2. กลับมาเจอกันอีกครั้ง 2
587 คำ
เวลา 11.50 น.
การประชุมผู้ถือหุ้นจบลง เตชน์ก็พาอดีตภรรยามายังห้องทำงานของตนเองพร้อมสั่งให้เลขาหน้าห้องจัดเตรียมน้ำหวาน ขนมเข้ามาเสิร์ฟด้วย เพราะว่าข้าวฟ่างชอบกินน้ำหวาน ขนม จะว่าไปเขาจำได้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับอดีตภรรยา
“พี่เตชน์มีอะไรคะ ข้าวมีธุระต่อนะคะ เพราะพรุ่งนี้ก็ต้องกลับเนเธอร์แลนด์แล้ว” เธอถามเขาเมื่อนั่งลงยังโซฟาตัวยาวที่มีไว้สำหรับรับแขกในห้องทำงานของเขา
“ยังคิดจะกลับไปอีกเหรอ ท้องกี่เดือนแล้วข้าว ทำไมไม่บอกพี่ว่าเราท้องฮึ”
“หกเดือนสองสัปดาห์ค่ะ และที่ข้าวไม่บอก เพราะข้าวมารู้ว่าตัวเองท้องตอนไปอยู่เนเธอร์แลนด์แล้ว จึงคิดว่าไม่มีความจำเป็นต้องบอกพี่เตชน์” เธอบอกอธิบายให้เขาฟัง
“ทำไมถึงคิดแบบนั้น ลูกของพี่ทั้งคนนะข้าว”
“ลูกของพี่น่ะใช่ค่ะ แต่จะให้ข้าวบอกยังไงคะ ในเมื่อเราหย่ากันแล้ว และพี่เตชน์ก็มีคนของพี่ ข้าวกลัวเรื่องลูกของข้าวทำให้พี่กับเธอคนนั้นทะเลาะกันค่ะ”
“เราเลิกกันแล้ว ตอนนี้พี่โสด”
อือ!
ข้าวฟ่างพยักหน้ารับรู้เท่านั้น
“ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอข้าว ตอนนี้พี่โสดนะ”
“แล้วข้าวต้องพูดอะไรคะ ในเมื่อมันเรื่องส่วนตัวของพี่ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ข้าวขอตัวก่อนนะคะ”
“อย่าเพิ่งไปสิข้าว คุยกันก่อน”
“เรามีอะไรต้องคุยกันอีกเหรอคะพี่เตชน์”
“เรื่องลูกไง ข้าวลำบากไหมอยู่ที่นั่นและแพ้ท้องไหม”
“สนุกดีค่ะ ไม่ลำบาก ส่วนแพ้ท้องก็แพ้แต่สามเดือนแรกค่ะ ตอนนี้ไม่เป็นอะไรแล้วค่ะ”
“ข้าวของพี่โตแล้วสินะ” เตชน์เอ่ยเสียงแผ่ว
“ข้าวไม่ใช่ของพี่เตชน์ค่ะ เราเป็นแค่พี่น้องกันเท่านั้นตอนนี้” เธอแก้คำพูดของเขา
“แต่ข้าวก็เป็นเมียพี่นะ”
“อดีตค่ะ เราจบกันแล้ว”
“ทางกฎหมายน่ะใช่ แต่ทาง...” แล้วเขาก็หยุดพูดแล้วเขยิบเบียดเธอ
ข้าวฟ่างรีบขยับถอยหนีเมื่อถูกอดีตสามีกำลังทำสิ่งที่ไม่ควรทำ
“พี่เตชน์! ถ้าไม่มีอะไรคุย ข้าวไปแล้วนะคะ”
“ข้าวจะไปไหน แล้วแม่พี่รู้ไหมเรื่องลูกและรู้ไหมว่าเรากลับมาไทย”
“เรื่องลูกยังไม่รู้ค่ะ แต่เรื่องกลับมาท่านรู้แล้วค่ะ และข้าวก็จะไปทานข้าวกับแม่พี่เตชน์ที่บ้านค่ะ”
“พี่ไปด้วย ไปด้วยกันนะ” แล้วเขาก็ลุกขึ้นฉุดข้อมือเล็กของเธอจับดึงให้ลุกขึ้นยืนตามตน
“คุณรัตน์...งานตอนบ่ายยกเลิกให้ผมด้วยนะ ผมติดธุระด่วน ส่วนน้ำหวานและขนม คุณกินได้แลย ผมกับข้าวไปก่อน” แล้วเขาก็เดินผ่านเลขาที่เปิดประตูถือถาดน้ำหวาน ขนมมาเสิร์ฟพอดีไปพร้อมประคองพยุงร่างอวบอิ่มเดินไปพร้อมตนด้วย
“ปล่อยข้าวนะพี่เตชน์ ข้าวเดินเองได้ ไม่ต้องมาโอบประคองข้าวค่ะ” เธอดิ้นขัดขืนเกร็งตัวจิกเท้าไม่ยอมให้เขาทำตามใจ แต่ก็แพ้แรงเขาอยู่ดี
“ให้พี่ประคองเถอะนะ ให้พี่ทำหน้าที่พ่อของลูกเถอะ” เขาตีมึนตอบแล้วโอบเอวกลมของอดีตภรรยาพาเดินไปยังลิฟต์
- ผู้เขียน
