหน้านั้น เขาดูคล้ายกับคนรักเก่าของเธอจริงๆด้วยสินะ เป็นความเหมือนที่ไม่อยากจะเชื่อสายตาเหมือนกันว่าจะมีคนที่มีใบหน้าเหมือนกันได้มากขนาดนี้

แต่สิ่งที่แตกต่างมากๆ คงจะเป็นแววตาและเมื่อได้มองเขาแบบชัดๆ ทำให้เธอรู้ได้ว่า เขาไม่ใช่คนรักของเธอหรอก มันเป็นความเหมือนที่ให้ความรู้สึกแตกต่างโดยสิ้นเชิง

และในยามนี้ดูเหมือนว่าเธอจะจ้องมองใบหน้าของท่านดยุคนานมากเกินไปหน่อย สิ่งที่ดึงสติของไกอากลับมาคือรอยยิ้มที่มุมปากของเขาที่มันกำลังแสยะยิ้มออกมาราวกับนักล่าที่พบเจอกับ..เหยื่อของตัวเอง

“อื้อ..ให้ตายสิ เลดี้จ้องมองกันเช่นนั้นทำให้ข้ารู้สึกหวั่นไหวอยู่บ้าง หากว่าอยากจะมาร่วมวงด้วยกันละก็..ที่ข้างๆ ข้ายังมีที่ว่างนะครับ แน่นอนหากว่าท่านไม่รังเกียจ”

“....”

เธอขมวดคิ้วพร้อมกับมองหน้าเขาอีกครั้ง นี่เขาเอ่ยปากชวนเธอทำเรื่องแบบนั้นออกมาง่ายๆ แบบนี้เลยงั้นเรอะ! ง่ายๆ เหมือนชวนดื่มเหล้าสักแก้วเลย

หรือว่าธรรมเนียมของที่นี่เป็นเช่นนั้น แต่ดูจากพระสนมสามร้อยคนขององค์ราชามันก็ไม่แปลกใจหรอกหากว่าชนชั้นสูงที่นี่จะ..มองการร่วมหลับนอนเป็นเรื่องธรรมดาแบบที่โบ๊ะบ๊ะกันแล้วก็แยกย้ายน่ะ

“ขออภัยที่จ้องมองท่านด้วยความเสียมารยาทนะคะ ข้าพึ่งเดินทางมาที่นี่ก็เลยยังไม่ชินกับธรรมเนียมอะไรหลายๆ อย่าง..”

เธอก้มหน้าลงเล็กน้อยก่อนจะรีบเดินตามโนแอลเข้าไปด้านในด้วยความรู้สึกที่แปลกประหลาด อันที่จริงงานเลี้ยงของที่นี่มันห่างไกลจากคำว่างานเลี้ยงมากทีเดียว ไม่ได้มีฟลอร์เต้นรำหรือว่าโต๊ะอาหารอย่างที่เธอคิดเอาไว้ ที่นี่คือกระโจมขนาดใหญ่ที่มีห้องแยก และตามทางเดินไปจนถึงห้องด้านใน เสียงดนตรีที่กำลังบรรเลงยังปกปิดเสียงร้องครางของชนชั้นสูงพวกนั้นไม่มิดเลย

“นี่คือเรื่องปกติงั้นหรือโนแอล”

