ตอนที่ 6
1527 คำ
วันนี้กว่าพิณตราจะขับไล่อีวาออกจากบ้านก็ปาไปเกือบเที่ยง พิมพ์ดาวอุส่าลางานมาอยู่กับเธอแท้ๆ แต่อีวาก็เอาแต่ใจตัวเองอยากมาเป็นก้างขวางคอเธออยู่เรื่อยไป
"พี่ว่าเราย้ายไปที่อื่นกันดีมั้ย คนพวกนั้นชอบขัดจังหวะเรา"
"นี่จริงจังหรือเปล่าคะ" พิมพ์ดาวเอ่ยถามเพราะเห็นใบหน้าตึงๆ ของคนรักไม่มีทีท่าว่าจะพูดเล่น
"จริงค่ะ"
"ถึงเราจะรักกันแต่เราก็ต้องมีเพื่อนบ้างนะคะ เกิดวันนึงไม่มีพี่อยู่พิณจะได้ไม่เหงา แล้วคุณอีวาก็ดีกับพิณนะคะ ถึงจะชอบกวนก็เถอะ"
"พิณแค่อยากมีเวลาอยู่กับพี่สองต่อสองบ้าง"
"แค่เจอกันทุกวันยังไม่พอเหรอคะ"
"ยังค่ะ พิณรู้สึกว่าพิณยังรู้จักพี่ไม่มากพอเพราะมีแต่พี่ที่รู้เรื่องของพิณ"
"พิณไม่รู้ด้วยซ้ำว่างานของพี่ต้องทำอะไรบ้าง จนอลินเข้ามา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพี่ชอบทานอะไร แต่พี่กลับรู้เรื่องของพิณทุกเรื่อง"
"พิณรู้สึกว่าละเลยพี่เกินไปจนเหมือนเป็นคนเห็นแก่ตัว" เด็กสาวระบายออกมาอย่างจริงจัง
"อย่าคิดมากสิคะ" กุมมือคนที่กำลังอารมณ์แปรปรวนอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
"พี่บอกพิณได้มั้ยว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร พิณอยากเอาใจพี่" ทุกวันนี้สิ่งที่เธอทำให้พิมพ์ดาวทุกวันคือการเขียนบอกรักคนพี่บนกระจกเงาในทุกเช้า ตามที่พิมพ์ดาวเคยบอกว่าชอบแต่อย่างอื่นเธอคิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะทำอะไรให้พิมพ์ดาวชอบและต้องเลี่ยงสิ่งใดหากพิมพ์ดาวไม่ชอบ
"ไม่บอกค่ะ เพราะพี่ก็ไม่ได้คาดหวังว่าพิณจะต้องมาคอยเอาอกเอาใจพี่ทุกเรื่อง แต่ถ้าพิณช่างสังเกตสักนิดก็จะรู้เองค่ะ"
"เลิกคิดเรื่องนี้เถอะค่ะ และก็ขอบคุณนะคะที่พิณพยายามจะทำเพื่อพี่"
"แต่ตอนนี้มันดีทุกอย่างแล้วสำหรับพี่เพราะมีพิณอยู่"
'ติ๊งต่อง' เหตุการณ์คุ้นเคยอีกครั้ง
"แต่เพื่อนก็ทำให้เราไม่มีแม้แต่เวลาจะคุยกัน" พิณตราบอกคนพี่อย่างไม่สบอารมณ์ ช่วงวันสองวันนี้คนพวกนั้นเป็นอะไรกันไปหมด ทำไมต้องมาหาแต่พวกเธอ
"เชิญค่ะ คุณเมย์ มาคนเดียวเหรอคะ" เป็นเมธาวีที่มากดกริ่งเรียกหน้าบ้าน แต่ที่แปลกตาคือขาดอลิน ซึ่งปกติแล้วทั้งคู่จะตัวติดกันตลอด
"จริงๆ แล้วมาสองคนค่ะ แต่เจ๊ลินไม่ยอมลงจากรถ" พิมพ์ดาวทำหน้างุนงง
"แต่คิดว่าสักพักคงจะลงมาเพราะทนอึดอัดไม่ไหว" ทั้งคู่จึงพากันหัวเราะ หัวเราะเพราะได้นินทาดาราเจ้าบทบาทอย่างอลิน
"แล้ววันนี้มีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าคะ ถ้าเรื่องบ้าน ไม่เกินวันเสาร์นี้ทราบผลแน่นอนค่ะ" พิมพ์ดาวพูดอย่างสบายใจไม่ลืมที่จะชำเลืองมองคนรักที่แยกตัวออกไปจากบริเวณนั้นตั้งแต่รู้วาใครมาบ้าน
"เข้าเรื่องเลยนะคะ" เมธาวีส่งโทรศัพท์มือถือให้คนตรงหน้าดู ภาพถ่ายที่เป็นประเด็นดังในโลกโซเชียลฝั่งไทยอย่างแพร่หลาย เป็นภาพจากอินสตราแกรมส่วนตัวของอลินที่ลงภาพที่ถูกแอบถ่ายสมัยตอนที่พิณตราเป็นเด็กเสิร์ฟในร้านกาแฟ พร้อมแคปชั่น 'ไม่เจอกันนานน้องมารับงานที่นี่นี่เอง' หลังจากนั้นก็เกิดเป็นพลังโซเชียลกลับมาโจมตีอลินแทน เริ่มมีแฮชแท็กเซฟพิณตรา ขึ้นมาเพราะการที่อลินทำถือเป็นการตอกย้ำและซ้ำเติมคนที่กำลังล้ม จนอลินต้องปิดอินสตราแกรมหนี แต่ตอนนี้พวกเดิมกลับมาโจมตีที่อินสตราแกรมของเมธาวีต่อ คราวนี้จึงเป็นข่าวถึงประเด็นบูลี่
"แล้วคุณเมย์ต้องการอะไรคะ" พิมพ์ดาวถามออกไปอย่างนั้นเพราะมองไม่เห็นถึงทางแก้แล้วอีกอย่างพิณตราคงไม่คิดมากกับเรื่องนี้ หล่อนตัดขาดโซเชียลทุกช่องทางและไม่คิดติดต่อปฏิสัมพันธ์กับผู้คนทางบ้านเกิด ดังนั้นพิณตราจึงไม่มีผลประโยชน์จากเรื่องนี้
"เมย์อยากขอความช่วยเหลือค่ะ คือเมย์กับเจ๊ลินปรึกษากันแล้วว่า..." เพื่อเป็นการแก้ข่าวและหนุดืุกประเด็ด พวกเธอต้องการขอความร่วมมือให้พิณตรามาเล่นละครให้ เป็นแขกรับเชิญพิเศษและรูปที่อลินลงไปเป็นการโปรโมทละคร และอยากให้พิมพ์ดาวช่วยพูดกับพิณตราให้
"พี่ก็อยากช่วยนะคะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของพิณ"
"งั้นเมย์ขอคุยกับคุณพิณตราก่อนได้มั้ยคะ" บางทีการขอร้องด้วยตัวเองอาจจะดีกว่าฝากคนอื่นไปบอก
"ตอนนี้พี่ว่าไม่สะดวกค่ะ เดี๋ยวพี่จะคุยให้ก่อนแล้วยังไงพี่จะรีบแจ้งคุณเมย์นะคะ" เธอตัดบท ความสัมพันธ์ของพิณตรากับอลินไม่ดีนัก แถมอารมณ์พิณตราตอนนี้ก็คงไม่พร้อมจะคุยกับคนที่มาขัดจังหวะอย่างเมธาวีแน่นอน
"พิณคะ พี่เข้าไปนะ" พิณตราเลือกเข้ามานอนในห้องเก่าของตัวเองแทนห้องที่เธอและพิมพ์ดาวนอนด้วยกันทุกวัน
"โกรธพี่มากเลยเหรอคะ" พิมพ์ดาวนั่งลงบนเตียงข้างคนที่กำลังนอนตะแคงอยู่
"ไม่โกรธพี่ค่ะ แต่โกรธคนอื่น" พูดด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
"พิณลุกขึ้นมาคุยกับพี่ก่อนได้มั้ยคะ" พิณตราจำต้องลุกขึ้นมานั่งคุยกับคนพี่
"ค่ะ พูดมาเลย" พิมพ์ดาวเล่าเรื่องที่เมธาวีมาขอร้องให้คนน้องฟังจนจบ พิณตราเลือกไม่ตอบแต่ถามกลับแทน
"พี่อยากให้พิณทำตามที่เพื่อนๆ พี่ขอร้องใช่มั้ย"
