คุณเพลิงขมวดคิ้วก่อนจะเดินมาที่เตียงแล้วถามเสียงเย็น “อะไรที่ทำให้เธอคิดว่าเป็นผู้หญิง ?”
“คิดเป็นอื่นได้เหรอคะ” มันเกิดความน้อยใจที่เขาหาผู้หญิงคนอื่นมา ถึงจะรู้ว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์เลยก็ตาม
ใบหน้าคมคายก้มลงมาใกล้ ๆ ลมหายใจร้อนผ่าวกระทบลงมาบนใบหน้าของฉันก่อนที่คุณเพลิงจะถาม “หึงฉัน ?”
ฉันสตันไปครู่หนึ่งเพราะไม่คิดว่าอาการของตัวเองจะออกมากขนาดนี้ “ป… เปล่าค่ะ”
“ถ้าไม่หึงแล้วจะอยากรู้ไปทำไม”
“เอย เอยไม่อยากรู้แล้วค่ะ” ฉันเอนตัวหนีเล็กน้อยเพราะตอนนี้ใบหน้าของเรามันใกล้กันแค่คืบส่งผลให้หัวใจดวงน้อยเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
“ฉันจะออกไปข้างนอกเย็น ๆ คงจะกลับ”
“ไปไหนเหรอคะ คุณเพลิงบอกว่าวันนี้ไม่ได้ไปไหน…” ฉันหยุดพูดแล้วเม้มปากแน่นเมื่อเผลอตัวถามจุ้นจ้าน
คนที่ถูกถามไม่ตอบอะไร คุณเพลิงเดินออกไปจากห้องทิ้งฉันไว้กับความคิดฟุ้งซ่าน
ผ่านไปนานนับชั่วโมง ถึงแม้จะปวดหัวแค่ไหนฉันก็ไม่สามารถข่มตา
