5
949 คำ
ต่างจากตนุภัทร ผู้เป็นพี่ชายราวฟ้ากับเหว
ครอบครัวติณณภพทำธุรกิจหลายด้าน หลักๆ เลยคือสินค้าบริโภค และร้านอาหาร มีร้านอาหารหลากหลายประเภทกระจายในประเทศไทย พ่อแม่ติณณภพก่อตั้ง และรวบรวมไว้ใต้บริษัทเดียว
ตนุภัทร พี่ชายสุดเก่งสุดฉลาดสานต่องานจากพ่อแม่ไร้ที่ติ ทำงานเก่งเสียจนติณณภพคิดว่าไม่มีเขาบริษัทก็ไม่เดือดร้อน สองพี่น้องไม่ลงรอยกัน ตนุภัทรทำงานหนักมีความเครียดมักจะโทรมาด่าติณณภพถึงความไม่เอาโล้เอาพายของเขา แต่แล้วยังไง ยิ่งถูกด่า ติณณภพยิ่งไม่อยากกลับไปทำงาน หรือพูดให้ถูก ไม่อยากกลับบ้านเลยด้วยซ้ำ
ติณณภพไม่ชอบบทบาทผู้บริหาร ทุกวันนี้เขามีรายได้หลักจากการเทรดหุ้น คริปโตเคอเรนซี่ ตนุภัทรกลับดูถูกและสาปแช่งให้เขาเจอตลาดหมีทั้งปี รออะไร ด่ากลับสิ บอกมันว่าตลาดหมีก็ Short สวนสิวะ จะ Long ทำพ่อมึงเหรอ พูดจาหยาบคายใส่กันไม่เหมือนกับเป็นพี่น้อง
แต่จะพูดอย่างนั้นก็ไม่ผิด เขาเป็นแค่ลูกที่เกิดจากกิ๊กของพ่อ ตนุภัทรต่างหากที่เกิดจากพ่อแม่อย่างถูกต้อง แม่ของตนุภัทรบ่นเขา เพราะกลัวในอนาคตเขาจะสร้างความลำบากให้พี่ชาย มากกว่าบ่นเพราะรัก เพราะสุดท้ายแล้ว ธุรกิจทั้งหมดของที่บ้านต้องตกเป็นของพี่ชายอยู่ดี
ติณณภพอยู่ว่างๆ ไม่ได้ไร้สาระเสมอไป เขาพยายามค้นหาความชอบส่วนตัว เคยคุยกับเจตนิพัทธ์ว่าอยากลงทุนทำร้านด้วยกัน แต่ช่วงหลังมานี้ ติณณภพไม่สนุกกับการเที่ยวกลางคืน ไม่อยากก่อตั้งสถานบันเทิง เขาสนใจลงทุนเปิดร้านอาหารมากกว่า ทำแค่พอแก้เบื่อ
ติณณภพเบื่อเที่ยวกลางคืน เบื่อกินเหล้า เบื่อผู้หญิง ติดสอยห้อยตามเจตนิพัทธ์ไปตามที่เที่ยวทีไร มีสาวมาทักทายเขาเฉยมาก ไม่พูดคุย ไม่สนใจ ไม่ชวนไปต่อ ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเจ้าชู้และเซ็กซ์จัดไม่แพ้เพื่อนสนิท สาเหตุเป็นเพราะ ใกล้ชิดผู้หญิงแปลกหน้าทีไร เขามักจะนึกถึงคำพูดร้ายๆ ขณะออกปากบอกอดีตพนักงานในร้านอาหารให้ไปเอาลูกในท้องออก ทั้งที่หล่อนเป็นผู้ถูกกระทำ กลับต้องแบกรับความเครียด มาถามหาความรับผิดชอบ
สุดท้ายได้เงินก้อนเดียวติดมือกลับไป แสนเดียวน้อยไปเหรอ หรือมากไป ทำไมหล่อนถึงไม่เอาเด็กออก ปล่อยให้ท้องโย้ ขับมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างตระเวนขายของตามข้างถนนไปเรื่อย
