เสียงหัวเราะของใครหลายคนที่พายเรือมาทางนี้ดังใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ เพลิงพาสายชลเดินเลียบลำคลองไปโดยไม่ซ่อนตัว มือใหญ่ข้างหนึ่งกุมมือน้อยไว้แน่น มืออีกข้างถือกล้วยดิบเครือใหญ่ติดมาด้วย พอสายชลทักว่ากล้วยต้นนั้นล้มเขาก็อดไม่ได้ที่จะเดินกลับไปดู พอเห็นว่ามีกล้วยเครืองามติดอยู่ก็เลยตัดมาด้วย
เพียงแค่กลุ่มคนแปลกหน้าพายเรือใกล้เข้ามา จอมขมังเวทผู้มากด้วยวิชาก็รู้ทันทีว่าแหนี้เป็นของพวกนั้น น่าแปลกที่เขาสัมผัสไม่ได้ว่าใต้น้ำใกล้สวนเขามีของแบบนี้อยู่ มันคงซ่อนเอาไว้อย่างดี หรือไม่เขาก็คงสะเพร่าไม่ตรวจให้ดี ต่อไปคงต้องตรวจดูให้ดีกว่านี้จะได้ไม่เกิดเรื่องน่ารำคาญขึ้น
“พวกมึงเป็นใคร มาทำอะไรแถวนี้” เสียงแหบทว่าดุดันของคนในเรือถามขึ้นขณะส่องไฟฉายมาทางที่เพลิงกับสายชลเดินอยู่ หมอผีเฒ่ากวาดมองไปรอบสองฝั่งคลองเพื่อหาความผิดปกติ ตอนนี้กลิ่นนั้นมันจางหายไปแล้ว
“กูต้องเป็นฝ่ายถามพวกมึงมากกว่าว่ามาทำอะไรแถวน
