ฉันรีบวิ่งมาแอบที่พุ่มไม้ข้าง ๆ บ้านเพื่อรอให้คุณเพลิงเดินไปก่อน จัสตินมองตามฉันด้วยสีหน้าที่งุนงงแต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร
ตอนนี้คุณเพลิงกำลังเดินพ้นออกมาจากหน้าประตูบ้าน หัวใจดวงน้อย ๆ ของฉันเริ่มเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ รีบก้มหน้าลงไม่กล้ามองอะไร
“เอย มาหลบทำไมกลัวพ่อเราเหรอ ไม่ต้องกลัวพ่อเราใจดีมานี่เดี๋ยวเราพาไปทำความรู้จักกับพ่อ” เสียงของจัสตินดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของฉันทำเอาหัวใจมันกระตุกวูบ
“ไปก่อน” ฉันพูดแบบกระซิบแล้วทำมือไล่ให้จัสตินไป
“ไม่ต้องกลัวมานี่”
จัสตินเอื้อมมือมาจับแขนฉันให้ลุกขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาเงียบเขินอายแต่จู่ ๆ ก็มีความกล้าขึ้นมาซะงั้น ถูกจังหวะซะด้วยสิ
เมื่อถูกจับให้ยืนขึ้นฉันก็รีบหันไปมองร่างของคุณเพลิงที่กำลังเดินอยู่ โชคดีที่เขาเดินไปไกลจึงไม่ได้สนใจหันมามอง
“ยัยเอยแกไปอยู่ยืนทำไมตรงนั้น” ชะเอมกับมีนเดินมาจากห้องน้ำแถมยังตะโกนถามฉันเป็นภาษาไทยอีกต