"แล้วแต่พิณสะดวกใจค่ะ" เธอไม่คิดจะบังคับคนรักแค่อยากให้พิณตราได้ทำตามที่อยากทำก็พอ
"แต่ถ้าพิณยอมทำพี่ก็จะสบายใจใช่มั้ย" เด็กสาวถามจริงไม่ได้จะยียวน
"ค่ะ"
"งั้นก็ให้อลินคุยเรื่องนี้ผ่านอีวาอีกทีนะคะ เรื่องค่าตัวและตารางงานอีวาจะเป็นคนจัดการ" อย่างน้อยในขั้นแรกก็ไม่ต้องคุยกับอลินตัวต่อตัว
"ขอบคุณนะคะ"
เมื่ออลินรู้ข่าวว่าพิณตราเซย์เยสก็รีบเร่งเร้าจะมาคุยและตกลงเรื่องสัญญาทันที
"ฉันจะเรียกค่าตัวเธอให้ยัยนั่นล้มละลายเลยล่ะ ฉันแค้นมาตั้งแต่งานวิ่งครั้งก่อนแล้ว" อีวาพูดอย่างเป็นต่อขณะกำลังรออลินเรื่องสัญญาจ้าง ไม่นานคนที่รอก็มา อลินและเมธาวีก็มาถึง
"เชิญค่ะ กำลังรออยู่เลย" เป็นพิมพ์ดาวที่ออกไปต้อนรับและพาคนมาใหม่เข้าห้องทำงานที่เพิ่งจะเคยเปิดใช้ครั้งแรกในวันนี้เพื่อให้ดูเป็นทางการและเป็นส่วนตัว ภายในห้องมีชุดโต๊ะประชุมตัวยาวอยู่กลางห้อง มีอีวานั่งอยู่หัวโต๊ะและพิณตรานั่งข้าง อลินเดินเข้ามานั่งหัวโต๊ะอีกฝั่งโดยไม่รอให้มีการเชื้อเชิญ มีเมธาวีนั่งอยู่ใกล้ไม่ห่าง อีวามองคนที่เข้ามาใหม่ด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ส่วนอลินก็พอจะดูออกส่งสายตาเหยียดหยามกลับไป ไม่มีคำพูดใดออกมาจากปากใครทั้งนั้น อลินคว้าสัญญามาอ่านอย่างละเอียด ส่วนอีวาก็จ้องมองท่าทีของอลินอย่างไม่วางตา
"ไม่ทันจะดังก็โก่งค่าตัวซะแล้ว" เมื่ออ่านมาถึงเรื่องค่าตอบแทน อลินก็เบะปากให้พร้อมกับบ่นออกมาเบา จนเมธาวีต้องส่งเสียงปรามให้เก็บปากเก็บคำ ตอนนี้อลินไม่ได้อยู่ในฐานะที่ต่อรองได้ อุส่าคุยกันรู้เรื่องแล้วเชียว อลินเปิดกระเป๋าหยิบปากกาด้ามหรูสีทองฝังเพชรของตัวเองออกมาก่อนจะเตรียมจรดเซ็นลงไปอย่างไม่ลังเล ทั้งสองฉบับ ปิดแฟ้มลงเป็นอันจบงาน
"ขั้นตอนต่อไป ขอรูปคู่ได้มั้ยคะ" เป็นเมธาวีที่เอ่ยออกมาทำลายความเงียบและบรรยากาศแสนอึดอัดนี้
"ถ้าอยากได้รูปต้องจ่ายเงินเพิ่ม" อีวาโพล่งออกมาโดยไม่มองหน้าคนร้องขออย่างเมธาวี แต่กลับจ้องอลินไม่วางตาพร้อมกับน้ำเสียงเย้ยหยัน
"หึ! กี่ล้านล่ะจ้ะ อยากได้เช็กหรือเงินสดล่ะ"
"นี่! " อีวาลุกขึ้นตบโต๊ะอย่างไม่พอใจเกลียดท่าทีวางอำนาจของผู้หญิงตรงหน้าเสียจริง
"นี่! " อลินทำบ้างด้วยใบหน้ายียวน ส่วนคนที่เหลือในห้องกำลังพากันกุมขมับอย่างอ่อนใจ กลายเป็นว่าสองสาวนี้ดันมาทะเลาะกันเองเสียนั่น งานหนักแล้วล่ะเพราะไม่มีท่าทางว่าจะมีฝ่ายไหนยอมง่ายๆ ดีที่มีคนกลางอย่างพิมพ์ดาว
- ผู้เขียน
