เพลิงกลับเข้ามาก็พบว่าสายชลก็นั่งรออยู่บนแคร่หน้ากระท่อมแล้ว จากที่คิดว่าจะทำตัวไม่ถูกเมื่อเจอหน้ากันตอนอีกฝ่ายตื่น แต่ท่าทีของสายชลที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ทำให้เขาเลิกคิดมาก พรายสาวยิ้มกว้างให้เขาแต่ไกลพร้อมโบกไม้โบกมือให้ด้วยความร่าเริง ทันทีที่เขาเดินเข้าไปหา เธอก็ถามเพียงแค่ว่าจะกินข้าวหรือยัง จากนั้นทุกอย่างก็ดำเนินไปตามปกติราวกับเหตุการณ์ช่วงเช้ามืดไม่ได้เกิดขึ้น
“เธอมีแฟนหรือยัง” เสียงทุ้มถามขณะกวาดใบไม้หน้ากระท่อม หากสายชลตอบว่ามีเขาคงรู้สึกผิดกับผู้ชายคนนั้น
“แฟนเหรอคะ” ตากลมโตมองเขาพร้อมเอียงคอถาม พอนึกความหมายของคำนั้นออกก็ส่ายหัวรัว ๆ “ยังค่ะ”
“...?” คำตอบของคนที่นั่งแกะถั่วต้มเข้าปากทำคิ้วเข้มย่นเข้าหากัน หวังว่าสายชลคงไม่โกหกเหมือนสาว ๆ บนโลกมนุษย์ที่ชอบตอบว่าโสดเวลาถูกถามเรื่องแฟนหรอกนะ
“ทำไมล่ะ” เสียงทุ้มถามต่อ ในเมื่อหน้าตาเธอก็… เอาเป็นว่าน่ารักน่าชังนั่นแหละ ไม
