ตอนที่ 9 เห็นคนเดียวก็พอ
1677 คำ
ทางด้านยี่หวาเมื่อแยกกับราชันย์แล้วก็เดินไปนั่งรอเกลกับจีจี้อยู่ใต้ตึกเพราะตอนที่อยู่ในรถเพื่อนทั้งสองของเธอบอกว่ายังมาไม่ถึงมหาลัย ใครถึงก่อนก็ให้มาเจอกันที่โต๊ะประจำใต้ตึก ยี่หวาที่มาถึงก่อนจึงเปิดกระเป๋าจะเอาโทรศัพท์มาไถเล่นรอเพื่อนก็ต้องทำหน้าตกใจทันที
“หายไปไหนเนี่ย ตอนอยู่ในรถยังคุยแชทกับยัยสองคนนั่นอยู่เลย”
ยี่หวาพูดขึ้นด้วยความกระวนกระวายขณะที่พยายามค้นกระเป๋าตัวเองเพื่อหาโทรศัพท์ แต่หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
“งืออ หายไปไหนลูกแม่ คาบแรกต้องใช้ลูกเข้าสอบนะ”
ยี่หวาพูดขึ้นพร้อมกับเบ้หน้าจะร้องไห้เมื่อหาโทรศัพท์ไม่เจอ เพราะคาบแรกเธอต้องเข้าสอบออนไลน์เพื่อวัดผลว่าตัวเองจะได้ออกพื้นที่รึเปล่า และการทำข้อสอบจะเปิดให้ทำแค่รอบเดียวซึ่งทุกคนต้องมีโทรศัพท์หรือไอแพดของตัวเองเพราะต้องสอบพร้อมกัน
“หรือว่าจะตกอยู่ในรถเค้า งืออ ขอให้เป็นแบบนั้นทีเถอะ”
ยี่หวาได้แต่ภาวนาให้โทรศัพท์ตัวเองอยู่ในรถของราชันย์เพราะอย่างน้อยเธอก็เอาคืนได้ดีกว่าตกได้ที่อื่น เมื่อนึกขึ้นได้ยี่หวาก็ตัดสินใจลุกขึ้นเดินไปยังตึกวิศวะทันที
“ทำไมตึกวิศวะกับตึกพยาบาลต้องอยู่ไกลกันด้วยเนี่ย ยิ่งเจ็บเท้าอยู่ บวมแน่ๆ วันนี้”
ยี่หวาทั้งรีบเดินทั้งพูดบ่นอยู่คนเดียวเมื่อเดินมาไกลแต่ก็ยังไม่ถึงตึกวิศวะสักที
“ขอให้นายอย่าพึ่งเข้าเรียนนะราชันย์ อ๊ะ”
ยี่หวาถึงกับร้องตกใจรีบเอามือจับเสื้อตัวเองตรงหน้าอกทันที เพราะเธอมัวแต่รีบเดินจนไม่สังเกตว่าสายกระกระเป๋าของตัวเองนั้นเข้าไปในล็อกของกระดุมเสื้อของเธอ เพราะชุดพยาบาลของยี่หวาจะเป็นแบบติดกระดุมสามเม็ดที่ช่วงอก ด้วยความรีบยี่หวาจึงสะบัดกระเป๋าตัวเองออกไปด้านข้างเมื่อรู้สึกเกะกะตอนเดินจนทำให้สายกระเป๋าดึงกระดุมเธอหลุดไปด้วย
“งืออ ทำไงดี ทำไมซวยซ้ำซวยซ้อนแบบนี้ ”
ยี่หวาพูดขึ้นใบหน้าหวานเบ้หน้าจะร้องไห้รีบหันมองหาราชันย์ทันทีเพราะช่วงที่กระดุมเสื้อเธอหลุดก็เป็นจังหวะที่เธอใกล้ถึงตึกคณะวิศวะพอดี ยี่หวาตัดสินใจเดินกุมเสื้อปิดอกตัวเองไว้เข้าไปใต้ตึกคณะวิศวะด้วยความกล้าๆ กลัวๆ เพราะเป็นครั้งแรกที่เธอมาเหยียบคณะนี้ ตากลมน้ำตาคลอเบ้ากวาดสายตาหาราชันย์รู้สึกประหม่าไม่น้อยเมื่อมีสายตาหนุ่มๆ คณะวิศวะหันมองตามเธอไม่วางตาเมื่อเธอเดินผ่าน ทางด้านราชันย์ที่ตอนนี้กำลังนั่งคุยงานกับเพื่อนก็นั่งนิ่งฟังเพื่อนแจกแจงงานอย่างเดียวโดยไม่พูดเสนออะไร เพราะเขาเรื่องงานกลุ่มเขายังไงก็ได้
“ราชันย์หิวมั้ย กินข้าวเช้ามารึยัง คุยงานเสร็จไปหาอะไรกินที่โรงอาหารด้วยกันก่อนมั้ย”
น้ำตาลพูดชวนราชันย์ขณะที่กำลังฟังสกายอธิบายงานอยู่
“ฉันไม่หิว”
