กลิ่นไข่ดาวทอดหอมตลบอบอวลไปทั่วบ้านพานทำให้ธีทัตที่กำลังนั่งทำงานอยู่ที่ห้องนั่งเล่นรู้สึกหิวขึ้นมาทั้งที่พึ่งดื่มกาแฟไปเมื่อสิบนาทีก่อนหน้านี้นี่เอง ชายหนุ่มหันมองไปห้องครัวซึ่งยามนี้มีเจ้าของร่างอรชรนุ่งผ้ากันเปื้อนสีหวานยืนประจำอยู่หน้าเตา แผ่นหลังของบุษบาขยับเขยื้อนไปมาตามจังหวะการควงตะหลิว ริมฝีปากบางหยักขยับยิ้มกับสิ่งที่สองตามองเห็น
ธีทัตวางมือจากงานที่กำลังทำแล้วลุกขึ้นก่อนจะเดินไปยังห้องครัว เขายืนซ้อนหลังแม่ครัวหน้าหวานแล้วชะโงกหน้ามองไข่ดาวที่อยู่ในกะทะก่อนจะเอ่ยปากออกมา “หอมจัง”
“รออีกแป๊บนะคะ ใกล้จะเสร็จแล้ว” เนื่องด้วยว่าวันนี้เป็นวันหยุด เธอจึงเข้าครัวทำอาหารเช้าง่ายๆ ให้ธีทัตรับประทาน
“ให้พี่ช่วยอะไรไหม”
“ไม่เป็นไรค่า บุษทำเสร็จหมดแล้ว พี่ไนซ์ไปนั่งรอที่โต๊ะได้เลย เดี๋ยวบุษยกไปเสิร์ฟ”
เพียงไม่นานบุษบาก็จัดอาหารขึ้นโต๊ะเสร็จ เมนูง่ายๆ ที่หญิงสาวทำก็จะมีข้าวต้มหมูสำห
