REBORN 15 ออกไปแรด
1545 คำ
(ไรซ์)
“ออกมาเลยยยยย!”
“โอ๊ยย ๆ เดี๋ยวสิคุณไรซ์~~~” ผมลากปลานิลไม่สิกี้เหรอ?
ไม่อ่ะ เรียกปลานิลนั่นแหละดีกว่าชินปากกว่าเยอะแม้ว่าเธอจะอยากให้ผมเรียกว่ากี้ก็ตามเถอะแต่ผมไม่ได้ต้องการเรียกสักหน่อยนิ
“กลับห้องนอนเธอไปได้แล้ว” ปัง! ผมส่งตัวปลานิลออกไปจากห้องของผมก่อนจะปิดประตูเสียงดัง
“เฮ้ออ!!ยากเย็นจังเว้ย!” ผมจะเชื่อว่าเธอคือคนอื่นก็เพราะว่าพฤติกรรมแบบนี้ของเธอนี่แหละ แต่ว่ามันเป็นไปได้เหรอ??
คน ๆ หนึ่งจะเข้ามาอยู่ในร่างของคนอีกคนแต่ในโลกนี้ไม่ว่าอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้นแหละ
ตรู๊ดดดด!
ผมต่อสายหาลูกน้องคนสนิทอีกคนที่ไม่มีใครรู้ตัวตนเรียกว่าเป็นเงาที่คอยดูแลอยู่ห่าง ๆ ดีกว่าและมีเพียงผมเท่านั้นที่สามารถติดต่อได้
(ครับ)
“หาประวัติเด็กอายุ 18 ชื่อกี้ที่ประสบอุบัติเหตุเมื่อหลายเดือนก่อนให้หน่อย” เพราะเธอบอกเรื่องราวกับผมเป็นฉาก ๆ และเพราะเหตุนั้นผมต้องสืบว่ามันเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า?
(ครับ) และเงาของผมก็วางสายไปมันจะไม่ถามอะไรทั้งนั้นผมสั่งอะไรก็แค่ทำตามเพราะผมไม่สั่งงานที่ไม่มีเหตุผลกับลูกน้องเด็ดขาด
พรึ่บ!!
“เข้ามาใกล้แล้วเหรอ?” ผมทิ้งตัวนอนที่เตียงก่อนจะบ่นออกมา
ปลานิลไม่มีทางโกหกผมแน่และเธอก็เอารูปที่คนพวกนั้นมาตามหาให้ดูด้วยเพื่อเป็นการยืนยันถ้าไม่เรื่องจริงเธอจะเอารูปแบบนั้นมาจากไหน?
ผมชื่อไรซ์พ่อแม่เป็นมหาเศรษฐีอันดับ 1 ของประเทศนี้ ตอนแรกผมก็ไม่ได้สนใจอะไรแค่ทำหน้าที่ของตัวเองไปเรียนให้จบและกลับมาบริหารบริษัทของตัวเองให้เจริญก้าวหน้าด้วยความสามารถของผม แต่ยิ่งทำลึกลงไปเท่าไหร่ก็รู้ว่าครอบครัวผมที่คิดว่าดีและอบอุ่นบริสุทธิ์สะอาดนั่นเน่าแค่ไหน สิ่งที่เห็นเป็นเพียงภาพลวงเท่านั้นและผมรับมันไม่ได้อย่างร้ายแรง แม่ของผมบูชาสิ่งผิดแปลกมีอาจารย์ที่คอยนำเรื่องต่าง ๆ ซึ่งอาจารย์คนนั้นก็ให้แม่พาตัวของผมไปเพื่อทำอะไรบางอย่าง ผมซึ่งไม่เชื่อเรื่องพวกนั้นก็ไม่ได้ไปและพยายามหลีกเลี่ยงจนสุดท้ายก็ต้องหนีออกมา พ่อของผมเป็นผู้บริหารท่านทำธุรกิจมากมายตอนแรกก็คิดแค่สีเทาธรรมดาแต่พอผมได้เข้าไปบริหารแล้วก็พบว่ามันดำสนิทส่วนที่เบื้องหน้านั่นเป็นของปลอม ผมที่รับรู้เรื่องทั้งหมดก็รับไม่ได้เลยเดินออกมาแต่เพราะพ่อแม่ผมไม่มีลูกแล้วที่จะสานต่อเลยต้องพยายามตามหาตัวผมเพื่อกลับไป
นั่นแหละครับเหตุผลที่ทำให้ผมต้องออกมาใช้ชีวิตเป็นเจ๊ข้าวซอยเพราะครอบครัวผมเป็นสีดำสนิทและผมไม่อยากเป็นแบบนั้นเลยเลือกที่จะหนีออกมา
“เฮ้อออ!!แต่จะหนีไปได้อีกนานแค่ไหนนะ?” ถามว่าทำไมหนีออกมาเพราะผมยังทำใจที่จะหักหลังพ่อแม่ตัวเองไม่ได้
วันต่อมา...
(กี้มีตัวตนจริงครับและเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุมอไซต์เป็นการแข่งของพวกเด็กแว้นต่างจังหวัดครับ บ้านค่อนข้างมีปัญหาเพราะว่าเด็กกี้เป็นสก๊อยครับ)
“สก๊อย?”
(ครับ สก๊อยคือผู้หญิงที่แต่งตัวโป๊ ๆ และนั่งซ้อนท้ายเด็กแว้นเวลาแข่งขันทาหน้าขาวและแก้มแดงเหมือนตูดลิงครับ เธอได้รับอุบัติเหตุและเสียชีวิตทันทีครับ)
“ขอบใจมาก” ต่อให้ได้รับการยืนยันแล้วก็ไม่อยากเชื่ออยู่ดีนั่นแหละตอนเธอบอกกว่าปลานิลตายแล้วผมก็ตกใจเหมือนกันแต่ว่าตกลงมาจากที่สูงขนาดนั้นไหนจะบันไดอีกการรอดมาได้นั้นก็น่าแปลกใจอยู่เหมือนกัน
“เหม่ออะไรอะเจ๊!!”
“ว้ายยยย!!ตกใจหมด!!” ผมเอามือทาบอกและร้องออกมาความจริงรู้แล้วแหละแต่ตอนนี้เราอยู่หน้าหอพักเลยต้องแสดงเป็นเจ๊ข้าวซอย
“หู้ยยยย!!แสดงซะเนียนเลยเนาะ^^”
“แล้ววันนี้ไม่ไปเรียนหรือไงย่ะ?” เพราะเห็นว่าใส่ชุดธรรมดาและอีกมือถือตระกร้าผ้า
“ไม่อ่ะขี้เกียจ”
“ยัยเด็กนี่!” แต่ดูยังไงเธอก็แตกต่างจากปลานิลคนเดิมจริง ๆ นั่นแหละ
“ล้อเล่นจ้าาา~ วันนี้ไม่มีเรียนเฉย ๆ เลยเอาเสื้อผ้าซัก เออ!!เจ๊”
“อะไรอีกย่ะ?”
“อย่าทำเสียงรำคาญแบบนั้นสิ้~~~” ทำท่าทางดิ้นไปมาและโน้มตัวมาให้ผมเห็นเนินนมของเธอเพราะคอเสื้อกว้างมาก
“มีอะไรก็รีบ ๆ พูดมาย่ะ!!” ผมพยายามหันหน้าหนี
“ก็ไม่มีอะไรหรอกแค่จะบอกว่า...รักนะคิคิ” พูดและทำท่าชูสองนิ้วหงายมือเขาเรียกอะไรนะ y2k เหรอ?
“ฉันไม่รักหล่อนย่ะ!!”
“แล้วอย่ามากลืนน้ำลายแล้วกันมาดูกี้ซักผ้าไหม แซ่บน้าาา~” ขยิบตาให้มัน
“ไม่ดูเสียสายตาหมดไปดีกว่า เชอะ!” ผมสะบัดผมก่อนจะเดินออกจากตรงนั้นเพราะกลัวว่าจะทนไม่ไหวและอุ้มเธอขึ้นห้องไปนั่นสิ
(ปลานิล)
ห้องพักปลานิล
(ไปเถอะนะปลานิลเดี๋ยวฉันไปรับเองเธอชอบรถไม่ใช่เหรอ?) ใช่ ฉันชอบรถและอยากไปดูแต่ฉันไม่ชอบมันไอ้เกมส์ผู้ชายตอแหล
“ก็ใช่อยู่แต่มันจะดีเหรอเรายังไม่ได้เป็นอะไรกันเลยนะ” ขอฉันเป็นแฟนซะสิ
(ไม่เป็นไรหรอกใคร ๆ ก็รู้ว่าเธอพิเศษสำหรับฉันแค่ไหนไปสนามแข่งกับฉันเถอะวันนี้ฉันมีแข่งด้วยอยากได้กำลังใจอะ) วันนี้เขาโทรมาชวนฉันไปสนามแข่งรถที่เขาเคยพาฉันไปไม่รู้ว่ามีแผนการอะไรหรือเปล่า
“ก็ได้ ถือว่าไล่โทษที่ไม่ได้รอกินข้าวมันไก่แล้วกัน” ฉันบอกเราคุยกันแล้วละเขาโทรมาหาฉันและบ่นนิดหน่อยฉันเลยบอกไปว่าหิวมากทนไม่ไหวและขอโทษไปเรียบร้อย
(บอกแล้วไงว่าฉันไม่โกรธหรอกฉันซื้อข้าวให้เธอช้าเองนิ)
“งั้นก็มารับแล้วกัน”
(แต่งตัวสวย ๆ นะ) ได้เลยยยยย!! เดี๋ยวจัดให้
“โอเค๊จ้าาา~”
เมื่อวางสายฉันก็จัดการอาบน้ำแต่งตัวใหม่ทั้งหมดแต่งหน้าแต่งตาให้เริ่ดดดดด!!เข้าไว้เพราะว่าวันนี้ฉันจะเฉิดฉายยยย
“อีกี้มันเป็นสก๊อยไปกับผู้ชายบ่อยผู้พาไป skrt วู้ววววววว!!อีกี้ชอบไป skrt แต่เปลี่ยนบ่อยสงสัยไม่เวิรก์ แอร๊ยยยยย!!” ฉันร้องเพลงไปแต่งตัวไปด้วยเพลงนี้มันเกิดมาเพื่อฉันป่ะ?