ราชันย์ตอบน้ำตาลสั้นๆ โดยไม่มองหน้าเธอเลยแม้แต่น้อย ขณะที่น้ำตาลกำลังจะอ้าปากคุยกับราชันย์ก็ต้องชะงักเมื่อมีคนมาเรียกเขาก่อน
“ราชันย์”
ราชันย์หันหลังไปมองทันทีเมื่อได้ยินเสียงของยี่หวาเรียกเขา ทำเอาราชันย์ถึงกับรีบลุกเดินไปหาเธอด้วยความตกใจเมื่อเห็นยี่หวาเบ้หน้าจะร้องไห้พร้อมกับเอามือกุมเสื้อตรงหน้าอกตัวเอง การกระทำของราชันย์สร้างความตกใจให้เพื่อนทั้งสี่คนไม่น้อยเพราะเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นราชันย์วิ่งเข้าหาผู้หญิงก่อนแบบนี้ ส่วนน้ำตาลก็ได้แต่กำหมัดแน่นด้วยความโกรธมองยี่หวาด้วยสายตาตั้งคำถามว่าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรกับราชันย์
“เป็นอะไร เกิดอะไรขึ้น ใครทำอะไรเธอ”
ราชันย์รีบถามยี่หวาเป็นชุดอารมณ์โกรธเริ่มคลั่งทันทีเมื่อเห็นเธอจะร้องไห้
“ไม่มีใครทำอะไรฉันหรอก”
ยี่หวาตอบราชันย์ขณะที่ทำหน้าจะร้องไห้ใส่เขาอยู่
“ไม่มีใครทำอะไรเธอ แล้วจะร้องทำไม แล้วทำไมต้องเอามือกุมเสื้อไว้ด้วย”
ราชันย์ถามยี่หวาด้วยความสงสัย
“นายที่รถนายมีเสื้อคลุมมั้ย”
“เธอจะเอาไปทำไม”
ราชันย์ถามยี่หวากลับด้วยความสงสัย
“ตอนฉันเดินมา ฉันรีบไปหน่อยไม่ทันระวังตัว สายกระเป๋าเลยไปเกาะกระดุมจนขาดอะ”
ยี่หวาตอบราชันย์เสียงเบา รู้สึกอายเล็กน้อยพยายามเอามือปิดเสื้อไว้แน่นเพราะกลัวมันเปิด ทางด้านราชันย์เมื่อรู้สาเหตุก็รีบเดินเข้าใกล้ยี่หวาแล้วยืนบังเธอไว้ทันที เพราะรอบด้านที่เธอยืนอยู่ล้วนมีแต่นักศึกษาชายทั้งนั้น
“ทำไมไม่รีบบอก เกิดคนอื่นมาเห็นนมเธอจะทำยังไง”
ราชันย์พูดเสียงดุใส่ยี่หวา เพราะเมื่อเขาสังเกตดีๆ ก็เห็นช่องตรงเสื้อเธอเล็กน้อย
“ฉันก็พยายามปิดไว้อยู่เนี่ย นายมีเสื้อคลุมมั้ย ฉันขอยืมหน่อย จะกลับไปเปลี่ยนตอนนี้ก็ไม่ได้อีกยี่สิบนาทีฉันจะต้องเข้าสอบอะนาย”
ยี่หวาเอ่ยถามราชันย์อีกครั้งด้วยน้ำเสียงอ้อนวอน
“ในรถไม่มี ฉันไม่เคยเก็บเสื้อผ้าไว้ในรถ”
เมื่อได้ยินคำตอบของราชันย์ ยี่หวาถึงกับทำหน้าจะร้องไห้ขึ้นอีก แต่ก็ต้องชะงักเมื่ออยู่ดีๆ ราชันย์ก็ถอดเสื้อช็อปตัวเองออกเอามาสวมให้เธอ ทำเอาทุกคนที่อยู่ตรงนั้นต่างก็มองกันด้วยความตกใจเมื่อเห็นราชันย์หนุ่มรุ่นใหญ่ปีสี่ที่ขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชากำลังถอดเสื้อช็อปให้ผู้หญิงใส่
“เอามือออกแล้วสอดเข้าไปในแขนเสื้อ”
ราชันย์บอกยี่หวาเมื่อเขาถอดเสื้อช็อปคลุมให้เธอแล้ว
“เอามือออกคนอื่นก็เห็นหน้าอกฉันหมดสิ”
ยี่หวาพูดขึ้นด้วยความตกใจ
“ฉันจะปิดไว้ให้แทน ไม่มีใครเห็นหรอก”
ราชันย์พูดกับยี่หวาเสียงเรียบ
“ทำแบบนั้นคนอื่นไม่เห็นแต่นายเห็นนิ”
ยี่หวาเถียงราชันย์กลับอย่างไม่ยอม
“ให้ฉันเห็นคนเดียวมันก็ดีกว่าให้หลายคนเห็นมั้ย เร็ว รีบเอามือออก ไม่งั้นฉันทิ้งเธอไว้แบบนี้นะ”
