REBORN 2 ร่างใหม่
1542 คำ
(กี้)
ทางไปไหนสักแห่ง
“ยังไม่ตายได้ไหม?” ฉันถามยมบาลที่กำลังพาฉันไปไหนสักแห่งและไม่ต้องถามนะที่ไหนเลว ๆ แบบฉันนรกชัวร์!
“ไม่ได้มันถึงเวลาแล้ว”
“สภาพดูไม่ได้เลยแหะ” ระหว่างทางที่กำลังเดินมันมีภาพเหตุการณ์ฉายขึ้นเทคโนโลยีสุด ๆ ศพฉันโดนห่อผ้าขาวแล้วไม่รอดแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ก็เข้าใจแต่ก็อยากลองขอดู ฉันยังไม่พร้อมไปตอนนี้เลย
“คนที่ดูไม่ได้คือนู้นต่างหากพ่อแม่เจ้า”
กึก!! ภาพที่ฉายต่อมาเป็นพ่อแม่และพี่ชายของฉันกำลังร้องไห้อย่างหนักข้างศพของฉัน
“ฮืออออ!!กี้ลูกแม่!!ไม่จริงใช่ไหมพี่ลูกเรายังไม่ตาย!!!” แม่ของฉันขอร้องอย่างขาดสติ
“กี้พี่ไม่เล่นนะเว้ย!!ตื่นมาสิ!!” ไอ้พี่โง่ถ้าตื่นตอนนี้ก็ผีหลอกแล้ว!
“กี้พ่อขอโทษ พ่อขอโทษ ฮือออ!!” พ่อจะขอโทษเรื่องอะไรฉันสิที่ต้องขอโทษเพราะยังไม่ได้ทำหน้าที่ลูกที่ดีเลยก็ต้องมาตายจากซะแล้ว
“จะขอโทษทำไม...”
“พ่อผิดเองที่เลี้ยงลูกมาไม่ดีไม่อย่างนั้น ฮึก! ไม่อย่างนั้นลูกคงไม่ต้องมาตายแบบนี้ ฮือ ๆ” เฮ้ออ!! ฉันออกมาเองและเลวเองพ่อไม่ผิดสักหน่อย
“เฮือกก!!”
“มะลิ!!”
“แม่!!!” ฉันเรียกแม่อย่างตกใจเมื่อแม่เป็นลมล้มไปกองกับพื้นดีที่พ่อรับไว้ทันไม่อย่างนั้นคงหัวโขกพื้นแน่
“กรรมที่ทำให้พ่อแม่ต้องเสียใจเจ้าต้องชดใช้”
“เรื่องนั้นมันรู้อยู่แล้วละว่าต้องชดใช้แต่ไม่อยากตายตอนนี้ไง พ่อแม่ฉัน...ฉันยังไม่ได้ทำหน้าที่เลยนะและที่สำพี่ชายฉันเลี้ยงพ่อแม่ไม่ได้หรอก”
“เจ้ารู้ได้ยังไง?”
“พี่ฉันมันโง่ -.-” ขอโทษที่พูดแบบนี้นะแต่ที่แฟนมันบอกเลิกเพราะว่ามันโง่นี่แหละ
“ชอบดูถูกคนอื่นแบบนี้ระวังได้กินน้ำในกะทะทองแดงนะ”
“เหล้า 40 ดีกรียังซดมาแล้วกับอีแค่น้ำในกะทะทองแดง”
“ไม่กลัวอะไรเลยนะ”
“เพราะฉัน...เคยเห็นมาแล้วไง” ฉันตอบเสียงนิ่งทุกคนอาจจะกำลังคิดว่าทำไมฉันไม่กลัวหรือกังวลอะไรเลยเพราะว่าฉันเคยตายมาแล้วรอบหนึ่งน่ะสิ แต่ตอนนี้ฉันเป็นเด็กบริสุทธิ์อยู่เลยได้กลับเข้าร่างแต่ตอนนี้กรรมฉันมันเยอะเหลือเกินน่ะสิคงไม่ได้กลับไปแล้วละ
“น้ำในกะทะทองแดงมันไม่เหมือนสุราที่เจ้าเคยกินหรอกนะ”
“รู้ นิยมบาล”
“มีอะไรรึ?” ภาษาโบราณซะด้วย
“ฉันยังไม่อยากตาย อย่างน้อยก็ขอให้ได้ช่วยเหลือดูแลพ่อแม่ให้มากกว่าได้ไหม?” ฉันสงสัยน่าสงสารไปให้ฉันหวังว่าเขาจะเห็นใจชาตินี้ไม่มีบุญอาจจะมีของชาติก่อนก็ได้
“เด็กอย่างเจ้าคิดอะไรแบบนี้ได้ด้วยรึ?”
