ตอนที่3 ร่วมแรงร่วมใจ2
1163 คำ
ตอนที่3 ร่วมแรงร่วมใจ2
สามวันผ่านไปอาการป่วยตัวร้อนของหญิงสาวก็ดีขึ้นอย่างทันตาเห็น ตอนนี้สามารถลุกขึ้นมาหุงข้าวทำอาหารได้แล้ว วันนี้สองสามีภรรยาหารือกันว่าจะปลูกผักหลังบ้าน ก่อนหน้านั้นชายหนุ่มไม่เคยคิดจะปลูกผักเลี้ยงสัตว์เลยเพราะเป็นผู้ชายกินอะไรก็ได้ง่ายๆ อยู่แล้ว พอมีภรรยามาเพิ่มก็มีสิ่งเปลี่ยนไปมากต้องมีห้องอาบน้ำบ้านต้องมิดชิดผักก็ต้องปลูกเพราะภรรยาอยากปลูก ผู้เป็นสามีอย่างเขาก็ได้แต่ตามใจเพราะไม่อยากให้ภรรยาสาวเจ็บช้ำน้ำใจ
"ท่านพี่วันนี่เราถางหญ้าหลังบ้านแล้วทำที่ปลูกผักเถอะเจ้าค่ะ" ไป๋ซือซือเอ่ยเสนอความคิดเห็น
"ได้ๆ ตามใจเจ้า"
"ข้าวเราใกล้จะหมดแล้ว"
"เดี๋ยวข้าจะล่าสัตว์แล้วไปแลกข้าวมา"
"เจ้าค่ะเสียดายทั้งท่านและข้าต่างก็ไม่มีที่นา"
"รอก่อนนะซือซือข้าจะขยันล่าสัตว์และขายเอาเงินมาซื้อที่นามาให้เจ้า"
"พวกเราค่อยเก็บหอมรอมริบไม่นานเราต้องมีเงินซื้อที่นาเหมือนคนอื่นแน่นอน"
"ได้ๆ พี่เชื่อเจ้า"
สองสามีหลังจากทานข้าวเช้ากันเสร็จ ต่างก็จับจอบจับเสียมมาทำความสะอาดพื้นที่ด้านหลังบ้านที่ถูกปล่อยให้หญ้าขึ้นรกร้าง มีแค่ทางเดินเล็กๆ ที่ชายหนุ่มเดินเป็นประจำจนเกิดรอยสึกเท่านั้น ใช้เวลาไม่นานพื้นที่ด้านหลังก็ถูกทำถางจะสะอาดโล่งหูโล่งตา สองสามีภรรยาร่วมแรงร่วมใจกันทำความสะอาดกันทั้งกวาดทั้งถางทั้งตัดทั้งสองคนช่วยกันอย่างดีไม่มีใครเอาเปรียบใครจนงานที่ทำนั้นลุล่วงไปด้วยดี
"เสร็จสักที"
"ไปนั่งพักเถอะ"
"เจ้าค่ะท่านพี่"
ทั้งสองวางจอบและเสียมไว้ก่อนจะพากันไปนอนพักตรงแคร่ข้างบ้านลมเย็นๆ ของต้นไม้พัดอ่อนๆ ทำให้บรรยากาศไม่ร้อนเท่าไหร่ ถังซานนอนแผ่ราบไปกับแคร่โดยมีไป๋ซือซือนั่งพักอยู่ข้างๆ อย่างเงียบๆ
"ท่านพี่"
"หืม มีอะไรหรือ"
"ถ้าเราจะทำนาตรงด้านหลังบ้านจะดีไหมเจ้าคะ"ไป๋ซือซือเอ่ยถามสามี
"ดีสิอะไรที่เจ้าว่ามาก็ดีหมด"
"จริงหรือเจ้าคะ"
"ใช่"
"ข้านะอยากปลูกผักเลี้ยงไก่พวกเราจะได้ไม่ต้องเข้าป่าบ่อยๆ"
"ได้ๆ ตามใจเจ้าเสมอ"
"ท่านพี่"
"อือ อะไรอีกล่ะ"
"ทำไมท่านตามใจข้าตลอดเลยละ"
"ก็เจ้าเป็นภรรยาพี่ไง"
ไป๋ซือซือได้ยินสิ่งที่สามีเอ่ย ก็ยิ้มให้กับสามีที่ปฏิบัติต่อตนเองอย่างดี ก่อนจะลงไปนอนหนุนแขนสามีก่อนจะหลับตาลงอย่างดีใจพลางหวนรำลึกถึงความหลังอันแย่ๆ ของตนเองสมัยอาศัยอยู่บ้านกับบิดาและมารดาเลี้ยงนิสัยแย่ ก็รู้สึกดีที่ตนเองหลุดพ้นมาได้เสียทีและยังได้สามีที่ดีขนาดนี้ วันนี้ไม่มีเงินใช่ว่าวันหน้าจะไม่มีก่อนที่นางจะยิ้มออกอีกครั้ง
"ไปเถอะไปทำอีกรอบพรุ่งนี้จะได้ทำอย่างอื่น"
"เจ้าค่ะท่านพี่"
"ทำไม่ไหวก็พักนะไม่ต้องฝืน เดี๋ยวข้าทำต่อเอง"
"ข้าไม่ใช่คนไม่มีแรงสักหน่อยปกติข้าก็ทำงานหนักอยู่แล้ว"
สองเค่อผ่านไป (30นาที) สองสามีภรรยาก็พากันไปที่หลังบ้านอีกครั้งก่อนจะลงมือทำความสะอาด ร่างบางรับหน้าที่กองเศษหญ้า ส่วนสามีลงมือไถหน้าดินด้วยจอบและพลังกายอันมากมายของร่างกาย แปลงผักเริ่มมีรูปร่างชายหนุ่มทำแปลงผักทั้งหมดห้าแถวยังยกร่องอย่างสวยงามจนเรียบร้อยและแปลงนาเล็กๆ หลังบ้านถูกทำโดยถังซานเป็นนาหนึ่งแปลงยาวสามารถผันน้ำจากหลังบ้านเข้านาได้ สองร่างสามีภรรยาช่วยกันทำงานจนถึงพระอาทิตย์ตกดินงานหลังบ้านทั้งหลายจึงทำเสร็จภายในวันเดียว
"เข้าบ้านไปพักเถอะเจ้าค่ะวันนี่เหนื่อยสายตัวแทบขาด"
"เจ้าไปก่อนเลยพี่ขอเดินดูตรงนี่สักพัก"
"งั้นข้าไปรอในบ้านนะ"
คล้อยหลังไป๋ซือซือบ้านไปชายหนุ่มก็เดินสำรวจรอบๆ บริเวณบ้านก่อนคิดว่าถ้ามีเวลาว่างจะทำรั้วกั้นให้รอบบ้าน ตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ที่ชายหนุ่มรู้สึกอยากปกป้องหญิงสาวให้ดีไม่อยากให้ยุงไต่หรือมดกัดทั้งนั้น หลังจากที่สำรวจจุดบอดของบ้านได้แล้วนั้นก็คือการล้อมรั้วบ้านและทำประตูเข้าออกให้ดีทั้งประตูรั้วและประตูหลังบ้าน
ตั้งแต่เช้าจนถึงเย็นจากพื้นที่สกปรกก็กลายมาเป็นพื้นที่สะอาดสะอ้านหญิงสาวใจร้อนอยากทำแปลงปลูกผักเลย แต่ถังซานผู้เป็นสามีให้ตากดินไว้ก่อนสักสามวันให้หญ้าตายส่วนพื้นที่เหลือเป็นจำนวนมากจากแปลงผัก สองสามีภรรยาก็คิดไม่ตกจะทำอะไรกับพื้นที่ที่เหลืออยู่
หลังจากที่ทำความสะอาดสวนหลังบ้านจนสะอาดสองสามีภรรยาก็อาบน้ำเตรียมเข้านอนหลังจากที่เหนื่อยมาทั้งวันร่างบางที่เห็นสายตาผู้เป็นสามีก็รีบพูดเอ่ยขัดทันทีก่อนจะถูกผู้เป็นสามีจะลงมือเคี่ยวกรำเหมือนหลายๆ คืนที่ผ่านมา
"คืนนี่พักสักคืนเถิดท่านพี่"
"ก็ได้ข้าตามใจภรรยาอยู่แล้ว"
"ท่านพี่ดีที่สุด"
ชายหนุ่มพูดเสร็จก็นอนหันหลังให้ภรรยาทันที ไป๋ซือซือที่เห็นดังนั้นก็รีบนอนทันทีโดยไม่สนใจชายหนุ่มที่เป็นสามีของตนเองทั้งนั้น เพราะนางนั้นเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ผ่านไปหนึ่งเค่อชายหนุ่มก็ยังนอนไม่หลับเห็นภรรยาสาวไม่สนใจ แต่พอมองหน้าภรรยาท่ามกลางมืดแล้วก็ได้แต่หยุดความคิดก่อนจะหันไปนอนสวมกอดภรรยาแทน ผ่านไปไม่นานเขาก็นอนหลับตามภรรยาไปทันทีเพราะความเหนื่อยล้า
'นังไป๋ซือซือ'
'ใครบอกให้แกกินเนื้อชิ้นนี้เอาไว้ให้ไป๋หลงกิน'
'จำไว้ว่าห้ามกินเนื้อ'
'ท่านพ่อข้าอยากกินเนื้อ'
'ไว้ให้น้องชายกิน ผักมีให้กินไม่ยอมกินเรื่องมากจริงๆ เลย'
'นังลูกไม่มีแม่'
'ฮ่าๆ ดูสาระรูปเจ้าสิได้แต่งให้บุรุษแซ่ถังก็ดีเท่าไหร่แล้ว'
'ฮี่ฮี่ นังเด็กไม่มีแม่และยังสามีอัปลักษณ์ชีวิตเจ้าช่างโชคร้ายจริงๆ'
'มะ..ไม่จริง'
"ไม่...ไม่..จริงข้ามีแม่"
หญิงสาวนอนละเมอถังซานที่เพิ่งจะงีบหลับได้ไม่ถึงหนึ่งเค่อก็รีบกอดหญิงสาวพลางลูบหัวให้ภรรยาสาวที่ร่างกายสั่นสะท้านสงบ ไม่นานร่างบางก็นอนหลับอีกครั้งด้วยความที่ดึกมากแล้วถังซานก็นอนหลับอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว
- ผู้เขียน
