หลังจากมาถึงโรงพักเจ้าหน้าที่ตำรวจก็พาดำเนินการตามคดีทะเลาะวิวาทในขั้นตอนต่างๆ
หิรัญญิการ์พยายามติดต่อหาปราบดาให้มาช่วยประกันตัว แต่ทำยังไงเขาก็ไม่รับสายเธอเลย จะโทรศัพท์ให้คนที่บ้านมาช่วยยิ่งไม่ได้เด็ดขาด...หรือคืนนี้ต้องนอนในคุกจริงๆ คิดได้แบบนั้นก็น้ำตาปริ่มๆ
“หมอช้างน่าจะมาช่วยได้” จู่ๆ คนที่นั่งเงียบมานานตรงเก้าอี้ตัวข้างๆ ก็ดังขึ้น
เธอตวัดสายตามองน้องชายแบบเคืองๆ แล้วสะบัดหน้าหนี แต่ก็ทำตามสิ่งที่น้องชายบอก
(ตูด...ตูด...) คนรอสายเม้มฝีปาก ภาวนาให้เขารับโทรศัพท์
(ฮัลโหล รัญโทรหาพี่มีอะไรหรือเปล่า)
เสียงทุ้มละมุนกรอกมาตามสายทำเอาคนฟังน้ำตาแทบไหลรินอีกครั้ง
“หมอ...เราอยู่โรงพัก”
(ฮะ!...เดี๋ยวพี่รีบไปหานะ รัญรอพี่แป๊บหนึ่ง)
น้ำเสียงของเขาดูตกใจระคนร้อนรนไม่น้อยหลังจากได้ยินคำตอบจากหญิงสาว พอบอกเสร็จก็ตัดสายไปทันที
“ขอโทษ”
อเล็กซ์เห็นพี่สาวยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาตัวเองป้อย
