ตอนที่ 3
1082 คำ
“เดี๋ยวผมขึ้นไปดูตอนนี้เลยดีกว่ามั้ยครับคุณนาย... ถ้าตอนดึกผมเกรงว่าจะไม่สะดวก กลัวจะรบกวนเวลาหลับนอนของคุณนาย”
ทอมมี่หวังดี
“ไม่เป็นไรจ้ะ ตอนนี้ฉันกำลังจะออกไปข้างนอกพอดี กว่าจะกลับเข้ามาก็ค่ำๆ เดี๋ยวลุงมาเคาะประตูเรียกเอาเองก็แล้วกัน”
“งั้น... เอ่อ ก็ได้ครับ”
ทอมมี่มีสีหน้าหนักใจเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าขัดฉันซึ่งเป็นคุณนายของคฤหาสน์
ฉันละสายตาจากดุ้นเนื้อตรงหว่างขาของเขาแล้วรีบเดินจากมาด้วยอาการใบหน้าร้อนวูบวาบ... หัวใจเต้นแรงราวจะหลุดออกมาจากอก
ก็อกๆ...
เสียงเคาะดังขึ้นเบาๆ ที่หน้าประตูห้องนอนของฉัน เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่ามีคนมา
ฉันรีบลุกลงจากเตียงเพื่อเปิดประตูรับ หลังจากแอบนอนรอด้วยหัวใจอันร้อนรุ่ม เมื่อผลักประตูไม้สักบานกว้างออกไปก็เห็นร่างสูงใหญ่ของทอมมี่ ยืนตระหง่านง้ำอยู่หน้าประตู เขายังคงนุ่งกางเกงขาสั้นตัวเดียวกับที่ฉันเห็นเมื่อตอนเย็น ร่างกายท่อนบนเปลือยเปล่าตามความเคยชินเพราะเขามักไม่ชอบสวมเสื้อเวลาทำงานกลางสวน
เมื่อสังเกตใกล้ๆ จึงเห็นว่าทอมมี่ยังเป็นผู้ชายที่ดูหนุ่มแน่นกว่าที่ฉันเคยมองจากระยะไกลๆ อาจจะเป็นเพราะว่าแสงไฟที่สาดลงมาจากเพดาน ทำให้เห็นร่างซึ่งยังกำยำเพราะทำงานหนักมาทั้งชีวิต ช่วงไหล่กว้างและบึกบึน ผิวกร้านดำคล้ำแต่ก็สมชายชาตรี เส้นขนรกแผ่ลามอยู่ที่แผงอกกว้าง เนื้อตัวไม่หย่อนย้วยเหมือนของวิลเลี่ยมสามีฉันที่พอกพูนไว้ด้วยไขมันเพราะไม่เคยออกกำลังกาย
“เข้ามาสิจ๊ะ”
ฉันกล่าวเสียงหวาน กล้าเอ่ยปากเชิญชวนให้ทอมมี่เข้ามาในห้องเพราะมั่นใจว่าตอนนั้นน้องริวลูกชายของฉันที่นอนอยู่อีกห้องข้างๆ คงหลับแล้ว
“เอ่อ... ”
ทอมมี่อึกอัก สายตาเผลอจับจ้องมองทรวงอกอวบใหญ่ของฉันเข้าโดยบังเอิญ
ก็จะไม่ให้มองได้ยังไง เพราะว่าฉันโนบรา ไม่ได้ใส่ยกทรง จึงทำให้หัวนมเป็นเม็ดผุดพุ่งเสียดสีอยู่กับเนื้อผ้าซาตินบางๆ ยอดอกชี้งอนขึ้นมาราวจะผุดพุ่งทะลุออกมาจากเนื้อผ้า... เมื่อรู้ว่าทอมมี่เผลอกลืนน้ำลายกับความอวบใหญ่ของทรวงอกฉัน
ทอมมี่ดูเกร็งๆ ที่จะเข้ามาอยู่ร่วมห้องในยามวิกาล เขาคงอยากจะบอกให้ฉันแต่งตัวให้เรียบร้อยเสียก่อน แต่ฉันกลับรีบเดินนำเข้ามาในห้อง
“เอ่อ... คุณนายครับ แต่งตัวให้เรียบร้อยก่อนก็ได้นะครับ”
จริงอย่างที่ฉันคิด ทอมมี่เงอะงะไปเล็กน้อย มือที่ถือกรรไกรตัดกิ่งไม้กับถุงใส่ปุ๋ยนั้นสั่นน้อยๆ เพราะอาการประหม่าเมื่อเข้ามาอยู่ในห้องสองต่อสองกับผู้หญิงที่ทั้งสวยทั้งเซ็กซี่อย่างฉัน
ทอมมี่สะดุ้ง ตอนที่ฉันเดินกลับไปล็อคประตู
“เอ่อ... ทำไมต้องล็อคประตูด้วยครับคุณนาย”
ทอมมี่คงอ่านแววตาโหยหาของฉันได้บ้าง แต่คงถามเพื่อความแน่ใจ... ว่าส้มหล่นจริงหรือ?