โนแอลส่งยิ้มให้กับไกอา

“ก็คงจะแบบนั้น แต่สิ่งที่เจ้ามั่นใจได้เลยคือ บุรุษหรือว่าสตรีที่ผ่านการแต่งงานแล้วจะไม่มางานเลี้ยงเช่นนี้ ถึงแม้ว่าชาวนอลข่านจะชื่นชอบการทำเรื่องอย่างว่ากันมาก แต่เมื่อถึงวันที่แต่งงาน..เราจะต้องทำเรื่องเช่นนั้นกับคู่ครองของเราเพียงคนเดียว ถึงแม้ว่าบุรุษจะสามารถมีภรรยาหลายคนได้แต่พวกเขาก็จะต้องได้รับความยินยอมจากทั้งภรรยาคนแรก และสตรีที่จะเข้ามาเป็นภรรยาด้วย การมีภรรยาหลายคนนั้นยุ่งยากมากกว่าที่เจ้าคิดเอาไว้ซะอีก และ..นี่คือสิ่งที่เรายังทำได้ในตอนนี้ ตอนที่เรายังโสด การหาความสุขที่แสนหวานในราตรีที่มืดมิด แน่นอนหากว่าเจ้าอายข้ามีห้องที่จัดเตรียมเอาไว้ให้เจ้าด้วยนะ มีบุรุษมากมายที่ต้องการมีค่ำคืนที่เร่าร้อนกับเจ้า..”

ไกอายกมือขึ้นมานวดหว่างคิ้วเบาๆ เธอควรจะดีใจใช่ไหมที่สามารถหาเพื่อนที่ดีถึงขนาดจัดเตรียมห้องส่วนตัวเอาไว้ให้เธอเช่นนี้ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย!!

เมื่อเดินเข้ามาด้านในก็แน่นอนว่ามันไม่ได้แตกต่างจากที่ไกอาคิด เพราะว่าที่นี่คือกระโจมโล่งที่บางคนนั่งคุย บางคนดื่มเหล้าและบางคนกำลัง..เกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นพรมที่ปูเอาไว้

“ข้าขอแนะนำเพื่อใหม่ของข้าให้ทุกคนได้รู้จัก นางเดินทางรอนแรมมาไกลเพื่อตามหาคนรักที่จริงใจ เลดี้ไกอา..ขอให้ทุกคนอ่อนโยนกับเพื่อนใหม่ของข้าด้วยนะคะ”

สิ้นสุดเสียงแนะตัวโนแอลก็ล้มลงบนพื้นด้วยอาการเมามาย และนั่นมันยิ่งทำให้ไกอารู้สึกสิ้นหวังไปใหญ่

“เลดี้ไกอา ข้ามองเห็นท่านครั้งแรกในวันที่ท่านปรากฏตัวที่พระราชวัง ความงามที่ล้ำเลิศเช่นนั้นได้โปรดให้โอกาสข้าได้เชยชมเป็นคนแรกจะได้หรือไม่ ข้าขึ้นชื่อเรื่องความอ่อนโยนมากทีเดียว..จะไม่ทำให้ท่านเจ็บปวดถึงแม้ว่าส่วนนั้นของข้ามันจะใหญ่โตมากก็ตามที”

เขาไม่พูดเปล่าแต่กลับจงใจแหวกผ้าที่ปกคลุมส่วนนั้นของเขาออกเล็กน้อย ส่วนเธอ..ไกอาคิดว่าตัวเองควรจะเร่งรีบเดินทางออกไปจากงานเลี้ยงบ้าๆ นี่..

เธอบอกไปแล้วว่าตัวเองไม่ใช่คนที่ดีนัก แต่ถึงอย่างนั้นเธอมาที่นี่เพื่อจะหาสามี และ..เธอไม่อยากจะเป็นพระสนมคนที่สามร้อยหนึ่งขององค์ราชาหรอกนะ

แต่ขั้นแรกเลย บุรุษที่อยู่ที่นี่เธอจะจำหน้าเอาไว้ให้หมด เธอจะไม่เอาบุรุษพวกนี้ทำสามีอย่างเด็ดขาด!!