“อืออ ก็ได้ๆ แต่จับแค่เสื้อนะ อย่าให้โดนนมฉัน”
ยี่หวายอมทำตามราชันย์เพราะเธอไม่มีทางเลือกอื่น
“อืม”
ราชันย์ตอบกลับยี่หวาสั้นๆ เมื่อตกลงกันได้แล้วยี่หวาก็ค่อยๆ ปล่อยมือให้ราชันย์มาจับเสื้อปิดหน้าอกเธอแทน เมื่อเขาจับเสื้อแล้วยี่หวาก็รีบสอดแขนเข้าแขนเสื้อช็อปของราชันย์
“ปิดกระดุม”
ราชันย์บอกยี่หวาสั้นๆ เมื่อเห็นเธอสวมเสื้อเรียบร้อยแล้ว
“นายก็เอามือออกสิ”
“ถ้าเอาออกคนอื่นก็เห็น เธอปิดกระดุมก่อนฉันถึงจะเอาออก”
ราชันย์ตอบยี่หวาพร้อมกับมองยี่หวาให้เธอเร่งทำตามคำพูดของเขา
“แต่ถ้าฉันปิดกระดุมนายก็ต้องกดมือลงไปอีกสิ”
ยี่หวาพูดขึ้นพร้อมกับมองหน้าราชันย์เพราะถ้าเธอปิดกระดุมเสื้อเธอก็ต้องกดมือเขาลงเพื่อให้กระดุมเข้าที่เข้าทาง
“โดนนิดโดนหน่อยมันจะเป็นอะไร อย่าลืมว่าถ้าเธอยอมตกลงเรื่องนั้นกับฉัน ยังไงฉันก็ได้จับเธอทั้งตัว”
“ไอ้บ้า มาพูดอะไรตอนนี้เล่า”
ยี่หวาแว๊ดเสียงใส่ราชันย์เบาๆ เพราะกลัวคนอื่นได้ยิน เมื่อเห็นราชันย์ไม่ยอมเอามือออกยี่หวาจึงตัดสินใจปิดกระดุมเสื้อเพราะกลัวไม่ทันสอบ ร่างบางชะงักเล็กน้อยเมื่อนิ้วเรียวของเขาโดนตรงเนินอกอวบของเธอ ส่วนราชันย์เมื่อนิ้วเรียวตัวเองได้สัมผัสกับความนิ่มของเนินอกทำเอาเขาแทบคุมตัวเองไม่อยู่ ขนาดแค่ได้แตะนิดเดียวยังนิ่มขนาดนี้แทบไม่อยากจินตนาการว่าถ้าได้จับแบบเต็มๆ จะเป็นยังไง เมื่อปิดกระดุมตรงที่เสื้อเปิดเสร็จแล้วยี่หวาก็ตีมือราชันย์ทันที จนราชันย์ได้สติรีบชักมือออก
“ขอบคุณนะนาย เดี๋ยวสอบเสร็จฉันจะเอามาคืนนะ”
“ไม่ต้องคืน ใส่จนเลิกเรียนแล้วค่อยคืน อย่าลืมว่ากระดุมเสื้อเธอขาด ถ้าถอดช็อปฉันออกคนอื่นก็เห็นนมเธอ”
ราชันย์พูดกับยี่หวาเสียงเรียบ จนยี่หวาได้แต่มองค้อนใส่เขา เมื่อเขาพูดเรื่องนมเธอไม่เลิก
“นายนี่พูดแต่เรื่องนมจนฉันคิดว่านายหมกมุ่นแล้วนะราชันย์”
ยี่หวาพูดใส่ราชันย์จนราชันย์กระตุกยิ้มกวนๆ ใส่เธอ
“พอดีช่วงนี้ฉันอยากจะกินนม เลยพูดถึงบ่อย โดยเฉพาะนมสดยิ่งกระหายเลยล่ะ”
ราชันย์โน้มหน้ามากระซิบข้างหูยี่หวาจนเธอต้องรีบถอยหลังออกด้วยความตกใจ
“ทะลึ่ง”
ยี่หวาด่าราชันย์สั้นๆ พร้อมกับมองค้อนใส่เขา
“ราชันย์ คุยธุระเสร็จยังเราต้องคุยงานกันต่อนะ”
ขณะที่ยี่หวากำลังจะด่าราชันย์ต่อก็ต้องชะงักเมื่อน้ำตาลเดินมาขัดจังหวะก่อน ส่วนราชันย์ก็หันไปมองน้ำตาลด้วยสายตาเย็นชาแตกต่างจากตอนมองยี่หวาสิ้นเชิง
“คุยกันไปเลย จะให้ฉันทำอะไรก็บอกมาแล้วกัน”
ราชันย์พูดกับน้ำตาลด้วยน้ำเสียงเย็นชาแล้วจับมือยี่หวาเดินไปทันทีเพราะเขาไม่ชอบให้ผู้ชายในคณะมองเธอ ดูก็รู้ว่ากำลังมองด้วยสายตาเชยชมเธออยู่ จนน้ำตาลได้แต่ยืนนิ่งด้วยความไม่พอใจเมื่อเห็นราชันย์จูงมือยี่หวาเดินไปโดยไม่สนใจเธอเลยแม้แต่น้อย
- ผู้เขียน
