เอม : เออ !! ก็ได้ (ต้องให้ขู่ผมเหนื่อยนะเนี่ยที่ต้องเก๊กขรึมแบบนี้ มันไม่ใช่ตัวตนของผมเลย เธอเดินสะบัดตูดงอนหย่อนนั่งลงโซฟาข้างเตียง)
ชินกิ : บนเตียง ! (คำสั่งสั้น ๆ ที่เธอนั้นย่อมรู้ความหมายเพียงแค่สบตา)
เอม : คุณชิน !!
ชินกิ : ณัฐณิชา !!! ไปอาบน้ำ ! (เธอนั่งนิ่งไม่ขยับตัวไปไหน เหมือนกำลังท้าทายอำนาจมืดของผม เดี๋ยวนี้กล้าแข็งข้อ แสบจริง ๆ)
เอม : เผด็จการ (บ่นเบาๆ)
ชินกิ : ผมได้ยิน......
เอม : อาบก็อาบวะ...ชิ ดื้อเป็นที่หนึ่ง เถียงเก่งเป็นที่สุด เมื่อโอกาสมาถึงทำไมเราจะไม่คว้าไว้จริงไหม นาน ๆ ทีจะได้มีโอกาสอยู่กับเธอผมก็ต้องรีบคว้าไว้สิ เพราะโอกาสแบบนี้หายาก เพราะต่อไปก็ต้องทำงานแล้วผมก็ต้องกลับเกาหลีทันทีเมื่อพี่ชายของผมทำธุระเสร็จ ผมจะไม่ขาดใจตายก่อนหรอเมื่อเวลานั้นมาถึง แค่ไม่เห็นหน้าวันเดียวก็คิดถึงจะตายอยู่แล้ว หลังจากที่เถียงกันอยู่นานเธอก็ยอมนอนห้องเดียวกับผม เผื่อจะให้อาบน้ำ
