ข้ามมาก่อนวันหยุดยาว 1 วัน
ก๊อกๆๆ (เสียงเคาะประตูห้องทำงานดังขึ้นบ่งบอกถึงคนมาใหม่)
ครับ...(เสียงตอบรับจากด้านในเปล่งออกไปและเผยให้เห็นว่าเป็นใครที่เดินเข้ามาและจุนซาก็เงยหน้ามอง)
จุน : กำลังคิดถึงอยู่เลย (เสียงนุ่มพูดคำหวานออกไปพร้อมรอยยิ้มสดใสที่มีบนใบหน้า)
เอม : นี่ก็เว่อร์ อยู่ด้วยกันทุกวันเกาะเป็นปลิงเลย...ยังจะบอกคิดถึงอีก
จุน : หูย...เอมอ่ะก็คนมันคิดถึง....ว่าแต่มีอะไรสำคัญเดินมาเองเลย (จุนซาถามออกไปอย่างสงสัยอะไรที่ทำให้เธอเดินมาหาถึงห้องทำงานได้)
เอม : สำคัญมากๆ เลยค่ะ (เธอพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แขนสอง ข้างวางบนโต๊ะ)
จุน : อะไร
เอม : บ่ายนี้ขอลานะคะ (ณัฐณิชาพูดด้วยสีหน้าสดใส)
จุน : ลาไปไหน ! (แต่ทำไมอีกคนทำเสียงไม่พอใจเมื่อได้ยินสิ่งที่เธอบอกออกไป)
เอม : ทำไมบอสชอบทำหน้ายักษ์...เอมไม่ชอบเลย(เธอกล่าวอย่างตำหนิเมื่อคนตรงหน้ามีสีหน้าเปลี่ยนไปจากเดิม)
จุน : จะลาไปไหนคร๊าบบบ (