“ข้าพึ่งจะมาที่งานเลี้ยงเช่นนี้เป็นครั้งแรก เพราะอย่างนั้นข้ายังคงไม่ชินกับธรรมเนียมของที่นี่ คืนนี้ข้าจะดูอย่างเดียวค่ะ”

เหล่าบุรุษมองหน้ากันด้วยความแปลกใจ ความงดงามของไกอานั้นไม่ธรรมดา นางมีดวงตาที่กลมโตแสนน่ารักสีแดงที่พอจ้องมองแล้วมันเหมือนกับอัญมณีเลอค่า รอยยิ้มที่ดูไร้เดียงสาแต่ทว่าเมื่อมองสบดวงตาสีอัญมณีของนางแล้วมันเหมือนกับว่านางไม่ได้อ่อนหวานไปซะทีเดียว แต่เป็นสตรีร้ายกาจที่มีรอยยิ้มแสนอ่อนโยน

ไกอาเดินเข้าไปหาโนแอล ถึงแม้ว่ายัยนี่จะไม่ได้สติแต่ถึงอย่างนั้นเธอก็จะต้องบอกลาตามมารยาท

“ข้าคิดว่าข้าจะกลับแล้วโนแอล..”

โนแอลปรือตาขึ้นมาเล็กน้อย

“ไกอา เจ้าจะกลับแล้วงั้นเหรอ ข้าจัดงานเลี้ยงไม่ถูกใจเจ้ารึไงกันทำไมรีบกลับ..ไม่สนุกงั้นเหรอ ข้าเห็นนะว่าเจ้ามองท่านดยุค เช่นนั้นข้าจะให้คนไปตามท่านดยุคมาให้เจ้าเอง ข้าสนิทกับท่านดยุคพอสมควรเลย หากเจ้าต้องการเขา..ข้าคุยให้ได้”

อ่า..ไปกันใหญ่แล้วเธอไม่ได้ต้องการใครหรืออะไรทั้งนั้น เธอแค่ต้องการไปจากที่นี่ในตอนนี้ให้เร็วที่สุด

แต่โนแอลกำมือของไกอาเอาไว้แน่น

“ไกอา เจ้าต้องหาสามีให้ได้ในระยะเวลาหกเดือนไม่ใช้เหรอ ข้าจะบอกความลับให้เอาไหม?”

โนแอลกอดคอของไกอาเอาไว้ ก่อนที่เธอจะหันไปขยิบตาให้สาวใช้ เพราะว่าเธอเป็นเจ้าของงานเลี้ยงจึงสามารถพาสาวใช้เข้ามาได้ แต่กับคนอื่นไม่สามารถเอาสาวใช้หรือว่าอัศวินเข้ามาได้อย่างเด็ดขาด

ไม่รู้ทำไมโนแอลถึงได้รู้สึกชอบไกอามากๆ เลย เพราะว่านางสวยแน่ๆ ..คงใช่..เธอชอบคนสวยนี่

“ความลับอะไรงั้นเหรอ?”

โนแอลขยับริมฝีปากยิ้มพราย

“ส่วนใหญ่บุรุษจะมาที่งานเลี้ยงเพื่อหาภรรยา ภรรยาที่ไม่ใช่คู่นอนชั่วคราว มีกฎหมายห้ามหย่าร้างเพราะอย่างนั้นก่อนการแต่งงานบุรุษจะมาที่นี่เพื่อหาสตรีที่ตรงใจ”

ไกอาได้ยินแล้วก็อดจะขมวดคิ้วไม่ได้

“แล้วทำไมไม่ไปหาที่อื่น..”

“มันไม่ใช่แค่ตรงใจนะสิ ชาวนอลข่านเรามีความต้องการในเรื่องอย่างว่ามากกว่าชนเผ่าอื่นๆ อยู่แล้วเพราะอย่างนั้นนอกจากตรงใจ ใจตรงกันแล้ว เรื่องอย่างอื่น..ข้าหมายถึงลีลาท่าทางและความสุขเรื่องบนเตียงก็จะต้องมาก่อน ข้าบอกใบ้เจ้าขนาดนี้แล้วเจ้าเข้าใจบ้างรึยังว่าเจ้าจะต้องลองนอนกับใครสักคน..หากว่าตรงใจหรือว่าเข้ากันได้ เจ้าก็จะได้แต่งงานยังไงล่ะ”