บทที่ 7 ตอนที่ 2

1158 คำ

"อืม..." ร่างใหญ่เริ่มขยับอีกครั้งหลังจากนั้น...เมื่อทั้งคู่เริ่มชินต่อรอยสัมผัสมากขึ้นฏสินตร์ก็ไม่รีรอที่จะตอบสนองและเร่งตัวเองเพื่อปลดปล่อยความต้องการ "..." ร่างเล็กโยกคลอนไปตามแรงกระแทกกระทั้น หล่อนกัดริมฝีปากจนห้อเลือดแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บแม้แต่น้อย จังหวะที่เขาโรมรันเข้าหาทำให้หายใจไม่ทัน เหมือนกำลังจะแดดิ้นตายในไม่ช้านี้แล้ว กระแสปั่นป่วนร่างกายก็รุกเร้าตีรวนอยู่ในตัว ความคับแน่นและอุ่นชื้นของหล่อนบีบคั้นให้ชายหนุ่มต้องเร่งจังหวะถี่รัว สะโพกผ่านแอ่นหยัดเข้ารับการโรมรันนั้นอย่างตั้งใจ เสียงเนื้อกระทบกันดังแข่งกับเสียงครางกระเส่าของทั้งสองร่างจนแยกไม่ออกว่าใครเป็นใคร ก่อนที่มวนสารปิดเกลียวในร่างเล็กจะแตกดับแผ่ซ่านได้รับการปลดปล่อย...หล่อนกรีดร้องเสียงหลงลืมอาย กลั่นเอาหยาดทิพย์อุ่นร้อนชโลมลำสวาทของเขาเอาไว้โดยทั่ว... ฏสินตร์รับรู้ถึงอาการเหล่านั้นเป็นอย่างดี ทั้งหยาดอุ่นสีข้นที่เอ่อท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม