เกิดใหม่ทั้งที จะมีสามีคนเดียวได้ไง

6.คอยดูสิ

บอกตามตรงว่าคาเรนนั้นกำลังคาดหวังมากทีเดียว จากแววตาที่ไม่สบอารมณ์ของไกอา เขาคาดหวังว่าจะได้เห็นเธอกระโดดขึ้นมานั่งบนเตียงและแสดงท่าทีร้อนใจให้เขาเห็น

ไกอาเดินเข้าไปหาเขา เธอวางแอปเปิ้ลที่แสนหวานฉ่ำเอาไว้บนถาดผลไม้ด้วยความนึกเสียดายแต่ทว่าในยามนี้มีเรื่องที่น่าสนใจมากกว่ารสหวานของแอปเปิ้ลผลนั้น เท้าทั้งสองข้างที่ไม่ได้สวมรองเท้า ก้าวเข้าไปหาท่านดยุคคาเรนด้วยความมั่นคง

แน่นอนว่าเขาเป็นพวกชอบความแปลกใหม่ หากมีสตรีที่เดินทางเข้ามาที่นอลข่านหลังจากนี้ ความสนใจของท่านดยุคก็คงจะไปหยุดอยู่ที่สตรีผู้นั้นอย่างไม่ต้องสงสัย เขาไม่คิดที่จะหยุดอยู่ที่เธออยู่แล้ว ต่อให้แปลกใหม่และสวยงามแค่ไหนท่านดยุคผู้นี้ต้องการเพียงแค่จะลองลิ้มรสหอมหวานและกลิ่นใหม่ที่ไม่คุ้นหน้าคุ้นตา หลังจากนั้นเขาก็จะจากไป

แต่การจะปล่อยคนเช่นเขาไปเฉยๆ ก็น่าเสียดายแย่เลย..เธอเองก็อยากจะลองเล่นกับไฟนั้นดูสักครั้งเหมือนกัน ไกอามั่นใจว่าตัวเองไม่ใช่แมลงเม่าที่จะถูกเปลวไฟที่แสนร้อนแรงของเขาแผดเผาแต่เธอมั่นใจอย่างยิ่งว่าตัวเองคือน้ำมัน...ที่จะทำให้เขาเผาไหม้ตัวเองได้เร็วมากยิ่งขึ้น

“ข้าไม่ใช่สตรีไร้เดียงสาอย่างที่ท่านดยุคคิดนะคะ”

ไกอานั่งลงบนเตียงที่แสนกว้างใหญ่ ต้องชื่นชมโนแอลที่นางสามารถจัดสรรห้องนอนมากมายในงานเลี้ยงนี้อย่างดีเยี่ยมทีเดียว

“ข้าก็ไม่ได้คิดว่าเจ้าจะไร้เดียงสาตั้งแต่แรก มาสิเลดี้ไกอา รับรองได้เลยว่าหากบุรุษคนแรกที่เจ้าร่วมหลับนอนหลังจากที่เจ้ามาที่นอลข่านคือข้า ข้าจะป่าวประกาศถึงความยอดเยี่ยมของเจ้าให้บุรุษผู้อื่นได้เห็นจนพวกเขาตาลุกวาวแล้วรีบวิ่งไปหาเจ้าเลยล่ะ”

คาเรนปลดผ้าที่เขานุ่งอยู่ออกจากเอว ในขณะที่ไกอาเอื้อมมือไปจับมือของเขา

“ต้องรีบร้อนถึงเพียงนั้นเชียวหรือคะ ข้ายังคงยืนยันคำเดิมว่าข้ายังต้องการมีค่ำคืนที่เร้าอารมณ์กับบุรุษที่จะมาเป็นสามีของข้าในอนาคตเท่านั้น ท่านดยุคเองก็ยังไม่แต่งงานไม่ใช่หรือคะ?”

เขาไม่ทันได้กล่าวคำใดออกมา ปลายนิ้วของไกอาก็สอดลึกเข้าไปจนถึงหน้าขาของคาเรนแล้ว เธอส่งยิ้มให้เขา..มันคือรอยยิ้มที่ช่างน่ามันเขี้ยวมากเท่าที่คาเรนจะเคยพบเจอเลยทีเดียว

ส่วนกลางกายถูกสัมผัสจนแข็งตึงขึ้นมามากกว่าเดิม ความเปียกชื้นผุดซึมออกมาเรื่อยๆ ขณะที่ถูกขยี้ตรงส่วนปลายอย่างไม่ปรานี

“อ่า..ไม่ยักรู้ว่าเพียงแค่ฝ่ามือของเจ้าก็ทำให้ข้าสุขสมถึงเพียงนี้แล้ว ไกอาเจ้าไม่อยากให้มันเข้าไปในร่างกายเล็กๆ ของเจ้าจริงๆ อย่างนั้นหรือ?”

เขาสะบัดผ้าที่กำลังนุ่งอยู่ออกในทันที ขณะที่คาเรนพลิกตัวมาคล่อมทับร่างกายของไกอาเอาไว้ สีหน้าเธอไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย ในขณะที่ใบหน้าของเขามันเห่อร้อนขึ้นมาจากอุณหภูมิของร่างกายที่พุ่งสูงขึ้น เธอกำลังเอาเปรียบกันชัดๆ เลยนี่

“ไม่อยากเลยค่ะ ข้าบอกไปแล้วว่าข้าจะร่วมหลับนอนกับสามีของข้าเท่านั้น”