“ที่ผ่านมาฉันเป็นเด็กไม่ดีเรื่องนั้นฉันรู้ดีฉันเลยอยากขอโอกาสนี้ไง”
“ร่างเจ้ามันเละเสียหายมากกลับเข้าไปไม่ได้แล้ว และถึงให้มีร่างอยู่เจ้าก็หมดเวลาแล้วควรไปชดใช้ซะ”
“แต่ฉันยังไม่อยากตายต้องไม่ใช่วันนี้เวลานี้!!” ฉันหยุดเดินและตะโกนใส่ยมบาล
“เจ้ามนุษย์!!กล้าดียังไงมาขึ้นเสียงใส่ข้า?!!”
“ก็คนบอกว่ายังไม่อยากตายไง!!ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องเหรอ?!”
“เฮือก!!!!” อยู่ ๆ ยมบาลก็ทรุดลงกับพื้นและเอามือจับที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง
“ปะเป็นอะไรเนี่ย?! โรคหัวใจเหรอ?” ฉันถามอย่างตกใจแต่ว่ายมบาลเป็นโรคหัวใจได้เหรอ?
“ปะปลานิล...”
“อะไรปลาอะไรที่นี่ไม่มีปลาบ่อน้ำยังไม่มีเลย?” ฉันมองไปรอบ ๆ ที่มีแต่ความมือเท่านั้น
“เดี๋ยวข้ามาเจ้ารออยู่ที่นี่”
“เดี๋ยว...!!” เอ้า!!!อะไรวะ? อยู่ ๆ ก็ทิ้งกันไปเฉยเลยอะ T^T
ที่นี่มันมืดและน่ากลัวนะไอ้ยมบาลบ้า!!!
แต่ว่า...ปลานิลทำไมมันคุ้นจังนะ??
เวลาต่อมา
“โอ๊ยยยยยยยยยย!!!เมื่อไหร่จะมาเนี่ยรอจนรากงอกแล้วเว้ยยยย!!!” ฉันโวยวายเมื่อยมบาลเอาฉันมาปล่อยไว้แล้วยังไม่กลับมาสักทีถ้าไม่ติดว่าหล่อนะแม่จะข่วนหน้าให้!!!
“ข้ามาแล้ว”
“มาแล้วเหรอไอ้...!!” ฉันหันไปก็พบว่าตอนนี้ยมบาลไม่เหมือนเดิม
“เจ้ายังไม่อยากตายใช่ไหม?” อยู่ ๆ เขาก็ถามอะไรแปลก ๆ
“ใช่ ทำไมท่านยอมให้ฉันกลับร่างแล้วเหรอ??” ฉันถามอย่างมีความหวัง
“ไม่ใช่”
“อ้าว!”
“แต่เจ้าจะได้เกิดใหม่ในร่างใหม่และเจ้าก็ต้องทำภารกิจด้วย” เสียงเรียบนิ่งไม่มีการเล่นใดใดทั้งสิ้น
“ภารกิจอะไร??”
“ตามหาคนที่ฆ่าน้องสาวข้า”
“ฉันไม่ใช่ตำรวจนะ!!” ฉันพูดเสียงดัง
“งั้นเจ้าก็ไปลงนรกซะ!!” หมับ!! กระชากแขนของฉัน
“ดะเดี๋ยวสิ!!!ฟะฟังภารกิจก่อนก็ได้และบอกมาด้วยว่ามันเกิดอะไรขึ้น?” อย่างน้อยก็กลับไปโลกมนุษย์อะนะ
“มีคนฆ่าน้องสาวข้า!!”
“ใคร?”
“ถ้าข้ารู้จะส่งเจ้าไปไหมและอีกอย่างข้าเป็นยมบาลไม่สามารถก้าวก่ายเรื่องบนโลกมนุษย์เพราะงั้นถ้าเจ้าอยากเจอพ่อแม่และพี่ชายอีกครั้ง เจ้าต้องทำตามที่ข้าบอกไม่อย่างนั้นก็ไปลงนรกซะ!!!”
“เออ ๆ ทำก็ทำ!!!” มันไม่มีทางเลือกนิกลับไปเกิดใหม่ก่อนแล้วค่อยว่ากัน
“แต่ว่าฉันจะได้เกิดเป็นอะไรอะหมาไม่เอานะ เหี้ยก็ไม่ไหว ขอเป็นคนรวยได้ป่ะ?”
“เกิดเป็นน้องข้า”
“ฮะ? ละแล้วน้องท่านละ?” คือหมายความว่าฉันจะเกิดใหม่ในร่างใหม่ของน้องยมบาลอะนะ?
“น้องข้าเป็นคนดีนางบริสุทธิ์เลยได้ขึ้นสวรรค์ทันที”
“อ่อ -0-” ไม่กล้าถามต่อเลย
“และน้องข้าก็ไม่ต้องการแบบนั้นเพียงแต่เป็นห่วงพ่อที่อยู่ต่างหวัดเท่านั้น”
“น้องท่านไม่ต้องให้แก้แค้น?”
