ดวงอาทิตย์ยังไม่ทันโผล่พ้นขอบฟ้า เซียงฉินก็กระเด้งตัวลุกจากเตียงนอน
จิงชิงที่สะลึมสะลือกึ่งหลับกึ่งตื่น ยามเห็นเงาดำตะคุ่มตรงปลายเตียงก็รู้ทันทีว่าเป็นนายหญิง จึงรีบผุดกายลุกขึ้นไปหยิบเสื้อคลุมกันลมตัวบางส่งยื่นให้ พลางถาม "คุณหนูจะออกไปไหนเจ้าคะ? "
เซียงฉินเหลือบตามองจิงชิง ยิ้มกล่าวด้วยน้ำเสียงเนิบช้า "ข้าจะออกไปทำอาหาร" ก่อนจะสวมรองเท้าเกี๊ยะไม้เดินชดช้อยฝ่าประตูออกไปด้วยฝีเท้าเบาหวิว
ควันขาวสายหนึ่งลอยโขมงออกมาจากห้องครัว ตามมาด้วยกลิ่นหอมเย้ายวนใจของเครื่องแกงเข้มข้นตลบอบอวลชวนให้คนน้ำลายสอ
จิงชิงยืนอ้าปากค้างจ้องมองเซียงฉินตาไม่กะพริบ
เซียงฉินยืนอยู่หน้าเตาถ่าน ผัดอาหารอย่างคล่องแคล่วว่องไว มองผิวเผินแล้วดูเหมือนแม่ครัวมืออาชีพไม่มีผิดเพี้ยน
ดูจากการจับด้ามตะหลิวที่มั่นคง ประกอบกับท่วงท่าที่เคลื่อนไหวลื่นไหลไม่มีสะดุด สายตาอันเฉียบคมของนางช่างมีอานุภาพรุนแรงยิ่ง ประกายในดวงตาไม