เธอรู้ว่าเขาไม่สามารถขืนใจเธอได้ และนี่คงเป็นครั้งแรกที่ไกอานึกสรรเสริญองค์ราชาของนอลข่านในใจ เพราะกฎหมายที่นี่นั้นร้ายแรงมากเกินกว่าจะเสี่ยง ส่วนนั้นของเขามีขนาดที่น่าตกใจมากจริงๆ แต่เท่าที่เธอมองมาตลอดทางส่วนใหญ่ก็จะมีขนาดน่าตกใจด้วยกันทั้งนั้น แต่พอสัมผัสมันมือของเธอเกือบที่จะกำมันไม่มิดเลยด้วยซ้ำ เธอหวาดกลัว แน่นอนในใจมันจะต้องมีความประหม่ากันบ้างแต่เธอไม่อยากจะแสดงความประหม่านั้นออกมาให้เขาเห็น อย่างน้อยในตอนนี้เธอก็อยากจะให้เขามองว่าเธอเป็นสตรีที่เหนือกว่าเขา

ความแข็งตึงกระตุกเบาๆ ในฝ่ามือ เมื่อขยับฝ่ามือขึ้นลง ของเหลวใสๆ ก็ค่อยๆ ทยอยออกมาจากส่วนปลายสีแดงเข้ม เขาเผลอขยับสะโพกไปตามจังหวะมือที่รูดรั้งไปด้วย

“อะ..อึ่ก!”

และเมื่อมันเริ่มขยายตัวไกอาก็หยุดยั้งฝ่ามือที่กำลังสัมผัสมัน เธอเกือบจะหลุดขำออกมาเมื่อเห็นหน้าของท่านดยุคที่มันเต็มไปด้วยคำถาม

“ให้ตายเถอะ เจ้าเห็นข้าเป็นอะไรกันไกอา? ทำไมไม่ทำมันต่อล่ะ”

เธอส่งยิ้มให้เขาพร้อมกับดันร่างกายที่ใหญ่โตของเขาออกจากร่างกายเล็กๆ ของเธอ

“ข้าเมื่อยมือค่ะ”

เธอกล่าวพร้อมกับมองไปที่มือของตัวเอง แล้วใช้ผ้าเช็ดฝ่ามือที่มันเปื้อนไปด้วยหยาดน้ำที่รินไหลออกมาจากส่วนนั้น

คาเรนหัวเสียมากพอสมควรจนเขาแทบจะพังกระโจมนี้แล้วรีบออกไปเพื่อหาสตรีคนใหม่มาสานต่อเรื่องเมื่อครู่ แต่เขาก็จะต้องยั้งมือเอาไว้ เพราะว่านี่คืองานเลี้ยงที่หลานสาวของเขาจัดขึ้นมา

“ข้าคาดหวังเป็นอย่างยิ่งว่าหากเจ้าหายเมื่อยแล้ว..เราจะมาสานต่อเรื่องที่ทำไปเมื่อครู่”

ไกอายกมือขึ้นมาเท้าคางเพื่อมองหน้าเขา

“ข้าไม่อยากทำแล้วค่ะ มันไม่ได้สนุกอย่างที่คิดเอาไว้เลย”

ดวงตากลมๆ นั่นมองมาที่เขาด้วยสายตาดูแคลนมากพอสมควร แต่มันก็น่ารักแบบที่คาเรนกำลังหงุดหงิดกับตัวเอง

“ไกอา เจ้าถนัดเรื่องการปั่นหัวคนอื่นอย่างนั้นสินะ”

“ท่านดยุคก็รู้ว่าข้าไม่ได้ถนัดที่การปั่นหัวเพียงอย่างเดียว ปั่นอย่างอื่นข้าก็ถนัด แต่คนเช่นข้าไม่ชอบทำตามคำสั่งของใครนอกจากคำสั่งของสามี เพราะอย่างนั้นหากอยากจะทำมากกว่านี้ ท่านก็มาเป็นสามีของข้าสิคะ”

คาเรนกลอกตามองบนด้วยความเบื่อหน่าย เขากัดกรามแน่นกับความเล่นไม่รู้เวลาของไกอา

“ข้าไม่คิดแต่งงานกับใคร ไม่คิดว่าชีวิตที่แสนสนุกสนานของข้าจะจบลงที่การหลับนอนกับสตรีผู้เดียวไปตลอดชีวิต เป็นแบบนั้นน่าเบื่อตายเลย เจ้าไม่คิดแบบนั้นเหรอ? อ่อ..เจ้าคิดแบบนั้นไม่ได้นี่เพราะว่าองค์ราชาให้เวลาเจ้าหกเดือนในการหาสามี ไม่อย่างนั้นเจ้าจะต้องเป็นพระสนมของพระองค์..”

มือของไกอากำแน่นมากกว่าเดิม เธอเคยมองคนผู้นี้ว่าเหมือนอดีตคนรักของเธอได้ยังไงกันนะ ทั้งๆ ที่ไม่มีตรงไหนเลยที่เขาจะแสนดีเหมือนกับคนรักเก่าของเธอ

ไกอาหยิบแอปเปิ้ลผลเดิมขึ้นมากัดอีกครั้ง

“ที่ท่านพูดเช่นนั้นเพราะว่าท่านไม่รู้จักความรักยังไงล่ะ วันใดที่ท่านรู้จักความรักท่านจะหยุดและรู้จักพอ โดยที่สตรีผู้นั้นไม่ต้องร้องขอด้วยซ้ำ”

คาเรนส่ายหน้า

“วันนั้นคงไม่มีทางเดินทางมาถึงหรอก ไม่มีวัน ข้าจะไม่รักใคร”

ไกอาแสยะยิ้มออกมา

“เช่นนั้นข้าจะคอยดูนะคะ หกเดือนนี้ข้าจะทำให้ท่านรู้จักความรักเองค่ะ รับรองได้เลยว่าข้าจะฝังความรักที่แสนลึกซึ้งลงไปในหัวใจดวงน้อยๆ ของท่านเอง”