“ใช่ แต่ข้ายอมไม่ได้!!!!มันกล้าดียังไงมาทำร้ายน้องข้า!!!เพราะงั้นเจ้าต้องตามหาให้ได้ไม่อย่างนั้นเตรียมตัวกลับมารับกรรมได้เลย!!!”
ได้เวลาเป็นโคนันคุงงงง!!!
โรงพยาบาล K
ห้องพักฟื้น
“เกิดเป็นใครไม่เกิดดันเกิดมาเป็นปลานิลลลล!!!!กรี๊ดด!!อยากจะกรี๊ดเว้ย!!!” ตอนนี้ฉันกำลังมองร่างใหม่ของตัวเองในกระจกอยู่ก็ว่าทำไมชื่อคุ้น ๆ ที่แท้น้องยมบาลก็คือปลานิลแฟนเก่าพี่ชายฉันเอง!!!!
“ฮืออออ T0T”
“นมโคตรเล็กเลย กี้รับไม่ได้อ่าาา~” ขอเก่าฉันตั้ง 38 นะอันนี้มันถึง 34 ไหมวะ??
“คนไข้เป็นอะไรไหมคะ?”
“ฮืออออ!!พยาบาล~” หมับ!! ฉันหันไปกอดพยาบาลที่เดินเข้ามาพอดีตอนนี้ฉันต้องการคนปลอบใจ
“ปะเป็นอะไรเจ็บตรงไหนคะบอกฉันได้เลยนะคะ”
“ฮึก!! เจ็บ...เจ็บใจ!”
“งะงั้นเดี๋ยวตามหมอให้นะคะเจ็บใจยังไงอธิบายคุณหมออย่างละเอียดเลยนะคะ”
“ไม่ใช่แบบนั้นเจ็บใจที่นมเล็กกก!!ฮือออ!!ดูของพยาบาลสิใหญ่เท่าหัวเด็กเลยยย” ยิ่งเห็นยิ่งเศร้า
“เอ่อ มะมันก็ไม่ใหญ่ขนาดนั้นหรอกค่ะ”
“ฮึก! ฮืออออ!!”
เวลาต่อ...
“เฮ้อ!” หลังจากฟูมฟายกับพยาบาลเรียบร้อยตอนนี้ก็ได้เวลายอมรับความจริงว่าฉันกลายเป็นปลาทู เอ้ย! ไม่ใช่ปลานิลเรียบร้อยแล้วดีนะที่พอรู้จักกันบ้างไม่ต้องเริ่มอะไรใหม่มากมาย ปลานิลเป็นรุ่นพี่โรงเรียนเก่าของฉันเธอเรียนเก่งและมีความพยายามตรงข้ามกับฉันเลย เธอตั้งใจเรียนและสอบชิงทุนเข้ามาเรียนในกรุงเทพนั่นเป็นสาเหตุที่บอกเลิกพี่ชายฉันนั่นเอง ไม่เกี่ยวกับความโง่อะไรหรอกและบ้านพ่อพี่ปลานิลก็อยู่ไกลแกก็มาทำงานกับพ่อฉันบ่อย ๆ
แต่ว่าคนแบบพี่ปลานิลใครกล้ามาทำอะไรได้ยังไงลุงพรก็บอกว่าเข้ากับเพื่อนได้ดีนิ?
หรือมีอะไรผิดพลาดตรงไหน?
แกร๊ด!!
“ฟื้นแล้วเหรอ?” และอยู่ ๆ ประตูก็เปิดเข้ามาความทรงเก่า ๆ ของพี่ปลานิลเข้ามาในหัวฉันแก๊งคนเลวชอบแกล้งคนอื่น
“...”
“มองหน้าทำไหมคิดว่าจะตายไปแล้วซะอีก เหอะ!!” หมับ!!ผู้คนนี้ชื่อควีนหัวโจ้กเลยละเดี๋ยวเจอว่าที่ทรงซ้อย่ะ!!!
“ถ้าตายขึ้นมาคงได้มีคนติดคุก” ฉันพูดและมองหน้าอย่างไม่พอใจทำคนอื่นเจ็บยังมีหน้ามาปากดีอีก
“ฮ่า ๆ คิดว่าจะมีใครเอาพวกเราเข้าคุกได้เหรอยิ่งคนจน ๆ อย่างเธอแล้วด้วย”
“อ่อ จนแล้วไงละไม่มือมั้ง?”
“อะไรของแกนังปลานิลหรือว่าเพี้ยนไปแล้ว?” ควีนมองหน้าฉัน
“อีกี้มือตบชื่อนี้ไม่ได้มาง่าย ๆ นะ” เพี๊ยะ!!! ฉันตบหน้าของคนที่ชื่อควีนไม่สนว่าตอนนี้ตัวเองมีผ้าพันแผลอยู่ที่หัวหรอก
“อะอีปลานิล!!”
“ทำไมเหรออีควีน?”
- ผู้เขียน
