ตอนที่ 7
1509 คำ
เด็กสาวยืนทอดสายตามองไปรอบๆ ตัวอยู่พักใหญ่ก็ตัดสินใจเดินกลับเข้ามาภายในห้องนอน สายตาปะทะเข้ากับเตียงนอนขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่อีกฝั่งของหน้าต่าง ผ้าปูเตียงเป็นสีเข้มไม่ต่างจากโทนสีของตัวห้อง
หัวใจสาวเต้นระรัว เพราะอดจินตนาการเรื่องราวบนเตียงกว้างนั้นไม่ได้
เคลวินบอกว่าต้องการแต่งงานกับหล่อนจริงๆ และนั่นก็หมายถึงต้องมีเรื่องบนเตียงมาเกี่ยวข้อง
พวงแก้มนวลแดงระเรื่อ จนต้องยกมือขึ้นลูบใบหน้างามและก็พบว่ามันร้อนจัด สองเท้าก้าวเดินเข้าไปหยุดที่เตียงกว้าง มือเล็กยื่นไปสัมผัสแผ่วเบา
หล่อนรู้ดีว่าสำหรับเคลวินนั้น เรื่องบนเตียงกับผู้หญิงคนไหนๆ ก็เหมือนกัน เขาแค่เพียงต้องการความสมจริง และก็ต้องการระบายความใคร่เหมือนกับผู้ชายทั่วไปเท่านั้น
แต่สำหรับหล่อน... เรื่องบนเตียงมันคือเรื่องที่ใหม่เอี่ยมอ่องมาก และไม่ใช่ใครก็ได้ที่หล่อนจะยอมให้แตะต้อง แต่ผู้ชายคนนั้นจะต้องเป็นคนที่หล่อนรัก ซึ่งก็คือเขา...
เคลวิน แม็คคลาเรน...
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น หล่อนจำต้องสลัดทุกความคิดออกจากสมอง และรีบเดินไปดึงบานไม้ให้เปิดกว้างออก ตอนแรกคิดว่าจะเป็นแม่บ้านใหญ่ นั่นก็คือป้าปราณี แต่กลับไม่ใช่
สาวประเภทสองจำนวนสองคนยืนยิ้มอยู่ตรงหน้าของหล่อน และก็ใช้สายตากวาดมองร่างกายของหล่อนขึ้นลงอยู่หลายครั้ง
“หนูคือน้องเฌอปรางใช่ไหมคะ”
“เอ่อ... ใช่ค่ะ ว่าแต่พวกพี่...”
“พวกพี่คือคนที่จะมาขัดเนื้อขัดตัวให้หนูสะอาดเอี่ยมอ่องยังไงล่ะคะ”
สาวประเภทสองทั้งสองคนยืนฉีกยิ้มให้กับหล่อน ในขณะที่หล่อนหน้าซีดๆ
“หนู... ต้องไปขัดตัวเลยใช่ไหมคะ”
“ถูกต้องค่ะ ตามพวกพี่มาเร็ว”
มือเล็กของหล่อนถูกคว้าหมับ ก่อนที่ร่างอรชรจะถูกรั้งให้เดินเร็วๆ ตามสองคนนั้นไป
เมื่อเข้าไปในห้องน้ำกว้างที่สองสาวเทียมจัดเตรียมเอาไว้ให้ เฌอปรางก็ต้องหน้าแดงก่ำ
“หนู... ไม่ถอดเสื้อผ้าออกได้ไหมคะ”
“ไม่ได้ค่ะน้องเฌอปราง ถ้าไม่ถอดเสื้อผ้าออก จะขัดเนื้อขัดตัวให้ผุดผ่องได้ยังไงล่ะคะ”
“แต่... หนูอาย...” หล่อนหน้าแดงก่ำ
“ไม่ต้องอายค่ะ พวกพี่ก็เป็นผู้หญิงเหมือนกัน แม้จะเป็นผู้หญิงที่ไม่มีมดลูกก็ตาม” สองสาวหัวเราะคิกคักตามจริตจะกร้านปกติของสาวประเภทสอง