เริ่ดเกินนนนน!!อะแม่!!!
เวลาต่อมา...
“มาทำอะไรตรงนี้...แล้วนั่นแต่งตัวอะไร?” เสียงของคุณไรซ์หรือเจ๊ข้าวซอยก็ดังขึ้นทำไมต้องมาเจอตอนนี้?!
“เอ่อ ไปเที่ยวกับเพื่อน^^” ฉันหันไปตอบเขาและก็ได้รับสายตาที่มองตั้งแต่หัวจดเท้า
“ไปแรดละสิ...จะไปก็ไปเถอะอย่าท้องก่อนเรียนจบแล้วกันแม่สก๊อยสาว” พูดจบ...ไม่สิ ด่าจบก็เดินขึ้นหอไปเลยไม่เป็นห่วงไม่หวงฉันเลยเหรอ?!
วันนี้แต่งตัวแซ่บมากนะ แซ่บแบบว่าแซ่บบบบบบบโรงลาบเลยเด้ออออออ~
“ชิ!!ชมว่าสวยหน่อยก็ไม่ได้เนอะคนเรา”
บรื้นนนนนนนนน!!
และเสียงรถของเกมส์ก็ดังขึ้นเป็นรถคันใหม่อีกคันของเขาละมั้งและถ้าถามว่ารู้ได้ยังไงว่าเป็นเขาก็เพราะรถมันจอดตรงหน้าฉันน่ะสิ!!
“ปลานิล...” เขาเปิดหมวกกันน็อกออกก่อนจะเรียกฉัน
“ว้าวววว!!รถเท่มากเลยอ่ะมันต้องแรงมากแน่เลย *0*” ฉันทำตาโตเมื่อเห็นรถของเขา
“ใช่แล้วเพราะงั้นเธอต้องกอดเอวฉันแน่ ๆ นะเวลาซ้อนท้ายฉัน ปิ๊ง!” อะไรคือการขยิบตาเหมือนพวกกุ้งยิงอะคะ
“ได้สิ แต่ว่ายังไงเกมส์ก็อย่าขับเร็วนักนะนิลกลัวววว” ทำท่าทางกลัวเล็กน้อย
หมับ!
“รับทราบแล้ว” เขาวางมือที่หัวของฉันก่อนจะยิ้มพิมใจมาให้
“อะอืม -/////-” แกล้งเขินแล้ว 1!!
“ขึ้นได้ไหมหรือว่าจะให้ฉันอุ้มเธอเหมือนตอนนั้นดี?”
“มะไม่เป็นไรหรอกนิลขึ้นเองได้” พรึ่บ!!ฉันปีนขึ้นรถของเขา
“เดี๋ยวฉันใส่หมวกกันน็อกให้” และเขาก็หันมาสวมหมวกให้ฉันและจับมือฉันไปกอดเอวตัวเอง
“ไปแล้วนะปลานิล”
“โอเค...” ไปให้แรง ๆ เลยจ้าาาาา~
บรื้นนนนนนนนนนนน!!! วู้วววววววววววว!!!
“กลัวไหม?” เขาตะโกนถามฉัน
“ไม่กลัวแล้วเพราะได้นั่งกับเกมส์บ่อย ๆ ละมั้ง”
“หึ สมแล้วที่เป็นว่าที่แฟนฉัน”
“ระเหรอ~~~ พูดอะไรเนี่ย?!” ใครแฟนแก๊!!!!
- ผู้เขียน
