“เมื่อก่อนผมกับผู้หญิงคนนี้รักกันมาก แต่ผมทำงานหนัก บ้างานจนหลงลืมเธอในบางโอกาส แต่กระนั้นผมก็ไม่เคยคิดที่จะนอกใจเธอ เวลาที่ผมว่างจากงาน ผมมอบทุกวินาทีให้กับเธอ แต่ก็เหมือนว่ามันจะยังไม่พอ สำหรับผู้หญิงมักมากคนนี้...”
“เคน... นี่คุณกำลังจะทำอะไรคะ” ณิชาเริ่มใจคอไม่ดี สิ่งที่หล่อนพยายามมองข้ามมาตลอดเกือบอาทิตย์กำลังเต้นระริกอยู่ในสมอง
“เพราะสุดท้ายแล้ว เธอก็ทิ้งผมไปแต่งงานกับผู้ชายที่คิดว่าดีกว่า และจะทำให้เธอมีความสุขมากกว่า ซึ่งการกระทำในครั้งนั้นของเธอ ทำให้ผมเสียใจจนแทบเป็นบ้า และผมก็ต้องการแก้แค้นเธอ”
“เคน... ไม่นะเคน”
ความกระจ่างเริ่มชัดเจนในสมอง ดวงตากลมโตของณิชาเบิกกว้าง ความหวาดกลัวกำลังแล่นพล่านอยู่ในหัวใจ
“ซึ่งผมคิดเอาไว้ว่า น่าจะครึ่งปี หนึ่งปี หรือว่าสองปี กว่าความแค้นของผมจะได้ชำระ แต่ก็เหมือนสวรรค์ไม่อยากให้ผมจมอยู่กับความแค้นนานเกินไป เพราะไม่ถึงเดือน เธอคนนี้ก็ซมซานกล