“แต่หนู... อายจริงๆ ค่ะ”
“ไม่เอาค่ะ ไม่อายนะคะ อยากสวย ก็ต้องใจกล้าค่ะ มานี่พวกพี่ช่วยถอดให้ค่ะ”
“ไม่... ไม่เป็นไรค่ะ ว้ายยยย... ไม่ค่ะ... อ๊ายยยย”
เฌอปรางขัดขืน แต่สองสาวเทียมก็รุมทึ้งจนในที่สุดหล่อนก็ล่อนจ้อน ไม่เหลือแม้แต่กางเกงชั้นในให้ปกปิดกาย เด็กสาวลงไปนั่งกอดเข่าข้างอ่างน้ำ น้ำตาไหลพราก
“ไม่ร้องไห้สิคะ มาลงอ่างค่ะ พวกพี่จะขัดตัวให้”
“หนู... ไม่อยากขัดตัวแล้วค่ะ”
สองสาวประเภทสองมองหน้ากัน ก่อนจะถอนใจยาวเหยียดทั้งเอ็นดูทั้งอ่อนอกอ่อนใจกับเฌอปราง
“งั้นพี่สองคนจะหลับตา น้องเฌอปรางมาลงอ่างนะคะ”
“ค่ะ”
หล่อนรอให้สองสาวเทียมหลับตาลง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืน ก้าวขาสั่นๆ ตรงไปหย่อนตัวลงในอ่างน้ำที่มีฟองสบู่ฟูฟ่องอยู่เต็มผิวน้ำ ซ่อนตัวอยู่ในนั้นจนมิด โผล่ขึ้นมาแค่ลำคอ
“เสร็จ... แล้วค่ะ”
“นี่ถ้ามุดหัวลงไปในน้ำได้ พี่ว่าน้องเฌอปรางคงทำแล้วใช่ไหมล่ะคะ”
สาวสองนางหนึ่งแซวขำๆ ในขณะที่เฌอปรางทำได้แค่ยิ้มหน้าซีดสลับแดงระเรื่อ
“ขี้อายแบบนี้ จะมีผัวได้ยังไงกันล่ะคะน้องเฌอปราง”
หล่อนไม่ได้ตอบ ก้มหน้า และก็ขยับตัวหนีจากฝ่ามือของสองสาวประเภทสองที่กำลังขัดๆ ถูๆ ร่างของหล่อนอยู่ใต้ผิวน้ำด้วยความจั๊กเดียม
“เอ้าๆ ดูบิดเข้าไป อยู่เฉยๆ สิคุณน้อง”
“เอ่อ... ปรางจั๊กจี้น่ะค่ะ”
“แหม แล้วแบบนี้ผัวจับไม่ถีบผัวตกเตียงเลยเหรอนั่น”
สองสาวประเภทสองหัวเราะกันคิกคัก ก่อนจะพูดให้หล่อนหวาดหวั่นมากขึ้นอีก
“แถมดูท่าทางคุณเคลวินแล้ว น่าจะเอาดุไม่น้อยเลยด้วย น้องเฌอปรางต้องเตรียมตัวเอาไว้ให้ดีๆ นะคะ”
“ใช่ค่ะ พี่ว่าคุณน้องจะต้องอ้าขาจนเมื่อยแน่ๆ เลยคืนนี้น่ะ”
“แหม นังนก แกก็พูดตรงไป ดูน้องเฌอปรางดิ หน้าแดงอายม้วนไปหมดแล้ว ขัดๆ ไป”
“ก็ฉันพูดความจริงนี่นังเชอร์รี่”
สองสาวประเภทสองคุยกันเองเสียส่วนใหญ่ แต่เรื่องที่คุยกันมันกลับเป็นเรื่องที่หล่อนจะต้องเผชิญหน้าในค่ำคืนนี้
“เอ่อ...ใกล้เสร็จแล้วใช่ไหมคะพี่ๆ” หลังจากนั่งเงียบ อดทนให้สองสาวเทียมขัดๆ ถูๆ อยู่พักใหญ่ เฌอปรางก็ตัดสินใจถามขึ้น
“ยังจ้ะ ยังเหลือพอกขมิ้นอีกครั้ง คุณน้องต้องขึ้นมานอนคว่ำหน้าบนเตียงค่ะ”
“เอ่อ...”
“ห้ามปฏิเสธค่ะ เพราะถ้าพวกพี่ทำไม่ดี คุณน้องไม่สะอาด ไม่สวย ผิวไม่เนียนอยากที่พี่พูดเอาไว้กับคุณเคลวิน พวกพี่คงถูกเตะออกจากไร่ แทนการนั่งรถออกไปแน่นอนค่ะ”
คำพูดของคู่สนทนา ทำให้หล่อนไม่มีทางปฏิเสธได้อีก เพราะถ้าหล่อนไม่ยอมทำตาม สองสาวเทียมก็อาจจะต้องเดือดร้อนเพราะการกระทำของหล่อน
“ก็ได้ค่ะ แต่รบกวนพี่ๆ หลับตาอีกรอบได้ไหมคะ”
“ได้ค่ะ”
เมื่อสองสาวเทียมหลับตาลง เฌอปรางก็รีบลุกขึ้นจากอ่างน้ำ และพุ่งตรงไปนอนคว่ำลงบนเตียงที่เตรียมเอาไว้ทันที
“เสร็จหรือยังคะคุณน้อง”
“เอ่อ... เสร็จแล้วค่ะ”
จบคำพูดของหล่อน เสียงอุทานด้วยความตื่นตาตื่นใจของสาวสาวประเภทสองก็ดังขึ้น
“ตายแล้ว... บั้นท้ายดินระเบิดเลยนะเนี่ย ไม่เคยเห็นตูดใครงอนเด้งแบบนี้มาก่อนเลยนะ”
“นั่นสิ นี่แสดงว่าน้องเฌอปรางซ่อนรูปเอามากๆ เชียว”
หล่อนควรจะดีใจใช่ไหมกับสิ่งที่ได้ยิน แต่ทำไมนะ หล่อนถึงรู้สึกอดสูเหลือเกิน
เฌอปรางไม่มีทางเลือกอื่นใด นอกจากนอนคว่ำ และปล่อยให้มือของสองสาวเทียมนำขมิ้นมาพอกตามผิวกายจนพึงพอใจ
“เสร็จเรียบร้อยแล้วค่ะคุณเคลวิน”
เชอร์รี่และนกสองสาวประเภทสองเดินยิ้มร่าเข้ามาพบเคลวินเพื่อมารับค่าจ้าง
“แล้วตอนนี้เฌอปรางอยู่ไหนล่ะครับ”
“ตอนนี้คุณน้องเฌอปรางกำลังอาบน้ำอยู่ค่ะ อีกสักพักก็น่าจะพร้อมแต่งหน้าทำผมค่ะ”
เคลวินยกชาร้อนขึ้นจิบ ก่อนจะหยิบเช็กเงินสดให้กับสองสาวประเภทสอง
“นี่ค่าจ้างของพวกคุณ รถรออยู่แล้วที่หน้าบ้าน”
“อุ้ย ขอบคุณมากนะคะคุณเคลวิน”
สองสาวประเภทสองยิ้มแฉ่งเมื่อเห็นยอดเงินในกระดาษใบเล็กที่เคลวินส่งให้
“ครับ”
“เอ่อ... งั้นพวกเราลากลับก่อนนะคะ ถ้ามีงานให้พวกเรารับใช้อีก เรียกใช้ได้เลยค่ะ พวกเราจะลดค่าบริการให้สามสิบเปอร์เซ็นต์ค่ะ”
เคลวินอมยิ้มบางๆ ในขณะที่สองสาวประเภทสองขยับตัวลุกขึ้นจากเก้าอี้ แต่ก่อนจะไปก็อดที่จะพูดทิ้งท้ายไม่ได้
“คุณน้องเฌอปรางผิวเนียนมากเลยนะคะ แถมหุ่นก็ยิ่งดีมากๆ อีกด้วย คุณเคลวินโชคดีจังค่ะ”
เคลวินยิ้มให้เหมือนเดิม และก็ไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่ได้ยินเลยแม้แต่น้อย
“งั้นพวกเราลากลับจริงๆ แล้วค่ะ”
“ครับ”
สองสาวประเภทสองมองหน้ากันเลิ่กลั่ก ก่อนที่จะพากันเดินออกมาจากห้องโถงกว้าง มุ่งหน้าตรงไปยังรถที่จอดติดเครื่องยนต์รออยู่
“นี่แกว่าไหมนังเชอร์รี่”
“ว่าอะไรนังนก”
“ก็คุณเคลวินน่ะสิ ทำไมดูท่าทางเฉยๆ ไม่เห็นแสดงความยินดียินร้ายอะไรเลย นี่ฉันอุตส่าห์ชื่นชมน้องเฌอปรางให้ฟังแล้วนะ ถ้าเป็นผู้ชายทั่วไป คงจะยิ้มหน้าบานไปแล้ว”
“ใช่ๆ ฉันก็ว่ามันแปลกๆ ท่าทางเย็นชา เหมือนไม่ได้รักไม่ได้ชอบน้องเฌอปรางอ่ะ”
“งั้นข่าวลือที่เขาว่ากันว่าคุณเคลวินเลือกเด็กในปกครองมาทำเมียก็เพราะต้องการประชดเมียเก่าคงจะเป็นความจริงน่ะสิ”
“ชัวร์ป้าบ”
สองสาวประเภทสองเม้าท์มอยกันอย่างสนุกปาก ก่อนจะก้าวขึ้นรถ และออกไปจากไร่ชาในที่สุด
- ผู้เขียน