ตลอดเวลาสี่เดือนที่ผ่านมา หล่อนหายหน้าไปเลย ไม่ติดต่อมา อีกทั้งเจตนาย้ายมาอยู่ไกลถึงพัทยา น่าจะสบายใจแล้วไม่ใช่เหรอติณ ว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้จะจับมึง หรืออยากเรียกร้องอะไรจากมึง
ติณณภพรู้ว่าตอนนี้เขาควรจะอยู่นิ่งๆ วางตัวเฉยราวกับว่าไม่ได้บังเอิญพบหญิงสาวอีกครั้ง เพื่อให้หล่อนใช้ชีวิตของตัวเองต่อไป
แต่ทำไมถึงทำไม่ได้ กระวนกระวายใจอยากตามไปคุยให้เข้าใจ และถ้าเจอกันอีกครั้ง แล้วหล่อนเปลี่ยนใจอยากให้รับผิดชอบขึ้นมาจะว่ายังไง
โอ๊ย! ปวดหัว
เขาเครียด คิดมากตั้งแต่เมื่อคืนจนนอนไม่หลับ
ติณณภพไม่รู้ว่าควรทำยังไง เขาไม่ได้รักผู้หญิงคนนั้น แค่นอนด้วยกัน แต่โชคร้าย พลาดทำหล่อนท้องโดยไม่ตั้งใจ เขาเก็บเป็นความลับไม่กล้าบอกแม้กระทั่งเจตนิพัทธ์ กลัวถูกเพื่อนด่าว่าชาติชั่ว ใจเหี้ยม สั่งผู้หญิงตัวเล็กๆ ไปเอาลูกออก
ใช่! เขามันใจเหี้ยม
ตอนนั้นคิดไม่ได้ แต่ตอนนี้คิดได้แล้วไง ถึงคิดอยากกลับไปหา
“เชี่ยเอ๊ย ควรทำยังไงดี” ติณณภพขยี้ศีรษะ
“เป็นอะไรของมึง ว่ากูเพี้ยน มึงก็เพี้ยนพอกัน”
เจตนิพัทธ์ออกมาจากห้องน้ำจังหวะนั้น เสื้อผ้ายังสวมชุดเดิม แค่ล้างหน้า แปรงฟัน แต่ยังไม่ได้อาบน้ำ
“ทิชชู” กระดิกนิ้วยิกๆ สั่งติณณภพให้ขว้างกล่องกระดาษกลางโต๊ะโยนมาทางนี้
“เร็วๆ” เร่งเพื่อน ไม่รู้จะกลอกตาทำไม อยู่กันมานมนาน ถ้าเป็นผู้หญิงน่าจะนานจนนมยานไปด้วยกัน ยังไม่ชินนิสัยกันอีกเหรอ
“มึงนี่นะเจตน์ สกปรกชะมัด คนรับใช้บ้านกูยังรักสะอาดกว่ามึง”
“ใจร้ายว่ะ คุณนายราศรียังไม่ด่ากูแรงเท่ามึง”
รับกล่องสี่เหลี่ยมแม่นยำ ดึงสองสามแผ่นออกมาซับหยดน้ำบนใบหน้าและลำคอ กลับมาร่วมโต๊ะอาหารกับเพื่อนสนิทที่กินไปบ้างแล้ว แต่ทันทีที่เจตนิพันธ์นั่ง ติณณภพกลับลุกขึ้นพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋ากางเกง เอากระเป๋าเงินกับกุญแจรถติดมือไปด้วย
“ตามสบาย กูอยู่กับมึงแล้วเบื่อ ออกไปหาร้านกาแฟนั่งดีกว่า”
“คืนนี้กูกับพวกไอ้เซฟจองโต๊ะไว้ที่... ตอนสี่ทุ่มนะเว้ย!”
ติณณภพได้ยินแต่ไม่หยุดฟัง หันหลังเดินไวๆ ไปทางประตู ยกมือส่งสัญญาณ Bye ควงกุญแจรถออกจากห้อง
ความหมายของ Bye คืออะไร ทำไมไม่ขยาย
Bye เจอกันสี่ทุ่ม หรือ Bye มึงไปเลย กูขอบาย
เจตนิพันธ์อ้าปากค้างจะตะโกน แต่ขี้เกียจถาม ปล่อยให้ติณณภพออกไปขับรถเล่น ส่วนเขานั่งตัวเหม็นเน่าเฝ้าห้องวนไป รออาบน้ำแต่งตัวหล่อๆ พรมน้ำหอมให้เนื้อตัวหอมตอนเย็นทีเดียว
- ผู้เขียน