“ก็ลุงจะได้ช่วยดูให้ถนัดถนี่... ว่าทำไมดอกไม้ของฉันนับวันมันยิ่งเหี่ยวเฉา... ว้าเหว่อ้างว้าง บางทีลุงน่าจะช่วยลงจอบลงเสียม ช่วยรดน้ำพรวนดินให้ฉันบ้างก็ได้ มันจะได้ชุ่มฉ่ำมีชีวิตชีวาขึ้นมาบ้าง”
“เอ่อ... ดอกไม้ของคุณนาย หมายความว่ายังไงครับ? ผมไม่เข้าใจ”
“ลุงอยากเห็นดอกไม้ของฉันใช่ไหม... ได้จ้ะ ลุงดูให้เต็มตานะ”
ฉันถอยหลังลงไปนั่งที่ขอบเตียง แล้วเลิกชายชุดนอนบางๆ ขึ้นมากองรวมกันไว้ที่ต้นขา เผยกลีบเนื้ออูมทะลักออกมาจากง่ามขา โคกเนื้อหนั่นแน่นแอ่นอ้าท้าทายสายตาของทอมมี่ที่จ้องมองอย่างตกตะลึง
“โอ้ว... คุณนาย อย่าทำแบบนี้นะครับ น่าเกลียด... ถ้าใครรู้เข้าคุณนายจะเสื่อมเสีย มาเปิดให้ผมดูแบบนี้ไม่ดีนะครับ ผมจะพลอยซวยไปด้วย... ถ้าคุณวิลเลี่ยมรู้เข้า”
ทอมมี่มือสั่น สิ่งที่เห็นถึงกับทำให้กรรไกรตัดกิ่งไม้ร่วงหลุดจากมือของแก
“ก็ตอนนี้คุณท่านไม่อยู่... ไปต่างประเทศตั้งสองสัปดาห์แน่ะ”
ไม่เพียงแค่ทอดสะพาน แต่ฉันยังชี้โพรงให้กระรอกมุดเข้ามาในโพรงของฉัน
“ทำแบบนี้ไม่ดีนะครับ... ผมไปดีกว่า”
ทอมมี่ทำท่าว่าจะเดินจากไป
“อะไรกัน... ลุงไม่อยากเอาฉันหรอกหรือ?”
น้ำเสียงกระเส่าปนเว้าวอนของฉันทำให้ทอมมี่สะดุดกึก
ตอนแกเหลียวกลับมามองก็เห็นฉันกำลังเปลื้องสายชุดนอนเส้นเล็กๆ ออกจากลาดไหล่สล้าง เผยทรวงอกอวบใหญ่ผุดพุ่งออกมาอวดความงดงามจนดวงตาของทอมมี่เหลือกถลนมอง ด้วยไม่คาดคิดว่าคุณนายเจ้าของคฤหาสน์จะกล้าถึงเพียงนี้
“โอ้วคุณนาย... ”
ทอมมี่มองฉันแล้วกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอด้วยความยากลำบาก คงกำลังนึกเปรียบเทียบระหว่างความเต่งตึงของฉันกับป้ามาธาร์เมียแก่ของแก แววตากระหายที่มองมาคล้ายจะบอกว่าถ้าแกละทิ้งโอกาสนี้... ก็คงเป็นผู้ชายที่โง่เง่าเต็มทน
“เข้ามาสิจ๊ะทอมมี่ ชักช้าอยู่ทำไม มาให้ความสุขฉันเถอะ ลุงคงไม่รู้หรอกว่านานมากแล้วที่คุณวิลเลี่ยมไม่สามารถให้ความสุขฉันได้... ถ้าคิดว่าสงสารก็ช่วยฉันเถอะนะจ๊ะ... ฉันรู้ว่าลุงช่วยได้”
สายตาของฉันแทบไม่คลาดไปจากเป้ากางเกงของทอมมี่ แลเห็นความใหญ่ยาวของแกค่อยๆ เหยียดขยาย
ขึ้นมาจนรู้สึกได้ถึงความเครียดขึง คับแน่น ดึงดันที่จะดีดผึงออกมาประกาศศักดานุภาพแห่งชายชาตรี
“แสดงว่าที่ผ่านๆ มา... คุณวิลเลี่ยมให้ความสุขคุณนายไม่ได้ยังงั้นหรือ?”
ทอมมี่ทำหน้าสงสัย ฉันจึงเล่าความจริงให้ฟังว่าตั้งแต่ใช้ชีวิตในฐานะสามีภรรยาร่วมกันกับวิลเลี่ยม ในทุกๆ ครั้งที่ร่วมหลับนอนกัน นอกจากวิลเลี่ยมจะมีอวัยวะเพศที่เล็กและสั้น ที่ย่ำแย่ไปกว่านั้นก็คือเขาเป็นโรคหลั่งเร็ว ถือเป็นอาการถดถอยทางเพศขั้นรุนแรง
- ผู้เขียน
