บทที่ 7 ตอนที่ 1

1265 คำ

หลายคืนแล้ว...ที่หล่อนไม่ได้กลับมานอนที่บ้านหลังนี้ ด้วยอยากหลีกหนีบางอย่างบางคนเพื่อตัดปัญหาความยุ่งยากใจ และเมื่อแน่ใจแล้วว่าฏสินตร์ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรอีกพรพระจันทร์จึงตัดสินใจกลับมายังที่พักของตนเอง ก่อนหน้านี้หล่อนไปขออาศัยพักพิงกับป้าณีและสร้อยสลับกันโดยให้เหตุผลว่ายังกลัวกับเรื่องที่พลัดหลงติดเกาะในครานั้น และไม่กล้านอนคนเดียวเพราะฝันร้ายบ่อยๆ ร่างเล็กในชุดนอนลูกหมีเดินออกมาจากห้องน้ำ ใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมที่เปียกหมาดพร้อมกับนั่งลงบนโต๊ะหนังสือเปิดลิ้นชักหยิบเอารายงานขึ้นมาตรวจความเรียบร้อย อีกไม่นานแล้ว...อีกสองสามปีหล่อนก็จะได้ไปจากที่นี่แล้วพรพระจันทร์ อดรนทนมาตั้งเป็นสิบกว่าปี...รออีกหน่อยมันจะเป็นไรไป อากาศในคืนนี้หนาวเหน็บพอสมควรเนื่องจากด้านนอกนั้นครึ้มฟ้าครึ้มฝนอยู่เนืองๆ หล่อนวางผ้าขนหนูพาดไว้กับพนักเก้าอี้เมื่อเห็นว่าผมหมาดแห้งพอแล้ว และหันมาสนใจกับรายงานที่ยังคั่งค้างอยู่ ก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม